عصر اصول گرایان

اصول گرایی خود یک گفتمان اصیل انقلاب اسلامی است اصلی ترین مولفه های آن عبارتست از: فساد ستیزی، کارآمدی، دفاع از ارزش ها، ولایت و رهبری، مردم سالاری دینی، اقتصاد مقاومتی، عزت، حکمت و مصلحت در مناسبات و سیاست خارجی از ارکان اصلی این گفتمان است.

اگرچه جناح های سیاسی داخل ایران به اصول گرایان و اصلاح طلبان محدود نمی شود. اما این دو جریان اصیل، دارای شناسنامه و هویت روشنی در کنشگری سیاسی در ایران بعد از انقلاب اسلامی بوده اند. (آسیب شناسی و نقدهای وارده را به دو جناح مذکور در فرصت دیگری بدان خواهم پرداخت.)

در انتخابات اسفند 1398 مجلس شورای اسلامی و در انتخابات ریاست جمهوری و شورای اسلامی شهر و روستا در 1400 موجب شد که با رای مردم جریان اصولگرا پیروز رقابت های انتخاباتی باشد.

این موقعیت که قوای سه گانه و شوراها و شهرداری ها را اکثرا جریان اصول گرا از آن خود کرده است، هم فرصت است و هم تهدید فرصت بزرگی برای خدمت به مردم، آبادانی، سازندگی و پیشرفت ایران عزیز و یک تهدید بزرگ اگر ناکارآمدی، سهم خواهی و ناکامی نتیجه این حاکمیت یکدست باشد که امیدوارم این چنین نباشد. برابر نظر سنجی های معتبر بیش از 75 % مردم بر این باورند که "مسئولان فقط در ایام انتخابات به فکر مردم هستند و پس از آن فراموش می کنند چه عهد و پیمانی با مردم داشته اند.؟!

پرسشگری، مطالبه گری، نظارت و اجتناب از چشم پوشی خطاها توسط رسانه ها و افکار عمومی می تواند " ضامن درستی " برای "عمل به میثاق دوران انتخابات باشد و صد البته رسانه ها باید وظیفه حمایتی خود را نسبت به دولت نیز بجا آورند. فرصت بس محدود و کارهای فراوان پیش رو، هیچ بهانه ای برای کار نکردن و خدمت نیست با همت جهادی ایران را آباد کنیم.