فائزه با "کایرا" شگفتی ساز ورزش ایران شد / ویژه ترین قهرمانی سال: یک زن بالاتر از همه مردان!

به گزارش "ورزش سه"، ویژه ترین خبر سال سوارکاری ایران دیروز منتشر شد: قهرمانی یک زن برای اولین بار در مسابقات پرش با اسب قهرمانی کشور. فائزه غروی در 37 سالگی توانست یک اتفاق بزرگ را رقم بزند و در حالی که فقط 2 سوارکار از 60 سوارکار حاضر در مسابقات کشوری را زنان تشکیل می دادند، بالاتر از رقبای خود به عنوان قهرمانی دست پیدا کند. او که از کودکی به شکل حرفه ای سوارکاری را دنبال می کند، با این اتفاق از روز گذشته مورد توجه بیشتری قرار گرفته و حالا رویاهای بزرگتری همچون کسب مدال در آسیا و حتی حضور در المپیک را در سر می پروراند. خبرنگار "ورزش سه" بعد از قهرمانی فائزه غروی در مسابقات پرش با اسب قهرمانی کشور گفتگویی را با او ترتیب داد که ماحصل آن را در ادامه می خوانید.

* از 10 سالگی حرفه ای سوارکاری می کنم من مثل خیلی دیگر از قهرمانان سوارکاری از کودکی به این رشته روی آوردم. شاید از 10، 11 سالگی به طور حرفه ای سوارکاری را ادامه دادم و الان 37 ساله هستم و در طول این سال ها دائما مشغول تمرین بودم. سال های زیادی است که در مسابقات مختلف شرکت می کنم، اما در این ورزش علاوه سوارکار، اسب هم بسیار مهم است. یک قهرمان نیاز به اسبی دارد که رو به جلو برود و باید در طول زمان اسب و سوارکار با یکدیگر هماهنگ شوند.

* کاملا با "کایرا" هماهنگ بودم این پنجمین دوره ای بود که در مسابقات قهرمانی کشور شرکت می کردم و در واقع سهمیه حضور در این مسابقات را به دست آورده بودم. برای بار دوم بود که توانستم جزو 20 نفر برتر باشم. مسابقات قهرمانی کشور با همه رقابت ها متفاوت است و در سه روز و پنج راند برگزار می شود که در نهایت 20 نفر برتر وارد مرحله نهایی می شوند. خوشبختانه من این بار با اسبم به نام "کایرا" کاملا هماهنگ بودم و توانستم به بهترین شکل مسابقه را به پایان ببرم.

* سوارکاری تنها رشته ای است مردان و زنان باهم رقابت می کنند در سطح جهان و المپیک سوارکاری تنها رشته ای است که مسابقات آن به صورت مختلط برگزار می شود و بخش مردان و زنان آن جدا نیست. باعث افتخار من بود که توانستم به عنوان یک زن این قهرمانی را کسب کنم. از قبل از مسابقه احتمالش را می دیدم که جزو نفرات برتر باشم، اما اینکه بگویم پیش بینی می کردم قهرمان شوم، اینطور نیست. آمادگی خودم و اسبم خیلی بالا بود، اما سوارکاران خوب دیگری هم در این رویداد بودند. خدا هم یاری کرد و توانست اولین زنی باشم که در مسابقات پرش با اسب قهرمانی کشور به عنوان قهرمانی می رسم.

* هر کاری کردم که وارد حاشیه نشوم در این مسیر موانعی زیادی داشتم. حتی خیلی از مواقع می توانستم وارد حواشی شوم، اما سعی کردم کاملا از اینطور مسائل دور بمانم. سوارکاری رقابت خاصی است و باید چند روز در یک محیط باشی و حواشی را هم کنترل کنی. قطعا حواشی و ماجراهای زیادی سراغت می آید. با این حال تجربه به من کمک کرد که با آرامش کامل بتوانم همه چیز را کنار هم قرار دهم و به این افتخار بزرگ برسم.

* دوست داشتم دو سوارکار زن روی سکو باشند واکنش ها به قهرمانی من فوق العاده و فراتر از انتظارم بود. دختران سرزمینم به من خیلی لطف داشتند و آنقدر در همین یکی، دو روز پیام های محبت آمیز دریافت کردم که روزهای خاصی برای من رقم خورده است. البته که خانم نغمه خانجانی هم دیگر سوارکاری بود که در این مسابقات حضور داشت. او هم چندین بار در مسابقات مختلف مقام کسب کرده و همین چندی قبل قهرمان استان تهران شده بود. در مجموع 60 سوارکاری که در این مسابقات حضور داشتند، دو سوارکار زن بودند که من و خانم خانجانی بودیم. خیلی دوست داشتم با هم روی سکو می رفتیم. اتفاقا او هم تا راند آخر نفر دوم بود، اما متاسفانه به خاطر خستگی یکی، دو مانع را انداخت و از سکو دور شد.

* می توانیم موفق شویم، اما با اسب های گران سوارهای ما خوب و سطح بالا هستند و می توانیم در سطح بین المللی هم پیشرفت داشته باشیم. با این حال وسیله ما اسب است و در سطح جهان اسب های خیلی گرانی هستند که مقام می آورند. در دنیا اسپانسرها هستند که وظیفه تامین اسب را برای سوارکاران دارند، اما این موضوع هنوز در ایران جا نیفتاده است. البته که در مورد خودم هم حمایت اسپانسرها باعث پیشرفتم شده. بهمن ماه سال قبل بود که با همین اسب توانستم در مسابقات بین المللی هم شرکت کنم. موفقیت در سطح بین المللی نیاز به برنامه ریزی دارد و قطعا ما می توانیم در آسیا حرف های زیادی برای گفتن داشته باشیم.

* 50، 60 میلیون جایزه نقدی گرفتم مسابقات کشوری عنوان و حکمش مهم است، اما جوایزی هم از سوی اسپانسرها اهدا می شود.

چیزی در حدود 50، 60 میلیون جایزه نقدی به من داده شد و برخی جوایز هم غیرنقدی بود. البته این مبالغ در سوارکاری چیزی نیست، اما همانطور که گفتم در قهرمانی کشور کسی برای جایزه مسابقه نمی دهد. برخی مسابقات دیگر هست که جوایز بیشتری هم دارد.

* آرزویم حضور در المپیک است همانطور که گفتم 37 ساله هستم، اما سوارکاری خیلی سن و سالن نمی شناسد. در سطح المپیک هم می بینیم که سوارکارانی با سن 50، 60 سال شرکت می کنند. البته که جوانترها هم در حال پیشرفت هستند. مسن ترین سوارکاری که در مسابقات کشوری ما بود، آقای علیرضا خوشدل بود که نفر دوم شد. ایشان 5 عنوان قهرمانی کشور دارد و پرافتخارترین سوارکار ایران محسوب می شود. فکر می کنم متولد سال 46 هستند و نزدیک به 56، 57 سال سن دارند. امیدوارم این قهرمانی نقطه شروعی برای پیشرفت من باشد. حضور در المپیک آرزوی هر ورزشکار حرفه ای است که امیدوارم روزی به آن برسم.