فاجعه مدیریتی فدراسیون در دربی 106
تا زمانی که اداره فوتبال در اختیار افراد فاقد برنامه و نگاه کارشناسی باشد، همین آش است و همین کاسه. تصمیمهای اشتباه، انتخابهای پرابهام و مدیریت غیرپاسخگو، فوتبال باشگاهی ما را هر روز از استانداردهای حرفهای دورتر میکند.
تمام نارساییهای امروز فوتبال ایران از یک نقطه شروع میشود: فدراسیونی بیبرنامه و فاقد نگاه حرفهای. فدراسیونی که نه هدف دارد، نه برنامهریزی، نه چشمانداز؛ و همچنان با همان روشهای سنتی و ناکارآمد اداره میشود.
سه سال پیش نیز، همزمان با بازگشت دوباره تاج، گفتم هیچ اتفاق مثبتی در فوتبال ایران رخ نخواهد داد و امروز شاهدیم که همان حرف، عیناً به واقعیت تبدیل شده است. روند گذشته بدون کوچکترین اصلاحی ادامه یافته؛ چرا که نه نگاه اقتصادی در مدیریت وجود دارد، نه نگاه فرهنگی، و نه ظرفیت کارشناسی.
واقعیت این است که با افراد ناکارآمد نمیتوان کار بزرگ انجام داد. کارآمدی از افراد شایسته و مدیرانی میآید که توان فکری، اجرایی و مدیریتی داشته باشند. وقتی چنین شایستگیهایی در رأس امور نباشد، نتیجه همین فاجعهای میشود که امروز در فوتبال شاهد آن هستیم و تازهترین آن، دربی است.
انتخاب عجیب و غیرمنطقی اراک
نمونه روشن این سوءمدیریت، تصمیم برای برگزاری بازی استقلال و پرسپولیس در استادیوم اراک است؛ استادیومی با ظرفیت حداکثر 10 هزار نفری برای یکی از حساسترین مسابقات فصل!
چگونه میتوان انتظار داشت که بلیتفروشی - که یکی از منابع درآمدی اصلی باشگاههاست - در چنین شرایط محدودی به بازار سیاه کشیده نشود؟ وقتی ظرفیت پایین باشد، سود اصلی مستقیماً به جیب دلالان و فرصتطلبان میرود و نه باشگاهها و هواداران واقعی.
این سؤال جدی مطرح است که چرا مشهد، شیراز یا اصفهان که استادیومهای بزرگ، استاندارد و مشکل آلودگی هوای کمتری دارند، انتخاب نشدند؟
استادیوم نقشجهان با استانداردهای روز دنیا آماده است. اگر هم بحث آلودگی هوا مطرح باشد، باز هم اصفهان نسبت به اراک اولویت دارد. واقعاً چه استدلالی پشت این انتخاب بوده؟ مردم حق دارند پاسخ روشن بخواهند.
محرومسازی باشگاهها و هواداران
با این تصمیم، اولا باشگاههای میزبان از درآمد بلیتفروشی محروم شدندضمن اینکه بخش بزرگی از هواداران واقعی امکان حضور در ورزشگاه را از دست دادند. درثانی ها بهدلیل محدودیت عرضه، بهدست اقشاری رسید که از نظر مالی توان خرید قیمتهای چند برابر شده را داشتند.
سؤال ساده این است: کدام قشر توانست در این بازی حاضر شود؟ پاسخ روشن است: قشر مرفه
نه آن نوجوان شهرستانی، نه آن هوادار کمدرآمد، و نه آن عاشق فوتبال که ماهها انتظار چنین مسابقهای را میکشد. این تصمیمها عملاً فوتبال را از صاحبان واقعیاش دور میکند.
سخن آخر
تا زمانی که اداره فوتبال در اختیار افراد فاقد برنامه و نگاه کارشناسی باشد، همین آش است و همین کاسه. تصمیمهای اشتباه، انتخابهای پرابهام و مدیریت غیرپاسخگو، فوتبال باشگاهی ما را هر روز از استانداردهای حرفهای دورتر میکند.
*مدیر عامل پیشین استقلال
21212
کد مطلب 2152074