فتنه‌ها در مسیر راه انقلاب

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ انقلاب اسلامی ایران به لحاظ ماهیت اسلامی و استکبارستیزی خود همواره پس از پیروزی در معرض تهدیدات و فتنه های گوناگونی قرار داشته است اما شاید بتوان فتنه 88 و وقایع بعد از آن را نقطه عطفی در تاریخ سیاسی ایران دانست. فتنه 88 درواقع همان جنگ احزابی بود که همه دشمنان اسلام به این نتیجه رسیدند که برای به زانو در آوردن این انقلاب باید اختلافات ظاهری خود را کنار گذاشته و متحد شوند. اما به واقع هدف اصلی فتنه سال 88، ابطال انتخابات و نشانه رفتن احمدی‌نژاد نبود، بلکه ابطال اصل ولایت فقیه و نشانه‌روی رهبر معظم انقلاب هدف آنان بود؛ هدفی که در شعارهای «مرگ بر اصل ولایت فقیه» از زبان اغتشاشگران جنبش سبز شنیده می‌شد.

در فتنه 88 طرح و سناریوی دشمن برای فروپاشی نظام، سناریوی فریب بود، دشمن میخواست به اسم تقلب، مردم را دچار فریب بزرگ کند ودر نهایت یاس و ناامیدی نسبت به نظام و مسئولین ارشد نظام در بین مردم همه گیر شود. غربی‌ها که در دهه اول با توطئه‌هایی چون کودتا، ترور رهبران انقلاب، غائله‌های تجزیه‌طلبی و تحمیل یک جنگ هشت‌ساله، ناکام در براندازی جمهوری اسلامی بودند به این جمع‌بندی رسیدند که تنها راه شکست انقلاب، قرار دادن مردم در برابر نظام اسلامی است.

اما حاکمیت گفتمان دینی در جامعه و باورها و ارزش های اسلامی مردم، تبعیت و اطاعت از فرامین رهبری و التزام عملی به اصل ولایت فقیه، برخورداری مردم از شعور و بصیرت، آگاهی و بینش سیاسی - اجتماعی و درک واقعی از مفهوم عاشورا از جمله عواملی بود که این فتنه را بعد از هشت ماه خنثی کرد و حماسه نهم دی را آفرید.

اما درس ها و پیام های بر گرفته شده از حماسه نهم دی ماه 88 بدون مراقبت و هوشیاری و با نگاهی به آینده و شرایط پیش رو میسر نخواهد بود و این حادثه بزرگ قطعا واکاوی و تبیین بیشتری را می طلبد. زیرا تاریخ نشان داده است عدم ریشه یابی ابعاد یک فتنه میتواند زمینه ساز حرکتهای مشابه در آینده شود.

فتنه سال 68 لیبرال‌ها و منافقین به فتنه 78 منجر شد، فتنه ای که به قصد تسخیر بیت رهبری تا نزدیک آن آمدند و کم کاری و روشن نکردن ابعاد آن فتنه توسط نخبگان و دلسوزان این نظام، زمینه ساز فتنه 88 شد.

امروز نیز اگر ابعاد و چرایی فتنه 88 و پس از آن نهم دی مشخص و شفاف سازی نگردد، خطر این گرد و غبار بی بصیرتی کشور را تهدید خواهد کرد و فتنه‌های جدیدی به پا خواهد شد. در دهه 70 نظام سلطه پی برد که با اقدام نظامی نمی‌تواند بر ایران مسلط شود، لذا به توصیه پژوهشگاه‌های خود به سمت «جنگ فرهنگی» گرایش پیدا کردند. این تهاجم فرهنگی در آن دهه به دنبال تغییر سبک زندگی ایرانیان بود و تا به امروز نیز ادامه دارد. در دهه 80 هم راستا با تهاجم فرهنگی، «نبرد امنیتی» نیز آغاز شد و ترور دانشمندان هسته‌ای در راستای همین اهداف غرب بود. اما در دهه 90 شکلی تازه از جنگ علیه ایران مطرح شد و آن "جنگ اقتصادی" و فشار ها و تحریم ها علیه ایران بود.

در جریان حوادث آبان ماه 98، اگرچه اعتراضات در ابتدا در فضایی آرام و با محوریت مطالبات معیشتی مطرح شد ولی در همان ساعات اولیه، برخی از این تجمعات در تهران و شهرهای دیگر به آشوب کشیده شد. اما سوال این است که این تجمعات و اعتراضات چطور از حالت مسالمت‌آمیز به سمت خشونت کشیده شد و چه کسانی اجتماعات مرمی را به آشوب می کشند؟ پر واضح هست، اینها همانهایی هستند که با استناد به اطلاعات دروغ و تحریف شده رسانه‌هایی ازجمله بی بی سی فارسی، شبکه سعودی ایران اینترنشنال، شبکه سلطنتی من و تو، صدای آمریکا و... وارد خیابان ها شدند اما در این بین ضعف دولت در مدیریت توقعات مردم و ناتوانی در گره‌گشایی از مشکلات مردم بستر مناسبی جهت بهره‌گیری از فرصت‌ها برای معارضان بوجود آورد.

اما شاید بتوان گفت فتنه ای که امروز در کنار فتنه اقتصادی و امنیتی کشور را تهدید میکند مساله" نفوذ" است. در این بین " نفوذ در ساختار" خطرناکترین نوع نفوذ است، به این شکل که افراد وابسته به دشمن یا خود در پست‌های مدیریتی جاخوش کرده اند و یا به شکل مشاور و یا معاون در کنار آنها قرار دارند. نفوذی هایی که بخواهند زیر پوستی دوباره عرصه قدرت را بدست گیرند و به مجلس راه یابند وحاکمیت را در دست بگیرند. فتنه عصر حاضر، نفوذی است که جنگ آن جنگ ادراکی و فکری بوده و می‌خواهد نگاه‌ها نسبت به جایگاه ولایت فقیه تغییر کند و نسبت به این رکن اساسی انقلاب اسلامی و ستون خیمه نظام، شبهه ایجاد کند. قطعا این فتنه ها برای نظام هزینه‌های سنگینی را متحمل می‌کند اما هر فتنه‌ای که به سلامت پشت سر گذاشته شود، واقعیت های بیشتری را نمایان می‌کند و مردم باطن منافقین را بیشتر می‌شناسند.

انتهای پیام /