اقتصادی وبگاه فرارو
اقتصادی وبگاه فرارو
به نظر میرسد عدهای از این ماجراها مطلع بودهاند و سهام را روی پایینترین قیمتها خریدهاند و همانجا توقف کردهاند. اینها هم بازیهایی است که گاهی رخ میدهد. کاهش اعتماد عمومی به بازار سرمایه، پدیده مثبتی نیست.
اولا قابل تصور است که نرخ تورم بتواند برای مقاطعی کوتاه بهشدت فراتر از رشد نقدینگی شود. ثانیا در چنین مواردی معمولا بحران ارزی هم وجود دارد. ثالثا این موضوع با تئوری پولی ناسازگار نیست. این موضوع از آن جهت اهمیت دارد که راهحل جلوگیری از وقوع تورمهای خارج از کنترل احتمالا متفاوت از کنترل تورمهای متعارف و حتی تورمهای بالا مشابه تورمهای گذشته در اقتصاد ایران است.
از منظر اکونومیست، اقتصاد چین اکنون دستخوش وضعیت جدیدی شده و آن رشد در شرایط بلوغ بزرگ است. درحالیکه در دهه گذشته تحلیلگران بازار پیشبینی میکردند که تولید ناخالص داخلی چین در اواسط قرن بیستویکم از تولید ناخالص داخلی آمریکا پیشی میگیرد و پیشتازی را حفظ میکند. اکنون، اما تغییر بسیار کمتر از حد انتظارات پیشین مشاهده میشود که منجر به تحقق رویای برابری یا گذر از اقتصاد آمریکا شود.
روند تاریخی نشان میدهد که حداقل حدود 600 سال از علم دنیا عقب افتادهایم. من این جمله انیشتین را به یاد میآورم که میگوید: «به هنگام مواجه شدن با مشکلات اساسی نمیتوانیم از همان سطح تفکری که مشکلات را به وجود آورده، توقع داشته باشیم آن را حل کند.» بدون رودربایستی وزرایی که در این چهل سال بودهاند اکنون نمیتوانند مشکلات کشور را حل کنند، چون اگر میتوانستند تا الان حل کرده بودند.
انتظار میرود، روند صعودی بازار ادامهدار باشد، اصلاح زمانی با شیب بیشتر و زمان کمتر اتفاق میافتد. جامعه سهامداران با توجه به تجربه سال 99 و همچنین دو و نیم سال رکود بازار، چشمشان ترسیده و نمیخواهند تجربه آن ضرر دوباره اتفاق بیفتد
پرسش مهم این است که دولت (به ویژه تیم اقتصادی) میبایست برای مهار تورم چه اقداماتی انجام دهند؟ به روایت دیگر پیششرطهای مهار تورم در کشور چه خواهند بود؟ یا حتی در پرسشی مقدماتیتر، مساله این است که آیا چشماندازی برای مقابله با تورم افسارگسیخته و متوالی بالای 40 درصد وجود دارد؟
حوزه هایی خارج از دسترسی هوش مصنوعی وجود دارند. کارهای کارگران یقه آبی مانند حوزه ساخت و ساز ساختمانی و کشاورزی که حدود 20 درصد از تولید ناخالص داخلی بخش ثروتمند جهان را تشکیل می دهند از این دست هستند. هوش مصنوعی نمی تواند کار فردی که مارچوبه می چیند را انجام دهد و برای آن فرد نیز فایده ای نخواهد داشت.
بنا به توضیحات دبیر پیشین اتاق مشترک ایران و عراق، خاصیت جامعه عراق در حالحاضر تکثر آن است که نمود آن در تنوع احزاب، نشریات و شبکههای تلویزیونی است؛ در این کشور هم نشریاتی هستند که موافق با ایران مطلب مینویسند و هم نشریات و شبکههایی وجود دارند که با ایران میانه خوبی ندارند، بنابراین با این حجم از تنوع نمیتوان انتظار داشت که همه با ایران همسو باشند.
در گذشته و اکنون اهداف روشنی از افزایش قیمت بنزین نداشتهایم / افزایش قیمت بنزین دوباره از طریق افزایش نرخ حمل و نقل و تشدید انتظارات تورمی، تورم جدید ایجاد میکند / هیچ کجای دنیا سابقه ندارد که به همه شهروندان اعم از اتومبیلدار و ندار، بنزین بدهند / باید در مورد سیستم حمل و نقل کشور و هم در مورد سیستم انرژی کشور و هم در مورد تولید خودروی با کیفیت در کشور چاره اندیشی اساسی شود / در...
به هیچ عنوان، با تغییر شخص و صرف وارد کردن خودرو مشکلات این حوزه حل نخواهند شد. تا زمانی که خصوصیسازی صورت نگیرد و ارتباطات خارجی ما در حوزه خریدهای فنی و مشارکت در تولید، به سطح حسنهای نرسد، نمیتوان به تغییر محسوس امیدوار بود
مادامی که انتشار اطلاعات شکل جدیتری به خود نگیرد، نمیتوان انتظار داشت اولین گام در جهت سیاستگذاری پولی جدید، یعنی اعتماد به سیاستگذار محقق شود. در واقع این اقدام این سیگنال منفی را مخابره میکند که اوضاع چنان است که سیاستگذار برای جلوگیری از رفتارهای هیجانی توامان، از انتشار اطلاعات سر باز میزند. طبیعی است که چنین برداشتی خود مولد تشنج در بازار است.
ذینفعانی در این مسیر وجود دارد که اجازه شفافیت، اصلاح ساختار و حضور بخش خصوصی را نمیدهند. میتوان واژه سرمایهگذاری رفاقتی را در قالب سرمایهداری مالی که از سوی بانکهای کشور در اقتصاد ایران سیطره انداخته، مورد تعریف قرار داد.
موارد اساساً مثبت و ایجابی -نهادهای انتخاباتیِ بیشتر و دمکراسی- هم میتواند منشأ رشد اقتصادی باشد. اما به این معنی نیست که رمزوراز رشد اقتصادی را دیگر در مُشتمان داریم و به محضی که اراده کنیم معجزه اقتصادی محقق میشود. کشورهایی که توزیع قدرت سیاسی و اقتصادی خود را بسط میدهند همچنان باید بر سر انتخاب نهادهای حامیِ رشد توافق کنند. اینجا همان جایی است که اطلاعاتمان از نهادهای کارآمد...
طرحهای دو فوریتی و چندفوریتی دولت برای مدیریت بحرانهای اقتصادی، تنها مسکنهایی مقطعی خواهند بود که هم اجرا و هم نظارت بر آن با مشکلات بزرگ مواجه خواهد بود. از یک سو، هزینههای انسانی و مالی بزرگی میبایست برای اجرا و نظارت بر ین طرحها صرف شود. از سوی دیگر، راههای دور زدن این طرحها به آسانی از سوی دلالان شناسایی میشود و عملا اصلاحی در وضعیت صورت نمیگیرد. اگر دولت قصد دارد به صورت...
داستان بنزین، به مسالهای پیچیده تبدیل شده که حفظ نرخ فعلی آن یک درد است و افزایش قیمت آن یک درد دیگر. فرارو در راستای پیگیری این موضوع، با طرح این پرسش که چرا به طور مداوم موضوع افزایش قیمت و نحوه عرضه «بنزین» در بازههای زمانی مختلف مسالهساز میشود، دیدگاه چهار کارشناس حوزه انرژی و اقتصاددان را جویا شده است