فرار تکراری از عملکرد نزدیک به هیچ

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از دیارآفتاب؛ در گرد و غبار های دوران، گویا تاختن بر شورای نگهبان امری عادی و طبیعی شده است. جریان خاص برای فرار از اوضاع بد عملکردی خود به نزدیکی هر انتخاباتی دست به اسلحه ای مخرب می برد و قبل از اعلام نتایج بررسی صلاحیت ها نظارت استصوابی را هدف می گیرد و بعد از آن توپ خانه اش را به سلاح تهدید مسلح می کند، که اگر ما نباشیم مردم هم نخواهند آمد. این شلیک ها تا جایی ادامه می یابد که نتایج شمارش آرا اعلام گردد؛ اگر نتیجه به نفع جریان خاص بود، همه چیز عالی و عادی و قانونی بوده است و اگر نتایج خلاف خواست آنان بود، قلم فرسایی ها آغاز و گلوله باران ادامه می یابد. این تقریبا بازی تکراری جریان خاص در همه انتخابات هاست.

در سالی 11 میلیون اختلاف، تقلب است اما عامل چند دهم درصدی در پیروزی، اوجی از قانون مداری و انتخابات پاک؛ در سالی پیام خروج از حاکمیت صادر می کنند و دوره ای لیست امید را پرچم کرده و مکتب تکراریسم به راه می اندازند!

عجب دوران غبار آلودی است که در آن، نه فقط آن موجود زنده، بلکه هر که از راه می رسد، هنوز آب سر بالا نرفته، هفت‌تیرکش می شود! هفت تیرکش که هیچ، آرپی جی زن می شود؛ خودی و غیر خودی را می زنند تا بتوانند چنگالشان را به جایی گیر دهند و اریکه قدرت به نام آنها ثبت شود. در ظاهر فریادشان جانم فدای ایران است و اعمالشان را که پی بگیریم، می شود، منافع ملی سیری چند؟

بدا به حال دوران ما که عیار سیاست فهمی و اندیشه ی سیاست مدارانش، به میزان تندی متن توئیت هایشان است و مردمی بودنشان را باید از حرف های خاص پشت تریبون هایشان بیرون کشید! مردم را از پشت شیشه های ماشین های شاسی بلندشان می بینند، دستی تکان می دهند و با صدایی در گلو می گویند: ما برای بهتر شدن فضا می آییم، اگر بگذارند!

کسی نیست بپرسد که اگر نمی گذارند، این همه دبدبه و کبکبه سیاسی را از کدام عالم آورده اید؟ اگر نمی گذارند حاشیه آفرینی های مجلس ششم و دهم و هزار جای دیگرتان را در کجا رقم زده اید؟ اگر نمی گذارند چگونه توانسته اید به صندلی های مقدس شورای اسلامی برسید و در آن به سبک اهالی چاله میدان ها تن صدایتان را آزمایش کنید.

بگذارید نمونه اش را در همین شهر خودمان جویا باشیم. همین شهری که آوازه حاشیه های پررنگ تر از متن شورای امید مسلک آن گریبان مردم را چسبیده است. شهری که مردمش امید داشتند به شعار امید اما ناامید شدند از این همه حاشیه های بی سود و بی فایده. دوشنبه جاری بود که اعضای فراکسیون امید شورای شهر اراک دوباره که نه، چند باره صدایشان بلند شد و فریادها برسر یکدیگر کشیدند. آن قدر فریاد کشیدند که صدای فریاد رئیسشانهم در بین آن گم شد.

آن قدر این دست داد و بیدادها در این شورا طبیعی شده است که هر کس نداند، خیال می کند که فریاد و داد و بیداد جزئی از عملکرد آقایان و خانم های امیدی است. حال جالب تر از این ها این است که در همان جلسه دقایقی قبل از درگیری لفظی تکراریف بین اعضای فراکسیون امید، یکی از طرفین درگیری به قول خودش به عنوان نماینده مردم شروع به سخن گفتن کرد و گفت: «متاسفانه نتایج اعلام شده، توسط هیات های نظارت در خصوص صلاحیت کاندیداهای نمایندگی مجلس نتیجه خوبی نبود و اکثر قریب به اتفاق کسانی که دارای اندیشه و یا راه و روش سیاسی بودند با استناد بند 1 و 2 ماده 28 رد شدند.»

این عضو شورا به مانند هم حزبی هایش با تهدیدی تلویحی مبنی بر اینکه این نتایج به عدم حضور حداکثری مردم در صندوق های رای منتج خواهد شد، ادامه می دهد: «واقعیت این است که ما هر چه قدر مجلس قوی تری داشته باشیم، در کشور دچار چالش های کم تری می شویم و شرایط بهتری خواهیم داشت. باتوجه به وضعیت اقتصادی ای که مردم دارند به اندازه کافی شاید شرایط لازم برای حضور پای صندوق های رای مهیا نبود و حالا با این نتایج شورای نگهبان، احتمالا این موضوع خیلی بدتر هم خواهد شد. برای اینکه شرایط سخت را به خوبی و خوشی به اتمام برسانیم و وارد دوره های بهتری بشویم نیاز است که همراهی همه مردم و همه طیف ها وجود داشته باشد تا یک مجلس قوی تشکیل شود تا ان شاءالله گره گشای مشکلات کشور شود.»

این صحبت ها و نگاه به برخی از رسانه های خاص استانی و کشوری مانند همیشه خبر از خط مشترک خبری و کلامی می دهد. خطی که بر اساس آن راهکار فرار از عملکرد ضعیف را، کوبیدن شورای نگهبان معرفی می کند.

بگذارید ابتدا این طور بگوییم که گویا برخی از افراد به تقلید از بزرگان جریانشان روشن فکری را در اپوزوسیون بودن یافته اند که این چنین مشتاقانه لب به سخن باز کرده اند. شاید دوستان تازه وارد عرصه سیاست، اندیشه را در نوشته های توئیتری هم مسلکانشان یافته اند!

آیا از این دست افراد نباید پرسید، در سال های گذشته که دولت، مجلس و شوراهای شهر را در دست داشتید خروجی حضورتان چه بوده است که حالا این چنین باز شدن گره مشکلات کشور را در حضور خود می دانید. مگر شما خودتان به مسائل گره نزدید؟ باید پرسید کدام اندیشه از شورای امید، مجلس امید و دولت امید بیرون آمده است که حال از حذف اندیشمندان سیاسی می گویید.

شما را به خدا اهل انصاف باشید و همانطور که رئیس شورای بزرگ نام گذاریتان در تهران منصفانه از عملکرد هیچ شورایش گفت شما هم بیایید و بگویید که مردم، 6 سال است که جز حاشیه برای شما هیچ نداشتیم.

معلوم نیست این بار برای مردم چه برنامه رسانه ای و ناامید کننده ای را در نظر گرفته اید! نکند دوباره می خواهید جریان خبری بروید و داد بزنید که آی مردم منجیان شما را حذف کردند! کدام حذف؟ مگر نه اینکه رسانه های خودتان عدم تایید صلاحیت افراد از دو جناح مختلف را تقریبا یکسان برشمرده اند آیا از جناح مقابل کسی صدایش درآمده که شما نگران آینده سیاسی خود شده اید؟ چرا شما آن قدر به خودتان بدگمانید که از ماه ها قبل خط خبری تان را آغاز کرده اید؟

سوال دیگر این است که مگر آن سالهایی که از تحریم انتخابات گفتید، مردم نیامدند؟ مگر آن سال هایی که از خروج گفتید کسی به شما توجهی کرد؟ حالا خوب است خودتان پیام این بی توجهی ها را دریافتید و دوره های بعدش با هزار لیست و تکرار انواع بنی بشرها به میدان آمدید.

منصفانه بگویید که آیا اگر دست به تخریب شورای نگهبان نزنید، راهی برای فرار از عملکرد ضعیفتان دارید؟ پاسخی برای ذهن پر از سوال مردم دارید که چرا منتهی الآمال مجلستان سلفی با موگرینی و منتهی الآمال شورای تان فریاد های چاله میدانی بود و رئیس جمهور هم‌مسلکتان نیز تماس اوباما و ماکرون را هر شب در خواب می بیند و گویا در دورهمی هاتان می خوانید که رقص این چنین میانه میدانم آرزوست!

بگذارید واضح پرسیده شود؛ آیا اگر امروز شورای نگهبان را نزنید پاسخی برای دروغ بزرگ ثبت نام دارید؟! این دروغ، بزرگترین شو تبلیغاتی بود که بر سر مردم پیاده کردید. حالا خدا می داند در ادامه چه بازی ای برای مردم در نظر گرفته اید. مردم مگر بازیچه شما هستند که امروز نمی آیید و فردا می آیید. امروز ناراحتید و فردا احساس تکلیف می کنید، امروز خارج می شوید و فردا لیست می دهید؛ اصلا از کجا معلوم که باب این دروغ گویی ها در زمان مسئولیتان باز نشود؟ مگر دروغ های پی در پی هم مسلکتان در وزارت نفت نبود که به گفته یکی از نمایندگان مجلس حتی برای آن قسم جلاله هم می خورد.

شما را به خدا قبل از اینکه به فکر انتخابات بعدی باشید به فکر پاسخ دادن به رای های قبلی باشید. بگویید که چه کسی اعتماد مردم را خدشه دار کرده است؟ منصف باشید و از خودتان بپرسید که اگر این لیست های غیر اصولی نبود آیا امروز وضعیت کشور به این جا می کشید؟ شمایی که نگران مجلس قوی هستید چرا برای اولین بار ضعیف ترین نمایندگان را از حوزه تهران وارد مجلس ساختید؟

ای کاش شما که استاد تکرار هستید با خود تکرار می کردید که امام (ره) فرمودند: «شورای نگهبان گوش به حرف عده‌ای که به اصطلاح مترقی هستند، ندهد / هرکس بگوید رای شورای نگهبان کذا است مفسد است»

انتهای پیام /