شنبه 3 آذر 1403

فرمول توقف مسکن ملی / تسهیلات مسکن ته کشید + جزئیات

وب‌گاه اقتصاد نیوز مشاهده در مرجع
فرمول توقف مسکن ملی / تسهیلات مسکن ته کشید + جزئیات

اقتصادنیوز: دستگاه پایش «مسکن‌سازی دولتی» از توقف کار حکایت دارد. کارنامه پرداخت وام ساخت به مسکن‌ملی به‌عنوان تنها تابلوی رسمی در دسترس برای رصد روند احداث خانه‌های دولتی‌ساز نشان می‌دهد، تیر ماه امسال تنها 100میلیارد تومان به سازنده‌های حدود 400هزار واحد مسکونی پرداخت شد؛ هر خانه، 250 هزار تومان. این در حالی است که طی دو سال گذشته، ماهانه متوسط بالای 2400میلیارد تومان تسهیلات به پروژه‌ها...

به گزارش اقتصادنیوز به نقل از دنیای اقتصاد، تابلوی رسمی «شارژ ماهانه پروژه های دولتی مسکن سازی» از توقف طرح مسکن ملی دست کم در تیر ماه حکایت دارد، هر چند اطلاعات غیررسمی می گوید، ماه گذشته (مرداد) نیز سازنده ها کماکان مجبور به تعلیق پروژه ها شده اند. گزارش «دنیای‌اقتصاد» از تنها دستگاه سنجش نبض پیشرفت پروژه های مسکن دولتی حاکی است، شبکه بانکی در تیرماه امسال فقط 100 میلیارد تومان تسهیلات ساخت خانه به سازنده های طرح مسکن ملی پرداخت کرده است. با توجه به اینکه حداقل 400‌هزار واحد مسکونی طبق آمار رسمی در قالب مسکن دولتی، در دست ساخت است، این رقم به معنای پرداخت تنها 250‌هزار تومان تسهیلات برای پیشبرد عملیات ساخت هر واحد مسکونی است که «توقف کار» را نشان می‌دهد.

بانک‌ها بعداز عقد قرارداد پرداخت تسهیلات ساخت مسکن، وام را یکجا به سازنده پرداخت نمی کنند بلکه معمولا در 4 تا 5 مرحله از پیشرفت فیزیکی پروژه ها و منوط به «تایید پیشرفت کار توسط مسوولان بخش مسکن»، پروژه ها را گام به گام شارژ می‌کنند. از زمانی که مسکن ملی - طرح مسکن سازی دولتی در دولت سیزدهم - شروع شد تا قبل از تیر ماه امسال، هر ماه به طور متوسط 2490 میلیارد تومان، تسهیلات بانکی با همین معادله پرداخت مرحله ای، به سازنده ها پرداخت شده است. به این ترتیب، آنچه در تیر امسال پرداخت شده، یعنی «هیچ».

بانک‌ها وام ندادند یا امضاها انجام نشد؟

کارنامه پرداخت وام بانکی به پروژه های مسکن سازی دولتی، تنها معیار و تابلوی رسمی از وضعیت قابل قبول یا غیرقابل قبول این پروژه هاست. به شکل طبیعی و شفاف، دولت باید هر ماه «آمار کامل تعداد پروانه های ساختمانی صادر شده، تعداد متقاضیان پای کار، حجم پرداخت آورده نقدی از طرف پیش خریداران، میزان انصرافی ها و همچنین میزان پرداخت تسهیلات» را منتشر کند تا امکان اطلاع پیش خریداران خانه های دولتی از پروژه های پیش فروش شده فراهم شود. اما در نبود این آمار کامل، کارنامه بانکی مسکن ملی، فعلا تنها معیار مورد بررسی اوضاع است. اکنون «توقف پرداخت وام ساخت مسکن دولتی» این پرسش را به وجود می آورد که «مشکل کجاست؛ بانک‌ها یا دولت؟» بررسی های «دنیای‌اقتصاد» نشان می‌دهد، دست کم یک بانک دولتی که در دولت قبل، «بالاترین سطح مشارکت با پروژه های مسکن سازی دولتی را داشت»، در حال حاضر به خاطر آنچه «ته نشین شدن منابع برای پرداخت تسهیلات» عنوان می‌شود، امکان ادامه دادن به روند پرداخت را ندارد.

در این بانک پیش‌تر به خاطر «اولویت دادن پروژه های دولتی نسبت به تقاضای خرید و تعمیر مسکن»، مشتریان در پروسه طولانی و فرسایشی تامین مالی قرار گرفتند. اکنون اما نه تنها وام های عادی مسکن با حجم بسیار پایین و سختی فراوان پرداخت می‌شود که در پرداخت وام های مسکن ملی نیز اختلاف و توقف های موردی به وجود آمده است. گروهی از بانک‌ها نیز به خاطر آنچه «اشکال تسهیلات تکلیفی» می دانند، این مدل بارشدن تکلیف پرداخت تسهیلات را باعث عدم‌تعادل منابع و مصارف شان مطرح می‌کنند. این بررسی تایید می‌کند، 85‌درصد از کل تسهیلات بانکی که به مسکن دولتی پرداخت شده توسط یک بانک دولتی بوده است. بنابراین هر نوع اختلال یا ته نشین شدن منابع در آن بانک، اثر بزرگ و معناداری در کل طرح دارد.

با این حال، ماجرای تعلیق پروژه های مسکن سازی دولتی، فقط به «نبود منابع در شبکه بانکی» مربوط نمی‌شود. تطویل عزل و نصب ها در بدنه دولت و دستگاه های مرتبط با بخش مسکن نیز در این اختلال، نقش دارند. از آنجا که مدیران دستگاه های مختلف منتظر «ابقا یا جابه‌جایی» هستند، ادامه این برزخ امکان «نظارت بر پروژه ها و تسهیل مسیر ساخت مسکن دولتی» را سلب می‌کند. این هم یکی دیگر از «آفت های غیرقابل جبران دخالت دولت در ساخت مسکن» است. حلقه طلایی «زنجیره ساخت مسکن دولتی»، دولت است و هر نوع ضعف یا اختلال در کار نظارتی اش، کل زنجیره را تحت‌تاثیر قرار می‌دهد.

دو روز پیش یک سامانه دولتی که برای تنظیم رایگان قراردادهای اجاره مسکن راه اندازی شده بود، با اختلال روبه‌رو شد و برای بخشی از مستاجرها که در ماه طلایی نقل و انتقالات اجاره، مشغول تنظیم قرارداد جدید هستند، امکان تنظیم اجاره نامه الکترونیکی دست کم برای ساعاتی، سلب شد. سیاستگذار مسکن در دولت جدید باید از این آسیب ها و اختلال ها درس بگیرد و به جای مداخله گری و بازی در نقش «فعالان بازار مسکن و ساختمان»، زمین بازی را برای بازیگران اصلی، صاف و بدون مانع کند.

همچنین بخوانید ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید