فرهنگسازی می تواند برخی از مشکلات صنایع دستی را حل کند / برخی وعده ها عملی نشد

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ موسی کریمی در گفت‌وگو با خبرنگار صاحب نیوز اظهار کرد: از دوران کودکی در خیابان ملک که نزدیک به میدان امام است بزرگ شدم و اصولا به میدان امام می آمدم تا اینکه در نوجوانی به میناکاری روی آوردم.

سرپرست کارگاه لعاب و مینا کاری عنوان کرد: در آن زمان بصورت روزمزد کار می کردم که مقدار ناچیزی بود ولی عشق و علاقه ام به صنایع دستی و میناکاری مانع از ادامه کار من نشد و به مرور هنرمندی را سرلوحه کار خودم کردم.

کریمی بیان کرد: از 20 سالگی به صورت مستقل شروع به کار کردم، کارگاهی دست و پا کرده و شروع به انجام سفارشات کارمزدی میناکاری برای دیگر کارگاه ها و فروشگاه ها کردم، این گونه بود که کم کم سرمایه جمع کردم. وی افزود: به این روش هرسال سرمایه کارگاهم را بیشتر و بیشتر و شروع به فروش صنایع دستی میناکاری در بازار کردم و به اصطلاح در بازار شناخته شدم و به سرعت مشتری گیر شدم.

*اعتقاد داشتم برای وجود داشتن در بازار و بنام بودن، باید کار را با کیفیت بالا در بازار ارائه کنم

موسی کریمی اذعان کرد: از همان ابتدای کارم اعتقاد داشتم برای وجود داشتن در بازار و بنام بودن، باید کار را با کیفیت بالا در بازار ارائه کنم و با کار بی کیفیت به جایی نخواهم رسید و این اعتقاد برایم درست از آب درآمد.

این هنرمند ادامه داد: در بازار ظروف زیرساخت مینا که به آن ظروف لعاب کاری شده می گویند را خریداری و نقاشی مینا می کردم ولی اغلب ظروفی که می خریدم کیفیت مدنظرم را نداشت و این موضوع سبب می شد گاهی کیفیت نقاشی مینا نیز پایین بیاید.

کریمی خاطر نشان کرد: همین موضوع باعث شد علاوه بر میناکاری به فکر تولید ظروف لعاب کاری شده با کیفیت بیوفتم و آن را عملی کردم، در کارگاهی آموزش دیدم و کار لعاب کاری را شروع کردم.

وی افزود: مواد اولیه لعاب کاری را از ترکیه خریداری می کنم که شامل پودر لعاب کیسه ای است و مدتی است برای تهیه آن با توجه به نوسانات بازار و کرونا با چالش روبرو می شویم ولی بهرحال و با هرقیمتی مجبور به خرید آن هستیم.

موسی کریمی گفت: با توجه به مشکلات نوسان بازار، نبود مواد اولیه و کرونا توانستم با مشقت زیاد همچنان کارگاهم را سرپا نگهدارم و تنها دلیل آن عرضه ظروف با کیفیت بود چرا که کارگاه هایی که کار بی کیفیت در بازار ارائه می کردند خیلی زود کنار زده شدند.

سرپرست کارگاه لعاب کاری بیان کرد: ظروف مسی بعد از قلمزنی که ایجاد برجستگی و تورفتگی در ظرف ایجاد می کند باید دو الی سه دست لعاب شود تا آماده نقاشی مینا شود که در این مرحله ظرف مسی سفید رنگ می شود و اغلب مردم فکر می کنند ظروف چینی و شکستنی هستند.

کریمی اظهار کرد: لعاب کردن ظروف به دو روش فرو کردن ظروف در تشت لعاب و پاشیدن لعاب روی ظروف به وسیله پیستوله انجام می شود که من در کارگاهم از هر دو روش استفاده می کنم.

وی افزود: ظروف بعد از خشک شدن لعاب، باید داخل کوره مخصوص لعاب کاری و مینا کاری پخته شوند که در کوره، لعاب با ظرف جوش می خورد و این لعاب دیگر ثابت می ماند.

موسی کریمی تصریح کرد: کوره کاری خیلی سخت و پرفشار است، شخص کوره کار باید متحمل حرارت زیادی شود، لباس های مخصوصی نیز برای جلوگیری از سوختگی استفاده می کنیم ولی با این حال ساعت ها حرارت زیادی را تحمل می کنیم.

*بازار صنایع دستی کم و زیاد اغلب با چالش روبرو می شود

سرپرست کارگاه لعاب کاری اظهار کرد: بازار صنایع دستی کم و زیاد اغلب با چالش روبرو می شود و علت عمده آن این است که این کالا جزء اولویت های مردمی نیست و مردم مجبور به خرید آن نیستند.

کریمی عنوان کرد: متاسفانه مردم حاضرند برای خرید کالاهای شکستنی و بی ارزش کلی هزینه کنند ولی صنایع دستی که روی فلز تهیه می شود، ارزش دار است و هنرمند روی آن وقت گذاشته است را گران قیمت و کالای لوکس به حساب می آورند.

این هنرمند گفت: مردم اصفهان یکبار چرخه آماده شدن ظروف صنایع دستی را از نزدیک ببیند و شاهد باشند و ببینند می توان بعد از آن عنوان کرد که این ظروف گران قیمت است؟ مردم تا وقتی که ظروف چشم نواز را از پشت ویترین ها تماشا کنند هیچگاه متوجه ارزش آن نخواهند شد.

وی افزود: ابتدا باید طرز تفکر مردم در رابطه با خرید صنایع دستی را تحول بخشید تا بازار صنایع دستی به واسطه مردم همان شهر رونق گیرد سپس بازار دیگر شهرها و صادرات های خارجی را رونق بخشید.

موسی کریمی اذعان کرد: در بین اقلام خوراکی گز نیز قیمت بالاتری نسبت به دیگر شیرینی ها دارد ولی از آن جایی که برای مردم اصفهان و دیگر استان ها اینگونه قلمداد شد که برای یک پذیرایی خوب باید از گز نیز استفاده شود فروش گز در داخل و خارج استان و حتی خارج از کشور رونق یافت.

این هنرمند بیان کرد: شاید اگر اینگونه قلمداد می شد که گز سنتی اصفهان حتما می بایست در ظروف صنایع دستی اصفهان به مهمانان تعارف شود حداقل فروش یکی از انواع ظروف صنایع دستی به نام گزخوری رونق می گرفت.

کریمی اذعان کرد: طرز تفکر مردم یک منطقه است که بازار آن شهر را رونق می بخشد در بازار صنایع دستی شاهد بی تدبیری و عدم حمایت برخی از مسئولان بودیم و برخی از وعده های که عملی نشد.

وی افزود: لذا می طلبد مردم اصفهان به صورت خودجوش اسباب و شرایط رونق گرفتن بازار صنایع دستی شهرشان را فراهم کنند، برای سوغاتی به اقوام باتوجه به بودجه ای که دارند صنایع دستی خریداری کنند ظروف صنایع دستی سایز کوچک با قیمت مناسب در بازار به وفور یافت می شود

موسی کریمی خاطرنشان کرد: برای خرید جهیزیه از هنرمندان و صنایع دستی فروشان خرید کنند، هر سال یک تکه ظرف پذیرایی صنایع دستی برای منزل بخرند، برای مراسم ها مانند پاتختی، منزل نو، تولد و غیره به سراغ هنرمندان بروند تا نهایتا خرید صنایع دستی فرهنگ سازی شود.

سرپرست کارگاه لعاب کاری گفت: اگر این فرهنگ سازی انجام شود به تدریج در دیگر شهرها نیز نفوذ می کند اما تا وقتی مردم بی تفاوت از بازارهای سنتی و صنایع دستی گذر کنند این بازار رونق نمی گیرد.

وی افزود: چند سال است هنرمندان و کسبه این صنعت دست به دامان مسئولان شدند تا زمینه صادرات و جهانی شدن این محصول فراهم شود و با اینکه این کار در ارزآوری به کشور نیز کمک می کند ولی هنوز در این زمینه توفیقی حاصل نشد.

انتهای پیام /