ماجرای تو در تو اشک انگلیسی‌ها را درآورد

به گزارش مشرق، محمد ایمانی طی یادداشتی در روزنامه کیهان نوشت:

1) یک سال پس از مرگ ملکه الیزابت، حال و روز انگلیس چگونه است؟ ملکه الیزابت دوم، هشتم سپتامبر 2022 (18 شهریور 1401) پس از 7 دهه حکومت بر پادشاهی بریتانیا، در 96 سالگی تسلیم مرگ شد. او از فوریه 1952 در این جایگاه موروثی حضور داشت و در دوره وی، جنایات بسیاری در حق ملت‌ها شد که کودتای آژاکس در سال 1332 شمسی برای براندازی نهضت ملی شدن نفت و بازگرداندن محمدرضا پهلوی به سلطنت در ایران، یکی از آنهاست.

2) شروع سلطنت الیزابت، با آغاز روند زوال امپراتوری بریتانیا مقارن شد؛ امپراتوری‌یی که ظرف سه قرن هفدهم تا بیستم، گسترش یافته بود. حد فاصل جنگ جهانی اول و دوم، مساحت مناطق تحت تسلط انگلیس، بالغ بر 33 میلیون کیلومتر مربع بود. صد سال قبل، حدود نیم میلیارد نفر (یک چهارم جمعیت دنیا) تحت استعمار بریتانیا قرار داشتند. این مستعمرات، چنان متنوع بود که گفته می‌شد «خورشید، هرگز در امپراتوری بریتانیا غروب نمی‌کند. اما پس از جنگ جهانی دوم، با تشکیل امپراتوری‌های آمریکا و شوروی، انگلیس به حاشیه رانده شد و از آن پس سعی کرد با آویزان شدن از آمریکا و ضمن اثرگذاری بر سیاست این کشور، بخشی از قدرت سابق را حفظ کند. این دوره، دوران گذار بریتانیا از «کبیر» به «صغیر» محسوب می‌شود.

3) پس از آغاز سلطنت چارلز سوم، نشریه «دیلی میرور» نوشت: «او نه تنها تاج بر سر خواهد گذاشت، بلکه وزن تاریخ و امید ملت را نیز به دوش می‌کشد». چارلز در 3 سالگی به ولیعهدی رسید، اما 70 سال منتظر ماند؛ تا این که در اوج بحران‌های بریتانیا، بر تخت سلطنت نشست. سالِ مرگ ملکه الیزابت و جانشینی شاه چارلز سوم، با بحران سیاسی و اقتصادی و اجتماعی کم سابقه در انگلیس قرین شد، تا جایی که می‌توان ادعا کرد وضعیت بالینی نظام سیاسی - اقتصادی انگلیس، وضعیتی اورژانسی است.

4) انگلیس تا سال گذشته، پنجمین اقتصاد بزرگ دنیا بود. اما در این سال، از مستعمره سابق خود (کشور هند) عقب افتاد. اکنون ششمین اقتصاد بزرگ دنیا، با بیشترین تورم در غرب اروپا دست و پنجه نرم می‌کند. در کمتر از یک سال، سه دولت در لندن سقوط کرده‌اند. ترکیب چالش‌های لاینحل، ابتدا بوریس جانسون را ناچار به استعفا کرد و لیز تراس به جای او سر کار آمد. هر چند که برخی نشریات غربگرا در ایران، به هنگام آغاز صدارت «تراس»، با عکس‌های بزرگ و تیترهایی مانند «بانوی آهنین»، «چهره زنانه بریتانیا»، «کلید خانه شماره 10 در دست یک زن» و...، به استقبال شتافتند، اما شدت بحران‌ها اجازه نداد تراس بیش از 43 روز نخست‌وزیر بماند و ناچار، جای خود را به ریشی سوناک داد.

5) بوریس جانسون 19 آذر 1401 گفته بود: «زمستان امسال بسیار دشوار خواهد بود». او همچنین هشدار داده بود «قبوض انرژی،‌اشک چشم انگلیسی‌ها را در می‌آورد». همان زمان روزنامه دیلی‌میل نوشته داده بود: «بریتانیا، منتظر یک زمستان فاجعه‌بار و گران، و میلیون‌ها فقیر است. انتظار می‌رود از سال آینده، قبوض برق برای خانوارها از رکورد 1971 پوند فعلی، به بیش از 3000 پوند افزایش یابد و حتی افراد با درآمد متوسط را نیز در فقر و دست و پنجه نرم کردن بر سر غذا و سوخت فرو ببرد».

دیلی میل، قبل از آن هم در گزارشی هشدار داده بود در صورت ادامه بحران، دولت انگلیس مجبور خواهد بود برنامه‌های اضطراری را به اجرا بگذارد. تیتر آن گزارش، «بازگشت به عصر تاریکی» بود.

6) پیش‌بینی‌ها از جمله پیش‌بینی بوریس جانسون درست از آب درآمده است. همزمان با چند برابر شدن نرخ برق و گاز، آمار ورشکستگی شرکت‌ها در انگلیس، رکورد 13 ساله را شکسته است. از آوریل تا ژوئن امسال، 5629 شرکت ورشکسته شدند. مسئولان خدمات بهداشت ملی انگلیس، زمستان گذشته هشدار داده بودند که احتمالا میلیون‌ها نفر در این کشور مجبور باشند بین وعده غذایی و یا گرم نگاه داشتن خانه در فصل سرما، یکی را انتخاب کنند. انگلیس در حالی که با نخوت از اتحادیه اروپا جدا شده بود، برای پنجمین بار در طول سه سال گذشته، بررسی‌های استانداردهای بهداشتی و ایمنی واردات مواد غذایی از اتحادیه اروپا را به تعویق انداخت؛ چرا که این نظارت‌ها می‌توانست به افزایش بیشتر قیمت مواد غذایی و اختلال در زنجیره عرضه منجر شود. افزایش هزینه‌های زندگی موجب شد از هر پنج انگلیسی، یک نفر غذای تاریخ مصرف گذشته بخورد. بر اساس گزارش بنیاد بین‌المللی غذا، «از هر 5 خانوار در انگلیس، یک نفر در ماه ژانویه گذشته، وعده‌های غذایی خود را حذف کرده، یا برای یک روز کامل غذا نخورده است». در این میان روزنامه گاردین اذعان کرد: «برخی از زنان آسیب‌پذیر انگلیسی، به دلیل بحران هزینه‌های زندگی، مجبور به رابطه جنسی در برابر اجاره‌بها شده‌اند».

7) بهداشت و درمان انگلیس هم، وضعیتی بحرانی را سپری می‌کند. هر چند ماه یک بار، پزشکان و پرستاران انگلیسی در اعتراض به شرایط نامطلوب کاری، کار زیاد و دستمزدهای پایین، اعتصاب می‌کنند و بیماران را سرگردان می‌گذارند. در همین حال، تعداد بیمارانی که در سیستم بهداشت و درمان انگلیس (NHS) در وضعیت انتظار درمان، جان خود را از دست می‌دهند، ظرف پنج سال، دو برابر شده است. بر اساس گزارش حزب کارگر و برخی رسانه‌ها، بیش از 120 هزار نفر که در لیست انتظار دریافت خدمات درمانی در انگلیس بوده‌اند، جان خود را از دست داده‌اند. براساس گزارش این حزب، 120 هزار و 695 نفر از بیمارانی که منتظر بودند تا سازمان ملی بهداشت و درمان دولتی، ارائه خدمات درمانی به آنان را آغاز کند، جان باخته‌اند. در پی انتشار گزارش حزب کارگر، سازمان‌های هوادار حقوق بیماران، این وضعیت را «فاجعه‌ای ملی» نامیده‌اند.

8) روزنامه گاردین به تازگی گزارش داد: «مرگ بیماران منتظر درمان در انگلیس، به بالاترین تعداد رسیده و سال گذشته در مقایسه با سال 2018 که حدود 60 هزار بیمار منتظر درمان جان باختند، دو برابر شده است. مدیران بیمارستان‌های دولتی می‌گویند بیش از یک دهه است که بودجه لازم به بیمارستان‌ها اختصاص داده نمی‌شود و در نتیجه، بیمارستان‌ها با کمبود نیروی انسانی، تجهیزات و تخت رو به رو هستند و به همین علت، بیمارانِ در صف انتظار درمانِ بیشتری می‌میرند. دیدبان سلامت در انگلیس (Healthwatch England)‌، افزایش شمار بیمارانی را که در صف انتظار درمان جان می‌بازند، نشانگر بروز آشکار فاجعه ملی دانسته است. در مقیاس هر تخت بیمارستانی در ازای یکهزار نفر جمعیت، شمار تخت‌های بیمارستانی در انگلیس از کشورهایی همچون مکزیک و کلمبیا هم کمتر شده است. گزارش کتابخانه مجلس عوام انگلیس نشان می‌دهد در مقایسه با سال 2015، اکنون بیمارستان‌های دولتی 2 هزار و 233 تخت (6 درصد) کمتر تخت دارند، در حالی که شمار بیماران افزایش یافته است».

9) ازسوی دیگر، نتایج تحقیقات نشان می‌دهد که سال گذشته میلادی در انگلیس، بالغ بر 23 هزار بیمار، جان خود را به دلیل تاخیر در ارائه خدمات اورژانس از دست داده‌اند. رئیس‌کالج سلطنتی پزشکی اورژانس انگلیس تأیید کرده که به دلیل تاخیر در ارائه خدمات اورژانس، بالغ بر 500 بیمار در هفته جان خود را در این کشور از دست داده‌اند. بدتر از همه، این که گزارش‌ها نشان می‌دهد بیمارستان‌های انگلیس به کانون افزایش جنایت‌ها و تجاوزهای جنسی علیه بیماران تبدیل شده‌اند. روزنامه «دیلی میل» چند ماه قبل، از بیمارستان‌های بریتانیا با عنوان «بازاری مطلوب برای مجرمان جنسی» یاد کرده و نوشت: «بیمارستان‌ها مکان‌هایی هستند که همه بیماران، کارکنان و عموم مردم باید کاملاً احساس امنیت کنند، اما تجاوزها و تجاوزات خشونت‌آمیز هر هفته در بیمارستان‌های ما اتفاق می‌افتد از جمله تجاوزهای گروهی و تجاوز به کودکان! ارقام رسمی، مقیاس وحشتناک سوءاستفاده در بیمارستان‌های انگلیس را آشکار می‌کند؛ 6500 حمله جنسی در 3 سال، که تنها 4 درصد مجرم شناخته می‌شوند»!

10) ماه گذشته در اتفاقی نادر، بیرمنگام به عنوان دومین شهر بزرگ انگلیس اعلام ورشکستگی کرد و تمامی مخارج غیر ضروری به جز هزینه‌های مرتبط با حمایت از افراد آسیب‌پذیر و خدمات قانونی را متوقف نمود. این مشکل سنگین بودجه، در مشکلات مربوط به پرداخت 760 میلیون پوند مطالبات حقوق برابر مشاغل ریشه داشت. «شارون تامسون»، معاون رئیس‌شورای شهر بیرمنگام، درباره مقصر عمده این معضل گفت: «دولت، بودجه یک میلیارد پوندی را از بیرمنگام و شورای شهر آن دریغ کرده است». او می‌افزاید: «شورای بیرمنگام مانند دیگر شوراهای انگلیس با چالش‌های بی‌سابقه مالی ازجمله افزایش قابل توجه تقاضا برای تأمین اجتماعی، کاهش چشمگیر درآمد کسب و کارها و تبعات تورم افسارگسیخته بر اقتصاد مواجه است». روزنامه «دیلی میرور» چند ماه قبل، در گزارشی با عنوان «یک کابوس زنده»، افزایش شدید قیمت‌ها در انگلیس را بحرانی خوانده و نوشته بود: «رشد قیمت برخی از مواد غذایی، هفت برابر سریع‌تر از افزایش دستمزدها اتفاق افتاده است. وضعیت هزینه‌های زندگی بد است و این بحران، حتی بدتر هم خواهد شد».