مجیدی را دوست دارم که بدش را می‌گویم!

انتشار مصاحبه عباس سرخاب مهاجم اسبق استقلال که همراه با این تیم قهرمان جام باشگاه‌های آسیا در سال 1991 شد موجی از انتقادات از سوی طرفداران فرهاد مجیدی و حامیان مدیرعامل جدید باشگاه استقلال را به راه انداخت.

عباس سرخاب در گفت‌وگو با خبرورزشی، در توضیح صحبتهایش درباره سرمربی و مدیرعامل باشگاه استقلال و اینکه گفته بود آجرلو بلوف می‌زند و فقط بلد است حرف بزند و هنوز مدیریتی از او ندیده‌ایم، صحبت‌هایی انجام داد که آن را در ادامه می‌خوانید:

ظاهرا انتشار صحبت‌های تان با خبر ورزشی بازتاب زیادی در فضای مجازی داشته است؟

عده ای بدون درک کافی از هدف من از صحبت‌ها و مصاحبه انجام شده سعی دارند با هتاکی و فحاشی و یا تهدید کردن به حمایت کورکورانه خودشان ادامه دهند. بحث من تنها نقد ورزشی است وگرنه همه شخصیت‌ها و افراد، بزرگ و محترم هستند. همه اصالت دارند و در جایگاه خودشان محترمند. در فوتبال ما این افراد کم نبوده اند. از مرحوم دهداری بگیرید تا علی دایی.

شما بابت صحبت درباره آجرلو تهدید شدید؟

صحبت من درباره آجرلو این بود که اگر ایشان توانمند بود و می‌توانست از نظر اقتصادی پول بیاورد می‌رفت و همان باشگاه پاس تهران که با آن قهرمان لیگ برتر شد را احیا می‌کرد. اگر آجرلو می‌توانست سالیانه میلیاردها پول دربیاورد خودش که نظامی است و از خانواده پاس محسوب می‌شود می‌رفت و آنجا را احیا می‌کرد. پاس تهران را زنده میکرد و اصلا به استقلال نمی‌آمد.

ولی آجرلو گفته آمده تا استقلال را سروسامان بدهد؟

این افراد برای این به استقلال می‌آیند تا برای خودشان شهرتی دست و پا کنند وگرنه اگر آقای آجرلو هدفش کمک به ورزش باشد باشگاه پاس تهران که امکانات خودش را هم هنوز دارد را دوباره احیا می‌کرد. وقتی میگویم آجرلو درمدیریتش فقط حرف می‌زند به این دلایل است، وگرنه من نه با شخصیت ایشان مشکلی دارم و نه با مسائل دیگر. اتفاقا سردار آجرلو فردی معتقد و شناخته شده است و بنده هم هیچ دشمنی با او ندارم. اما وقتی بحث مدیریت باشگاه استقلال مطرح می‌شود، ما دوست داریم این مجموعه به روزهای خوبش برگردد. دل ما پیشکسوتان برای باشگاه استقلال می‌سوزد، چون در این وضعیت اقتصادی مملکت و شرایط روحی مردم، اگر استقلال سروسامان بگیرد اول از همه مردم خوشحال می‌شوند. وقتی مردم خوشحال شوند ما هم خوشحال می‌شویم ولی در این شرایط اصلا هدف این افراد مشخص نیست. برای همین است که فوتبال ما به این روز افتاده.

دلیل شرایط امروز فوتبال ما و ارتباط آن با شرایط مورد بحث تان در چیست؟

دلال‌ها دوست ندارند فوتبال ما درست شود. این قبیل افراد در بدنه ورزش نفوذ کرده اند. از وزارت ورزش و فدراسیون فوتبال بگیرید تا باشگاه‌های پرطرفدار و یا کم طرفدار. نمونه واضح آن این است که چرا VAR به ایران وارد نمی‌شود در حالی که شاهد این همه هزینه در فوتبال هستیم. این همه مربی خارجی و یا بازیکن خارجی می‌آیند و بابت انتقال پولشان هم هیچ مشکلی از نظر تحریم‌های ایران بوجود نمی‌آید. استقلال، سپاهان، پرسپولیس و بقیه سالیانه چقدر هزینه می‌کنند؟ پس چرا چنین امکاناتی مثل VAR که باعث می‌شود بسیاری از مشکلات داوری حل و فصل شود را به ایران وارد نمی‌کنند؟ چون نمی‌خواهند ورزش به سمت سلامتی و پاکی برود. فوتبال ما در جاده خاکی حرکت می‌کند. برای همین است که حرکتش نسبت به کشورهای همسایه و سایر کشورهای آسیایی کند شده است. مدیریت این نیست که فقط قرارداد ببندیم و عکس بیندازیم.

ظاهرا از اتفاقاتی که در فضای مجازی برایتان رخ داده دلخور هستید؟

مهم نیست. ولی نوجوانی که چشم بسته فحاشی می‌کند باید بداند ما برای این باشگاه جوانی و انرژی گذاشتیم و افتخار آوردیم. همه پیشکسوتان قابل احترام هستند. دلیل نمی‌شود چون من طرفدار فلان استقلالی هستم یک استقلالی دیگر را له کنم. نه این طور نیست. هدف ما توهین نیست. ما نقد ورزشی داریم که این حق هر کسی است. ما می‌گوییم کسانی که برای مدیریت استقلال استخدام شدند در سطح این باشگاه نیستند. یک مثال می‌زنم.

در رابطه با بحث مدیریت؟

بله. فوتبال ما به لحاظ فنی و نیروی انسانی سرآمد همه کشورهای آسیایی است و گل سرسبد آن نیز علی دایی است. همین حالا به اندازه دو تیم یازده نفره لژیونر در کشورهای اروپایی داریم ولی چرا قادر نیستیم یک مسابقه آسیایی و یا حتی جهانی را میزبانی کنیم؟ کشور قطر که به اندازه یکی از استان‌های ایران است، سال آینده میزبان جام جهانی خواهد بود در حالی که ما هم به لحاظ پهناوری ارضی و ثروت و هم به لحاظ نیروی انسانی به مراتب از قطر قدرتمندتر هستیم. ولی مدیرانی نداریم که از این همه پتانسیل به درستی استفاده کنند. حرف من این است که چرا بند کرده این به اینکه فلانی خوب است، فلانی بد است، فلانی را بکوبیم، فلانی را نکوبیم. اگر من نقدی می‌کنم تنها برای ورزش کشور است. گاهی اوقات بابت یکسری اتفاقات افسوس میخورم.

چه اتفاقاتی؟

من گل مسابقه ماقبل فینال جام باشگاه‌های آسیا را زدم که استقلال با همان به فینال رفت و قهرمان آسیا شد. در آن دوره بهترین بازیکن آسیا شدم که البته وظیفه ام بود و این کار را برای باشگاه استقلال و کشور ایران کردم. همه ما چنین هدفی داشتیم. بنابراین حق داریم درباره استقلال نظر بدهیم تا این تیم پسرفت نکند. اگر قرار باشد نقد نکنیم و فقط به تعریف و تمجید بپردازیم به هیچ کجا نمی‌رسیم. من نه چشمداشتی به پول استقلال داشته ام و نه دنبال پست و مقامم. کمااینکه خود من در جنوب ایران و در گرمای بندرعباس زندگی می‌کنم و هیچ چشمداشتی به زندگی در تهران نداشته و ندارم آن وقت مرا تهدید می‌کنند.

تهدید شدید؟

(خنده) بله! کسی که تهدید می‌کند که فلان می‌کنم و بهمان می‌کنم، راه برایش باز و جاده دراز است. ما از کسی هراس نداریم. ما دوست داریم مردم از استقلال و نتایجش لذت ببرند. توقعی هم نداریم، فقط گاهی افسوس می‌خوریم.

بابت چه چیزی افسوس می‌خورید؟

من خیلی کم به تهران می‌آیم. چند بار هم که به تهران آمدم قصد داشتم سری به باشگاه استقلال بزنم اما جلوی در مرا راه ندادند. وقتی گفتم فلانی هستم من را نشناختند و گفتند هماهنگ نشده است. اصلا طرف اسم مرا نشنیده بود. این یعنی ضعف مدیری که کارکنان مجموعه ورزشی اش، پیشکسوتان باشگاهش را نمی‌شناسند. اما به خدا قسم که اصلا ناراحت نشدم چون شناختن یا نشناختن من تاثیری در عملکرد باشگاه استقلال ندارد. من حاضرم کسی مرا نشناسد ولی استقلال سالی یک جام بیاورد. البته این حق را برای خودم قائل هستم که از سر دلسوزی و نگرانی هشدار بدهم و یا تیمم را نقد کنم.

درباره صحبت‌هایتان مرتبط با سرمربی استقلال هم کسی دلخور شده بود؟

بله! اگر می‌گویم فرهاد مجیدی ادبیاتش در شأن استقلال نیست برای اینکه دلم به حال نام استقلال میسوزد. تعریف الکی کردن کار غلط است. اگر من از فرهاد مجیدی به دروغ و یا به اشتباه تعریف کنم بدترین کار را در حق خود مجیدی کرده‌ام. من فرهاد مجیدی که از سرمایه‌های استقلال است را دوست دارم که بدی‌ها و اشتباهش را به او یادآور می‌شوم. مگر انسان اشتباهات فرزندش را می‌گوید از او بدش می‌آید؟ نه! اتفاقا خوبی اش را می‌خواهد. نسلهای پس از ما هم باید بهترین‌های ایران و آسیا باشند. مطمئن باشید آینده و نتایج تیم مشخص می‌کند که این نقدها چه دلیلی داشته است.

257 251

بیشتر بخوانید: ستاره‌ای رو به خاموشی؛ سقوط احسان حدادی