محمد (ص) نور رحمتی برای همه عالمیان
ایلام - ایرنا - هفدهم ربیع الاول سالروز میلاد فرخنده فخر بشر و نور رحمتی از سوی خداوند برای زمینیان است تا راه رستگاری و نجات آنان از جهالت و عصبیت کورکورانه باشد.
به گزارش ایرنا، آسمان پر ستاره مدینه امشب مزین به ستاره پر نوری شد که از تلالو درخشش تا ابد جهان روشن خواهد ماند.
امشب ماه از آسمان به زمین فرود می آید و در آغوش آمنه می درخشد، کلبه کوچک عبدالله منور به قدوم نوزادی خواهد شد که جهان تا قیامت در انور منورش خواهد درخشید.
صدای پر و بال جبرئیل می‌آید تا میلاد پیامبر رحمت و تاج آفرینش را به گوش جهانیان برساند و در هلهله و شور و خروشان فرشتگان که طبق طبق گل یاس و نرگس و محمدی را با رنگ های سفید و زرد و صورتی و سرخ در این خانه برای تبریک آورده اند تا معطر از عطر محمدی شوند.
دل‌ها امشب از شوق ولادت پیامبری عزیز پر از شور و شوق است و بت ها به زمین افتاده و کائنات بر آفرینش این مولود نورباران و زمین بیش از هر زمان دیگر به قدوم متبرکه این آخرین فرستاده به خود می بالید.
حضرت محمد (ص)، رحمت اللعالمین، پیامبر اعظم، سرور زمینیان و خانم المرسلین نور مطلق بود از جانب رب متعال که به تاریکی زمین پایان بخشید.
وجود نازنینیش بر همه جهالت ها و عصبیت های سرزمین حجاز و بشریت پایان داد و بت پرستی را زدود و بوسه اش بر دست دردانه دخترش تاج انسانیت را بر سر زنان نشانید و دیگر داشتن دختر پس از این نبی ننگ نبود و این محمد (ص) بود که نژاد پرستی و قوم گرایی و عشیره گرایی را پایان داد.
به راستی انتهای جهان و خلقت بهانه نداشت اگر محمد (ص) نبود، امروز بهانه خلقت به دنیا آمد تا پروردگار به خود آفرین گوید که بهترین آفریدگاران است و فخر بشر را برای رهایی از ظلمت اعراب جاهلی و بشریت فرو فرستاد تا راه نجات را به آنها نشان دهد.
میلاد والا پیامبر (ص)، پیامبر اعظم کسی که چراغ دانش او تا روز قیامت روشن و روشنی‌بخش است و آن که قرآن ناطق و مایه رحمت است و معجزه نورانیش، نور امید و زندگی را در قلوب مسلمین و آزادی خواهان و آزاد اندیشان می تاباند، حبل المتینی برای نجات بشر تا قیامت خواهد بود.
خورشیدی در مدینه طلوع کرد که نور درخشان رحمتش جهان را فرا گرفت و چشمه فیض الهی جوشیدن گرفت و کویر تفتیده جانها از تشنگی درآمد.
شب طولانی سیاه خرافه پرستی و بت پرستی و جهالت با آمدن پیامبر اعظم رفت و صبح امید برای بشریت ظهور کرد، خزان رفت و بهار آمد.
امروز، میلاد کسی است که ماه از جمال زیبای او فرومانده و اعتدال سرو از قامت او فراموش شده است.
کسی به دنیا آمد که آسمان‌ها و زمین در برابر ارزش او، بی‌ازرش هستند و جایگاهی ندارند.
دلم بوی خوش عطر گل محمدی می‌دهد و زبانم هر لحظه با شنیدن نامش همچون فرشتگان به مدح و ستایش می لغزد و بر جمال بی مثالش صلوات نثار می کند.
پیامبر اعظم از افق مکه سربرآورد تا بر شام تیره جاهلیت اعراب و بشریت پایان دهد.
به راستی که پیامبر اعظم از همه بدیها مبرا است و هیچ قدرتی یارای خاموش نمودن راه روشن و نام گرانمایه اش نخواهد بود زیرا که محمد (ص) رحمت الهی برای جهان است.
الهی به یمن میلاد پیامبر اعظم (ص) و امام جعفر صادق (ع) دلهای همه شادمان و جهان با ظهور موعودش پر از عدل و داد شود.
*س_برچسب‌ها_س*