مدیریت فرهنگی مانند اداره یک سازمان معمولی نیست و باید حساب شده و با ظرافت انجام شود
به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجو، آیین نکوداشت علی نصیریان بازیگر پیشکسوت تئاتر، سینما و تلویزیون در روز دوشنبه 21 اسفندماه در تالار سنگلج با حضور ایرج راد، اصغر همت، رضا بابک، قطبالدین صادقی، مجید افشار، هادی مرزبان و جمعی دیگر از پیشکسوتان تئاتر و سینما برگزار شد. نصیریان در این مراسم گفت: مدیریت فرهنگی مثل مدیریت یک اداره معمولی نیست. چنین مدیریتی باید به صورتی بسیار لطیف، ظریف...
به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجو، آیین نکوداشت علی نصیریان بازیگر پیشکسوت تئاتر، سینما و تلویزیون در روز دوشنبه 21 اسفندماه در تالار سنگلج با حضور ایرج راد، اصغر همت، رضا بابک، قطبالدین صادقی، مجید افشار، هادی مرزبان و جمعی دیگر از پیشکسوتان تئاتر و سینما برگزار شد.
نصیریان در این مراسم گفت: مدیریت فرهنگی مثل مدیریت یک اداره معمولی نیست. چنین مدیریتی باید به صورتی بسیار لطیف، ظریف و حساب شده انجام شود. توسعه فرهنگی با مدیریت خوب انجام پذیر است.
وی اظهار داشت: ما هر وقت در آن دورههای پیش از انقلاب به شهرستان به دیدار بچهها و تئاتر میرفتیم، وضعیت بستگی به میزان علاقه مندی مدیر و رئیس ادارهای آن مکان نسبت به هنر و فرهنگ داشت. این که انس و الفت دارد یا این که ضد فرهنگ و هنر است. بعضی جاها ضد و در خلاف جهت و در برخی جاها با هنرمندان همراه بودند و همکاری میکردند و مدیریت با دقت و با ظرافتی داشتند کارها خیلی بهتر و جلوتر بودند.
نصیریان خاطرنشان کرد: تئاتر تهران ریشه تاریخی دارد و گراند هتل بوده است. به نظر من اداره تئاتر بهترین کارش این است که تبدیل به کارگاههای نمایش برای جوانان شود. استعدادهای خوبی داریم که بیایند در آنجا کار کنند.
بازیگر پیشکسوت کشور اشاره کرد: کسانی که میخواهند نمایشنامه بنویسند، باید از پیشینه کار نمایش ایرانی آگاه شوند. نمایش ایرانی را ما شروع کردیم. جوانمرد، والی و سرکیسیان، از سال 1334 روی نمایشنامه ایرانی آمدیم. در کارگاهی که در خانه سرکیسیان بودیم یاد میگرفتیم، نتوانستیم نمایشنامه جنوب را اجرا کنیم و به وسیله افراد باسوادی مانند جلال آل احمد به ما توصیه کردند که نمایشنامه ایرانی کار کنید و به سراغ جیجک علیشاه رفتیم و دیدیم با تفکر و استیلی که داریم جور درنمی آید.
نصیریان: من نمایشنامه نویس نبودم، ادعایی هم ندارم و نیستم و آنچه که نوشتم دستمایههایی برای کارهای خودم بود و چون نمایشنامه نداشتیم، مجبور به نوشتن میشدم. من در حقیقت بازیگر بودم. کارگردان هم نبودم. در کارگردانی تئاتر هم که انجام میدادم به عنوان سردسته بودم؛ یعنی کسی که کار را راه می اندازد. نه من درس کارگردانی خوانده بودم و نه آن را بلد بودم. اینها را بچهها باید بدانند و باید گفته شود.
نصیریان ادامه داد: به بچههایی که میخواهید به آنها از تئاتر ایرانی بگویید، باید گفته شود چه کسانی به میدان آمدند و چه تمهایی را وارد کردند. مثلا مرگ یزگرد یک کار بینظیر و استثنایی بود. یکی از کارهایی که در این کلاس باید انجام میدادید، تجزیه و تحلیل این نمایشنامه بود که چقدر ساختار آن زیباست. بچهها باید اجزای ساختار یک نمایشنامه را بفهمند.
محمدحسین ایمانی خوشخو در این آیین اظهار داشت: همه شما اساتید و به ویژه استاد نصیریان، از آن موقع تا کنون دغدغه مند تئاتر ملی بودید. شورای هنر از شوراهای اقماری شورای عالی انقلاب فرهنگی است که مصوبات آن حکم قانون را دارد.
وی ادامه: با توجه به توضیحات بنیاد تئاتر ملی ایران که شبیه بنیاد فارابی است، مصوب شد و بنا به قول وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، برای اجرای پروژههای کلان ملی بودجه قابل توجهی در اختیار آن قرار دارد. هیات امنایی با بودجه خاص فقط برای حمایت از بنیاد در اختیار خواهد داشت.
خوشخو در پایان اشاره کرد: خاطرات خوب شما و استاد از همان تئاترهای ملی است و این شناسنامه تئاتر ملی ماست که چراغ آن را روشن نگاه داشتهاند و ما پیگیری میکنیم تا اساسنامه بنیاد نوشته شود و آن را مدیریت میکنیم.