مرد جهاد و شهادت

با زنده یاد افشار در سال 58 در جهاد سازندگی آشنا شدم. او از موسسان و نخستین اعضای شورای مرکزی جهاد سازندگی بود.

متواضع، متبسم و گشاده روی، انقلابی و مومن و بسیار پر کار و بی ادعا و صبور بود. فضایل حمیده اخلاقی والایی داشت. ارادت و رفاقت من و او در طول این سالها بیشتر و بیشتر شده بود.

سمت ها و مسئولیت مختلفی داشت؛ از معاونت وزارت کشور در دو مقطع تا فرمانده نیروی مقاومت بسیج، از معاونت در ستاد کل نیروهای مسلح و... و آخرین مسئولیت او رئیس اندیشکده جنگ نرم دانشگاه و پژوهشگاه عالی دفاع ملی و تحقیقات راهبردی بود. با هم قرار داشتیم تا طرحی را برای وفاق و وحدت جریانات سیاسی و نیروهای انقلابی وفادار به نظام و انقلاب تدوین کنیم، که اجل مهلت نداد.

شادروان علیرضا افشار فارغ التحصیل دانشکده مکانیک دانشگاه صنعتی شریف، از مبارزان دوران ستم شاهی که رنج دوران زندان قبل از انقلاب را تحمل کرده بود و از دانشجویان مسلمان پیرو خط امام در تسخیر لانه جاسوسی (سفارت آمریکا در تهران) بود.

تمام دوران زندگی بعد از انقلاب او در سنگر جهاد سازندگی، جنگ، سپاه، نیروی مقاومت بسیج و نیروهای مسلح سپری شد. مجاهدت ها و جانفشانی های او در دوران جنگ موجب شد " *نشان درجه یک نظامی نصر* " را از فرماندهی کل قوا دریافت نماید.

به قول نویسنده شهیر ایران محمود دولت آبادی" *نسل ما دارد تمام می شود* ". سرداران، مجاهدان، جهادگران و نسل انقلابیون اصیل و ریشه دار دارند می‌روند. وصف حال امثال من در غم و وداع دوستان دوران مبارزه و جنگ و انقلاب همان است که "ابوالحسن فراهانی" گفته است؛ "نگویم حال خود از حال من گو بی خبر باشد به بی دردان بیان درد دل، درد دگر باشد". رحمت خدای بزرگ بر شهیدان و مجاهد و جهادگر نستوه علیرضا افشار باد