مشهورترین وب‌گاه هوانوردی جهان: ایرباس های A380 برای ایران کارایی نداشت

به گزارش گروه اقتصاد بین الملل فارس سیمپل فلایین، بزرگ ترین وب سایت اخبار هوانوردی جهان نوشت: آیا می دانستید که ایران ایر 12 ایرباس A380 را سفارش داده بود؟ چه اتفاقی برای این سفارش افتاده است و چرا این شرکت این سفارش را در آخرین لحظه لغو کرده است؟

چرا ایران ایر A380 سفارش داد؟

در ژانویه 2016 زمانی که آمریکا تحریم ها علیه ایران را لغو کرد، این شرکت هواپیمایی تصمیم گرفت که اکنون بهترین زمان برای احیای ناوگان هوایی است. طی چند دهه گذشته، این خط هوایی برای یافتن بدنه جدید هواپیما و قطعات آنها با چالش مواجه بود زیرا تحت تحریم های تجاری قرار داشت.

بنابراین، سفارشی به ارزش 25 میلیارد دلار که شامل 12 ایرباس A380 بود، ارائه داد. به نوشته رویترز در آن زمان، این قرارداد همچنین با قراردادی شامل 46 ایرباس A320 و 38 پهن پیکر A330 و 16 ایرباس A350 مرتبط بود.

همچنین ایران چندین هواپیمای بوئینگ به ارزش کلی 17 میلیارد دلار خریداری کرد. این قرارداد شامل 50 بوئینگ مکس 737 و 30 بوئینگ 777 پهن پیکر و 15 هواپیمای 300ER و 15 بوئینگ جدیدتر 777-9 بود.

آنها به کجا پرواز می کردند؟

سوال واقعا جالب این است که ایران ایر، این ایرباس های A380 را به کجا پرواز دربیاورد؟ با این تعداد هواپیمای ایرباس A380، ایران ایر رقیب ox هواپیمایی نظیر «کوانتاس» استرالیا می شد. کوانتاس با ایرباس A380 به اروپا و آمریکا پرواز می کند و مسافرانی با حق بیمه را جابجا می کند و سالانه مبلغ قابل توجهی درآمد دارد.

بنابراین اگر ایران ایر می توانست همین مدل تجاری را اجرا کند، هواپیماهای A380 به کجا پرواز می کردند؟

هواپیماهای A38، مناسب ترین هواپیماها برای مسیرهای با مسافت طولانی هستند. از این رو، مقصدهای محبوب، قطب های پروازی اروپایی نظیر لندن، پاریس و فرانکفورت خواهند بود و اگر ایران می توانست توافق هوایی با آمریکا امضا کند، می توانست پروازهایی به نیویورک و تهران به لس آنجلس داشته باشد.

این شرکت هواپیمایی ممکن است بتواند بخشی از تجارت پرسود و متعارف را تضمین کند و A380 ها را میان اروپا و آمریکای شمالی و جنوب شرق آسیا به پرواز دربیاورد؛ بسیار شبیه همتایانش نظیر قطر، امارات و اتحاد.

چرا ایران ایر سفارش 12 ایرباس A380 را لغو کرد؟

چندین دلیل اصلی وجود دارد که چرا ایران ایر این سفارش ها را ادامه نداد.

نخست اینکه، تهران، یک قطب بین المللی بزرگ پروازی نیست و یافتن مسیرهای کافی از این فرودگاه به محل های دیگر، در بهترین حالت، یک چالش برای چنین هواپیماهای بزرگی خواهد بود. همچنین، تا زمان تحویل هواپیماها (حدود 2020-2019)، ایرباس های A380 در مقایسه با A380 و بوئینگ 787 دارای فناوری قدیمی تری هستند.

به علاوه، ایران همیشه نگران احتمال تحریم دوباره از سوی آمریکا و اروپا بود و اینکه A380 تحویل داده نخواهد شد. بعلاوه، احتمالا به قطعات یدکی دسترسی نخواهد داشت. اضافه بر این، اگر قطعات یدکی در دسترس باشد، ابتدا به رقیبان ایران ایر یعنی امارات داده می شود، کشوری که هیچ علاقه ای برای به اشتراک گذاشتن آنها با ایران ندارد.

نکته آخر این است که ایرباس A380 با آرزوها و ایده آل های ایران ایر متناسب نبود. ما دوست داشتیم ببینیم ایران چه کاری می توانست با این هواپیما به ویژه مدل فرست کلاس آ) انجام دهد؛ اما این امر همچنان یک «چه می شد اگر» باقی ماند. مگراینکه، این کشور، مدل های قدیمی تر A380 را از دیگر ایرلاین ها بخرد.

انتهای پیام /