معضل قرارداد قطر

قطر یکی از سه صادرکننده بزرگ گاز طبیعی مایع (LNG) جهان به همراه ایالات متحده و استرالیا است. صادرات قطر و ایالات متحده برای بازار جهانی LNG حیاتی است، اگرچه برخی ناظران ممکن است استدلال کنند که قطر در هر دو طرف شکاف کیهانی قرار دارد. در حالی که قطر با LNG ایالات متحده رقابت خواهد کرد، مالکیت 70 درصدی آن از پروژه صادرات LNG مستقر در ایالات متحده Golden Pass به تولید کننده نیروگاه این امکان را می دهد تا عرضه را از مکان های دوگانه به بازار عرضه کند و بازدهی خود را افزایش دهد. یکی از سوالات کلیدی پیش روی بازار این است که قطر با تمام ظرفیت تولید LNG فروخته نشده ای که در حال ایجاد است، چه خواهد کرد - آیا قطر در قیمت گذاری پیشتاز خواهد بود یا عقب مانده است و در صورت وجود، کدام منطقه را هدف قرار خواهد داد. قبل از حمله روسیه به اوکراین، پاسخ به بازار هدف آسان بود: آسیا. اکنون با توجه به نیاز بالقوه بیشتر اروپا به LNG نسبت به آنچه قبلاً پیش بینی می شد، اوضاع تغییر کرده اند.

افزایش شدید در حجم های غیرمتعهد

ظرفیت صادرات LNG کنترل شده توسط قطر از 77 میلیون تن متریک در سال (MTPA)، در سال 2023 به 138.6 MTPA تا سال 2028 از طریق یک سری قطارهای جدید که در قطر و در ایالات متحده در Golden Pass ساخته خواهد شد، افزایش خواهد یافت. در همین حال، انتظار می‌رود حجم‌های بدون قرارداد از قطر از هیچ در سال 2023 به 68 MTPA تا سال 2028 افزایش یابد. این حجم بدون امضا 49 درصد از ظرفیت تولید LNG قطر و ایالات متحده را تشکیل می دهد.

این حجم از ظرفیت امضا نشده، قطر را به تنها نیروی تأثیرگذار بر قیمت در سال های آینده تبدیل خواهد کرد. از آنجایی که قطر برای ادامه ساخت ظرفیت جدید مایع سازی نیازی به قراردادهای بلندمدت قابل تامین مالی ندارد، در دهه آینده بیشترین مقدار LNG فروخته نشده را در بازار خواهد داشت.

در اواخر دهه 1990، قطر بازارهای آسیایی را تقریباً منحصراً از طریق تولیدکنندگان LNG Qatargas و RasGas هدف قرار داد. اکنون تمام قراردادهای خود را زیر یک سقف بازاریابی تجمیع کرده است: انرژی قطر. این حجم ها شامل LNG تولید شده در رأس لافان در قطر و 70 درصد از حجم گلدن پاس است. QatarEnergy تنها شرکتی است که تمام حجم های LNG بدون امضا را عرضه می کند. پرتفوی آن منعکس کننده وضعیت فعلی بازی در بازارهای جهانی LNG است: بخش بزرگی از LNG توسط شرکت های آسیایی قرارداد بسته شده است که بخش عمده تجارت جهانی LNG را نشان می دهند و بقیه به خریداران اروپایی و بازیگران پرتفوی فروخته می شود.

همه صادرکنندگان LNG، از جمله استرالیا و ایالات متحده، با کاهش پوشش قرارداد مواجه هستند، اما زمان و سرعت کاهش متفاوت خواهد بود. هیچ خطری وجود ندارد که قطر که یک فروشنده دارد، برخلاف برخی پروژه های دیگر، با کمبود گاز مواجه شود. قراردادهای قطر دو برابر بیشتر از قراردادهای فروشندگان دیگر است و اغلب به قیمت نفت وابسته است. در دهه گذشته، قطر از بزرگ‌ترین فروشنده LNG نقطه‌ای که یک چهارم تجارت نقطه‌ای LNG در سال 2012 را نشان می‌دهد، به حدود 6 درصد در سال 2021 رسیده است، زیرا قراردادهای بزرگ و شاخص‌سازی نفت را انتخاب کرده است. قصد دور شدن از عدم قطعیت تجاری و قرار گرفتن در معرض بازارهای LNG نقطه ای در سال 2021 توسط مدیر عامل قطر پترولیوم مشخص شد: حجم معاملات نقطه ای حدود 5 تا 10 درصد از حجم فروش را تشکیل می دهد. این فلسفه بازاریابی با هنجار فعلی ایالات متحده در تضاد است، جایی که قراردادهای کوچکتر و قیمت های LNG با شاخص نقطه ای رایج هستند.

آنچه قطر می تواند با ظرفیت امضا نشده انجام دهد

قطر - انرژی برای پر کردن شکاف باقی مانده بین ظرفیت صادرات LNG و حجم قرارداد، ممکن است ابتدا به دنبال تمدید حجم قراردادهای منقضی با همان خریداران باشد. حدود 10 قرارداد که تا سال 2030 منقضی می شود در دست خریداران آسیای در حال توسعه است که ممکن است مایل به تمدید باشند. خریداران ژاپنی و کره ای نیز ممکن است بخواهند تقاضای کاهش یافته را تطبیق دهند و این قراردادها را با حجم جزئی تمدید کنند. حدود 12 MTPA با شرکت های برق اروپایی هستند که ممکن است به دلیل استراتژی کربن زدایی و تقاضای نامشخص LNG، علاقه مند به تمدید 10 ساله برای مواجهه با کسری فعلی باشند.

امضای مجدد با خریداران فعلی از کاهش تا دهه 2030 جلوگیری می‌کند، اما همچنان حدود 50 MTPA باقی می‌ماند که با سایر خریداران قرارداد بسته شود. این خریداران می‌توانند شامل تجمیع‌کنندگانی باشند که با قطر - انرژی در توسعه قطری آن شریک هستند، در حالی که بسیاری از آن ها قراردادهای موجود (و در حال انقضا) دارند. توسعه آسیا یکی دیگر از اهداف آشکار است، به ویژه چین، که اخیراً تعداد قراردادهای بی سابقه ای را امضا کرده است و انتظار می رود تعداد بیشتری از قراردادها را امضا کند - از جمله با سهام مستقیم در پروژه های قطری - اگرچه همچنین مایل است مجموعه ای متنوع را حفظ کند. افزایش قیمت گاز نگرانی های جدیدی را در مورد اشتهای آینده آسیای جنوبی برای LNG ایجاد کرده است، زیرا پاکستان به جای آن زغال سنگ را انتخاب کرد. در همین حال، اشتهای اروپا برای قراردادهای بلندمدت LNG همچنان مبهم باقی مانده است، و رسوایی اخیر Qatargate ممکن است شرکت ها را نسبت به خطرات ژئوپلیتیکی محتاط کند.

برای قراردادهایی که پس از سال 2025 شروع می شوند، قطر - انرژی با پروژه های رقابتی LNG (ایالات متحده) روبرو خواهد شد که در مسیر تصمیم گیری نهایی سرمایه گذاری (FID) و هدف قرار دادن تاریخ شروع در دهه 2020 هستند. قراردادهای جدید ایالات متحده برای شرایط بهتر از قطری ها استفاده می کنند، در حالی که قطری ها منتظر قراردادهای بیشتر ایالات متحده هستند، باید ارزیابی کنند که LNG خود را با چه قیمتی و به کجا بفرستند.

نتیجه

هر حرکتی که قطر در سال آینده انجام دهد باید به دقت بررسی شود. احتمالاً حجم زیادی از LNG را تحت قراردادهای بلندمدت در زمان بی سابقه امضا خواهد کرد و نقشی اساسی در تعیین شاخص های قیمت برای چند دهه بازی خواهد کرد. کارآسان نخواهد بود. افزایش قیمت‌های قطر از نظر تاریخی نشان می‌دهد که قیمت‌های جدید به قیمت‌های قابل تحمل برای خرید می رسند. در هر صورت، نتایج تعاملات دوجانبه در استراتژی LNG قطر باقی می ماند. اما پیچیدگی چنین حجم قابل توجه، نشان می‌دهد که افزایش حجم عظیم گاز طبیعی مایع شده می‌تواند منجر به تبدیل قطر به یک فروشنده کلیدی نقطه‌ای شود - نتیجه‌ای که در اوایل دهه 2010 - علی‌رغم حضور آن در قراردادهای بلندمدت با شاخص نفت - مشاهده گردید.