مهم ترین عوامل تهدیدات پرنده زیبا قرقاول ایرانی

قرقاول ایرانی با توجه به ویژگی های زیستی و اکولوژیک جزخالص‌ترین نژادهای قرقاول جهان محسوب می‌شود و از نقطه نظر ذخیره ژنتیکی از ارزش بین المللی و ملی خاصی برخوردار است. محل سکونت این پرنده در کناره‌های دریای خزر، شمال غرب و شمال شرق کشور است و در استان‌های گیلان، مازندران، اردبیل، گلستان و خراسان رضوی، آذربایجان شرقی مشاهده می شود.

سرپرست دفتر حفاظت و مدیریت حیات وحش سازمان حفاظت محیط زیست گفت: طی دستور العملی که از سوی این دفتر تهیه شده است سرشماری قرقاول ایرانی در دو زمان بهاره و پاییزه با هدف ارزیابی وضعیت زیستی و تعیین جنسیت این گونه در زیستگاه های خود انجام می شود.

رضا فرجی افزود: از سال 1386سرشماری قرقاول به صورت منظم در کشور انجام و اطلاعات آن ثبت می شود و در سال گذشته به منظور بررسی زیستگاه های جوجه آور و تعیین جمعیت قرقاول ها در فصل بهار 6938 فرد قرقاول شمارش شد.

وی ادامه داد: براساس آمار حاصله بیشترین میزان پرنده مشاهده شده در سرشماری بهاره در استان مازندران 4115 فرد و کمترین آمار در استان خراسان رضوی با 80 فرد بوده است و در سرشماری پاییزه در مجموع 4948 فرد ثبت شده که از این تعداد 2477 به استان مازندران و 355 فرد به خراسان رضوی تعلق دارد.

فرجی استفاده از سموم دفع آفات نباتی، شکار غیر مجاز، از بین رفتن زیستگاه های پراکنش گونه به دلیل زیر کشت رفتن زمین ها، سوزاندن بقایای محصولات کشاورزی و آتش سوزی توسط عوامل محلی برای تردد و بهره وری برای تعلیف دام ها در زیستگاه ها از مهم ترین عوامل تهدیدات این پرنده زیبا دانست.

سرپرست دفتر حفاظت و مدیریت حیات وحش تصریح کرد: کاهش استفاده از سموم کشاورزی و استفاده از مکانیسم های بیولوژیک برای دفع آفات، افزایش آگاهی و اطلاع رسانی به کشاورزان، افزایش حفاظت فیزیکی محدوده های پراکنش به منظور کاهش شکار، ایجاد ممنوعیت قانونی برای سوزاندن بقایای کشاورزی و تغییر کاربری مناطق پراکنش گونه از مهم ترین فعالیت هایی است که باید در سطح جوامع محلی با همکاری تمام بخش های مربوطه انجام شود.