نه به پادشاه

در ماه ژوئن، بیش از 5‌میلیون نفر در اولین دور از تظاهرات «پادشاه نه» شرکت کرده بودند. «ازرا لوین»، یکی از بنیان‌گذاران گروه «Indivisible» که از برگزارکنندگان این رویداد بود، گفت: «هیچ تهدیدی برای یک رژیم استبدادی بزرگ‌تر از قدرت مردمیِ میهن‌پرستانه نیست.» پیش از راهپیمایی‌های این هفته، رئیس‌جمهور اصرار داشت که او «یک پادشاه نیست». در همین حال، مقامات دولت و جمهوری‌خواهان کنگره بدون هیچ اساسی این تظاهرات را «تجمع‌های نفرت از آمریکا» نامیدند و گروه «آنتیفا» را مسوول پشت پرده این اعتراضات دانستند. این تظاهرات توسط ائتلافی از گروه‌های حقوق مدنی و حمایتی رهبری می‌شود.

ترامپ پس از بازی گلف در روز شنبه 26 مهر، به اقامتگاه خود در «مار - آ - لاگو» بازگشت و چندین پست در شبکه اجتماعی خود، «تروث‌سوشیال» منتشر کرد. از جمله این پست‌ها، یک ویدئوی ساخته‌شده با هوش مصنوعی بود که به نظر می‌رسید او را درحالی‌که تاجی بر سر دارد سوار بر یک جت در حال پرواز نشان می‌دهد که جمعی از معترضان را با مایعی قهوه‌ای رنگ بمباران می‌کند. به گزارش سی‌ان‌ان، این اعتراضات عمدتا مسالمت‌آمیز، در پی تابستانی پرتلاطم برگزار شد که شاهد یورش‌های گسترده برای دستگیری مهاجران و اعزام نیروهای فدرال به شهرهای تحت کنترل دموکرات‌ها بود. با این حال، درگیری‌های پراکنده‌ای نیز رخ داد؛ از جمله دستگیری زنی در کارولینای جنوبی به‌دلیل تهدید معترضان با سلاح گرم.

دولت ترامپ معترضان را «رادیکال‌های خشونت‌طلب چپ‌گرا» نامیده است؛ اما سازمان پشتیبان این رویدادها، «پروژه تجزیه‌ناپذیر» (Indivisible Project)، بر تعهد خود به «اقدام غیرخشونت‌آمیز» تاکید دارد. بسیاری از معترضان به نشانه اتحاد، لباس زرد پوشیده بودند، درحالی‌که برخی دیگر با پوشیدن لباس‌های بادی مانند دایناسور و قورباغه، بر ماهیت مسالمت‌آمیز تظاهرات تاکید داشتند. شعارهایی مانند «دموکراسی یعنی این» و «نه به نفرت، نه به ترس، مهاجران اینجا خوش آمدید» در سراسر کشور طنین‌انداز بود.

محور اصلی اعتراضات، نگرانی عمیق از فرسایش دموکراسی و تلاش‌های ترامپ برای گسترش قدرت اجرایی بود. در آتلانتا، سناتور دموکرات، رافائل وارناک، گفت: «پیام ما واضح است. این موضوع درباره افراد در قدرت نیست، بلکه درباره قدرت نهفته در مردم است.» یک معترض قدیمی در نیویورک با اشاره به تفاوت اعتراضات امروز با دهه 1960 گفت: «در گذشته برای گسترش حقوق می‌جنگیدیم، اما اکنون کل دموکراسی ما، از جمله مطبوعات و قوه قضائیه، تهدید می‌شود.» تهدید آزادی بیان نیز از دیگر نگرانی‌های اصلی بود. بیل نای، شخصیت مشهور علمی، در واشنگتن دی‌سی گفت که ترامپ و اطرافیانش «نمی‌توانند مخالفت را تحمل کنند» و «آزادی بیان ما برایشان ترسناک است.» این احساس در شهرهای کوچک نیز وجود داشت. نویسنده‌ای در کارولینای شمالی تاکید کرد: «اگر این کشور را دوست دارید، نجات دموکراسی یک اولویت است، مهم نیست کجا زندگی می‌کنید.»

بسیاری از معترضان، حضور خود را مستقیما به سیاست‌های سخت‌گیرانه مهاجرتی دولت، یورش‌های اداره مهاجرت (ICE) و اعزام گارد ملی به شهرها مرتبط دانستند. در لس‌آنجلس، جایی که یورش‌های فدرال جرقه اعتراضات گسترده‌ای را زده بود، تظاهرات‌کنندگان خواستار توقف کارزار اخراج مهاجران شدند. هیلی، یک معترض 24ساله با لباس قورباغه، با الهام از مقاومت معترضان پورتلند در برابر نیروهای فدرال گفت: «دیدن کشوری که دوستش دارید در حال سقوط به سمت فاشیسم است، سخت است.» در شیکاگو نیز جان کیوساک، بازیگر مشهور، پیام شهر را به دولت ترامپ این‌گونه خلاصه کرد: «به جهنم بروید! نمی‌توانید نیروها را به خیابان‌های ما بیاورید.»

کاهش بودجه برنامه‌های فدرال، به‌ویژه در حوزه بهداشت و درمان، یکی دیگر از انگیزه‌های حضور مردم بود. این اعتراضات همزمان با تعطیلی دولت فدرال به‌دلیل بن‌بست بودجه برگزار شد. دانیل گوینتو، یک مادر نگران، از تاثیر تغییرات در برنامه بهداشتی «مدیکید» و افزایش هزینه‌های زندگی ابراز نگرانی کرد. کارمندان فدرال که به مرخصی اجباری فرستاده شده بودند نیز در تظاهرات شرکت کردند تا از خدمات عمومی دفاع کنند. آنتونی لی، رئیس یک اتحادیه کارمندی، گفت: «دیدن تخریب واقعی دولت و خدمات عمومی ما در چند ماه گذشته واقعا ترسناک بوده است.» در نهایت، سناتور برنی سندرز در واشنگتن دی‌سی، ترامپ و متحدان میلیاردر او را هدف قرار داد و گفت این بحران فراتر از یک فرد است: «این موضوع مربوط به مشتی از ثروتمندترین افراد روی زمین است که اقتصاد و نظام سیاسی ما را به‌منظور ثروتمندتر کردن خود به قیمت نابودی خانواده‌های کارگر ربوده‌اند.»

یک نظرسنجی اخیر که توسط رویترز / ایپسوس انجام شده، نشان داد که تنها 40درصد عملکرد او به‌عنوان رئیس‌جمهور را تایید کرده‌اند، درحالی‌که 58درصد با آن مخالف بوده‌اند. این رقم، او را تقریبا در سطح میانگین محبوبیتش طی دور اول ریاست‌جمهوری قرار می‌دهد؛ اما از محبوبیت 47درصدی او در زمان آغاز به کار برای دور دوم در ماه ژانویه، پایین‌تر است. این امری رایج است که با گذشت زمان از دوره ریاست‌جمهوری، از محبوبیت روسای‌جمهور کاسته شود. به‌عنوان مثال، بر اساس نظرسنجی رویترز / ایپسوس، جو بایدن در ژانویه2021 از محبوبیت 55درصدی برخوردار بود. تا ماه اکتبر همان سال، میزان محبوبیت او به 46درصد کاهش یافته بود.