هویت ریاکارانه انسان قرن 21 در «آقای اشمیت کیه؟»

به گزارش حوزه تئاتر  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، نمایشنامه «آقای اشمیت کیه؟»، نمایش‌نامه جذاب طنز است که موضوع آن از دست دادن هویت شخصی است. شما با دیدن این نمایش، مانند خود شخصیت‌های نمایش از خودتان مدام می‌پرسید پس به راستی آقای اشمیت کیه؟ برای همین با کارگردان این نمایش، محمد مهدی رضائیان در باره نمایش «آقای اشمیت کیه» صحبت کردیم.

محمد مهدی رضائیان کارگردان تئاتر «آقای اشمیت کیه؟» درباره نمایش‌نامه گفت: این نمایش‌نامه فرانسوی را خانم «شهلا حائری» به فارسی ترجمه کرده است. به دلیل سبک داستانی خاص جذب این نمایش‌نامه شدیم، مانیفست این نمایش‌نامه «بحران تغییر هویت» در هنگام ورود به دوران مدرنیته و گذر از دوران کلاسیک است.

وی درباره ویژگی اصلی «آقای اشمیت کیه؟» افزود: ویژگی اصلی آن، تغییر هویت است. آقا و خانمی در کشور فرانسه زندگی می‌کنند، همراه با تغییر محیط اطراف و تغییر شماره تلفن، وسایل خانه و دکوراسیون، در نهایت خودشان تغییر می کنند.

اجرای این نمایش به صورت سمبلیک (نمادگرایانه) است، در طراحی صحنه، نورپردازی و طراحی لباس نماد‌ها را پررنگ کردیم تا مفهوم را نشان دهیم. یکی از اصلی‌ترین سمبل‌های ما، اثر انگشت است که نشان هویت است. در نمایش یک پازل داریم که هر قطعه پازل که کنده می‌شود، اثر انگشت زیر قطعه پازل خالی ظاهر می‌شود. اثر انگشت در لباس بازیگران، در صحنه مشخص است. تغییر هویت و تغییر جامعه در طراحی لباس به این صورت است که در ابتدای نمایش شخصیت‌ها لباس کلاسیک پوشیده‌اند، در ابتدا لباس رسمی و کت و شلوار به تن دارند سپس در روند تغییرات کلاسیک به مدرن لباس اسپرت به تن می‌کنند. این تغییرات شرایط جامعه به سمت کاپیتالیسم، نظام سرمایه‌داری را نشان می‌دهد. در طراحی نور نیز این دیده می‌شود، نور گرم و قرمز در انتهای نمایش به رنگ سبز و آبی در می آید.

کارگردان تئاتر «آقای اشمیت کیه؟» درباره استقبال از تئاتر گفت: قبل از کرونا، استقبال زیادی از تئاتر به عمل نمی‌آمد، بعد از کرونا نیز استقبال از تئاتر ما کم است. شاید حدود بیست نفر تماشاچی اجرای ما در سالن 80 نفری باشند. حتی آشنایان و نزدیکان ما به دلیل بیماری کرونا در سالن حاضر نشدند. البته گروه ما کم‌تجربه است و ما امیدی به شلوغی سالن تئاتر نداشتیم. در حقیقت ما با اجرای نمایش «آقای اشمیت کیه؟»، به دنبال جمع کردن رزومه هستیم و با هدف کسب سود این نمایش را اجرا نکردیم.

رضائیان در خصوص فرم اجرای نمایش اظهار کرد: زمان اجرای ما، 65 تا 75 دقیقه است. این نمایش در سال 1999-2000 اتفاق می‌افتد که آغاز قرن 21 و ورود به مدرنیته است. زمان تغییر هویت را در عرض دو شب نشان می‌دهد که چه طور جامعه سرمایه‌داری در عرض دو روز، قابلیت تغییر سریع شخصیت را دارد. یعنی برای زنده ماندن در جامعه مدرن باید تظاهر به داشتن شخصیت مورد پذیرش جامعه بکنید. یعنی باید ریاکار باشی و تظاهر کنی. در داخل نمایش، حتی شخصیت پزشک پوست هم باید به فکر درآمدزایی باشد، زیرا خاصیت این جامعه این است.

وی گفت: ما در نمایش نامه از موضوع ژنتیک نیز برای بیان هدف استفاده کردیم، یک زن و مرد سفید پوست که فرزند سیاه پوستی به نام «کارل» دارند؛ از نظر ژنتیک این امر محال است که فرزند یک زن و مرد سفیدپوست، سیاه پوست باشد، ولی منظور این است که جامعه حتی شخصیت را هم تحمیل می‌کند، حتی باید تغییر هویتت را بپذیری.

او در خصوص موفق شدن برای نشان دادن روزمرگی انسان در عصر مدرنیته گفت: این نمایش دوران ورود به مدرنیته را نشان می‌دهد، ما روند تغییر را نشان می‌دهیم و بعد از آن را نشان نمی‌دهیم.

انتهای پیام /