واردات اتوبوس چینی / تولید داخلی به کجا رسید؟

مدتی است که خبر از واردات اتوبوس به کشور در رسانه ها منتشر شده است. اما خوب است که به جای واردات، بتوانیم بر روی تولید داخل تمرکز بیشتری داشته باشیم.

ناوگان حمل و نقل عمومی تهران علاوه بر نوسازی نیازمند تزریق تعداد بالائی اتوبوس است که تولیدکنندگان داخلی در صورت سفارش گذاری قادرند این تولیدات را انجام دهند.

چند سالی است که ناوگان حمل‌ونقل عمومی شهر تهران به شدت فرسوده شده عدم توجه دولت های گذشته به توسعه ناوگان عمومی و عدم تامین اعتبارات به منظور نوسازی ناوگان شرایطی را فراهم کرده که هم اکنون ناوگان حمل‌و‌نقل عمومی کشور علاوه بر نوسازی، نیازمند تزریق تعداد زیادی اتوبوس هم شده است، آنگونه که داریوش گل علیزاده، رئیس مرکز ملی هوا و تغییر اقلیم سازمان حفاظت محیط زیست پائیز سال گذشته اعلام کرده بود؛ بیش از 85 درصد از اتوبوس های درون شهری تهران فرسوده شده اند که تاثیر زیادی هم بر آلودگی هوا داردکه اصلی‌ترین و موثرترین اقدام، توسعه و نوسازی ناوگان حمل و نقل عمومی است البته آمارها هم از کمبود اتوبوس در تهران حکایت دارد چرا که تهران دست کم به 9 هزار دستگاه اتوبوس نیاز دارد این در حالی است که سال گذشته مرکز پژوهش های مجلس تعداد اتوبوس های فعال در ناوگان عمومی شهر تهران را کمتر از 3 هزار دستگاه عنوان کرده بود.

در این راستا علیرضا زاکانی، شهردار تهران در بهمن ماه 1402 از به نتیجه رسیدن چند قرارداد در حوزه حمل و نقل درون شهری و واردات اتوبوس های برقی از چین خبر داده بود، شهردار تهران با ادعای بی‌کیفیتی و گران بودن محصولات داخلی قصد دارد اتوبوس‌های مورد نیاز شهری را به طور مستقیم از چین وارد کند و به همین منظور تولید 1500 دستگاه اتوبوس برقی در قرارداد زاکانی با چینی‌ها در دستور کار قرار گرفته است که قیمت هر یک از آن‌ها 220 هزار یورو اعلام شده است و مدعی است که قیمت اتوبوس‌های برقی چینی 5 میلیارد تومان ارزان‌تر از داخلی ها تمام می شود.

اما اینکه شهرداری مدعی است با واردات مستقیم اتوبوس‌های مورد نیاز تهران از چین، می‌تواند وارداتی ارزان انجام دهد هم نمی تواند بهانه خوبی برای این موضوع باشد چرا که در این خصوص دو نکته وجود دارد، نکته اول مربوط به استاندارد اتوبوس ها و مینی بوسهای چینی وکارائی و کیفیت آنهاست و اینکه عمر مفید تولیدات داخل تقریبا دو برابر تولیدات چینی هستند و می توان به جای استفاده از اتوبوس های چینی که عمری حدود 5 سال دارند از اتوبوس هایی استفاده کرد که حداقل 10 سال عمر می کنند ضمن آنکه وضعیت خدمات پس از فروش و تامین قطعات اتوبوس‌های چینی نیز محل سوال است.

نکته بعدی هم مربوط به حمایت از تولید داخل در سال جهش تولید می شود که متاسفانه به نظر می رسد با وجود تاکیدات رهبری باز هم مسئولین چندان توجهی به این امر نمی کنند و در شرایطی که سازندگان داخلی با سفارش گیری ظرفیت تامین نیاز ناوگان حمل و نقل کشور را دارند و مشکلی هم در ارایه خدمات پس از فروش و تامین قطعات ندارند چرا باید گزینه واردات اتوبوس در اولویت قرار گیرد؟ ضمن آنکه شرکت ایران خودرو آذر ماه سال گذشته اعلام کرد برای تولید انبوه اتوبوس برقی هم آمادگی دارد و از خط تولید اتوبوس خود با نام e Atros با ظرفیت سالیانه 4000 دستگاه هم رونمائی کرد و اعلام شد این مدل از اتوبوس ها در مدت زمان حدود 3 ساعت به طور کامل شارژ شده و می توانند حدود 250 کیلومتر پیمایش داشته باشند. آنچه مسلم است حمایت از تولید داخلی و تشویق مصرف‌کنندگان به خرید محصولات داخلی منجر به رشد اقتصاد و توسعه ملی خواهد شد که در کنار آن افزایش اشتغال، افزایش قدرت ارز ملی، ثبات قیمت کالاها و افزایش کیفیت محصولات را هم به دنبال دارد.