واریز مستمری اسفند ماه / تامین اجتماعی بازنشستگان را سوپرایز می کند؟

واریز مستمری اسفند به بازنشستگان و مستمری بگیران سازمان تامین اجتماعی، از تاریخ بیستم اسفند به ترتیب حروف الفبا آغاز خواهد شد.

مروتی، بازنشسته کارگری، در این رابطه می‌گوید: انتظار داریم تامین اجتماعی مبلغی را به عنوان پاداش پایان سال برای بازنشستگان خود در نظر بگیرد و همراه حقوق اسفند به حساب بازنشستگان واریز کند.

بازنشستگان کارگری عموماً حداقل بگیر و زیر خط فقر مطلق هستند و بنابراین در تامین نیازهای اولیه شب عید خانواده ناتوانند.

این بازنشسته افزود: مبلغ عیدی بازنشستگان کارگری که در روزهای گذشته پرداخت شد، بسیار ناکافی و ناچیز بود؛ ما توقع داریم سازمان تامین اجتماعی مبلغی را علاوه بر رقم عیدیِ مصوب دولت برای پرداخت به عنوان پاداش پایان سال به مستمری بگیران خود به تصویب برساند.

مروتی تاکید کرد: این اتفاق در سال‌های گذشته سابقه داشته است؛ امسال وضعیت معیشت بازنشستگان کارگری نسبت به سال‌های قبل به مراتب بدتر است و بجاست که مدیرعامل تامین اجتماعی با پرداختِ مبلغی در روزهای پایان سال، به قدر اندکی از بحران معیشت بازنشستگان و مستمری بگیران این سازمان بکاهد. این کمترین کاری است که می‌توانند برای بازنشستگان صورت دهند.

دو هفته پیش بازرس کانون بازنشستگان تامین اجتماعی تهران، اطلاع داد که عیدی به تمام بازنشستگان و مستمری‌بگیران سازمان تامین اجتماعی واریز شده است.

و افزود: از ساعت ابتدایی عصر روز 8 اسفند ماه، پرداخت عیدی بازنشستگان آغاز شد و تا این لحظه همه‌ی مستمری بگیران سازمان عیدی پایان سال خود را دریافت کرده‌اند.

به گفته ایزدان، مبلغ واریزی عیدی بسیار ناچیز است و کفاف یک سوم هزینه‌های شب عید بازنشستگان را نمی‌دهد.

او با بیان اینکه «در این روزهای منتهی به نوروز انتظار مساعدت بیشتر داریم» اضافه کرد: بازنشستگان تامین اجتماعی انتظار دارند مدیریت این سازمان، مبلغی اضافه بر عیدی مصوب دولت برای پرداخت به بازنشستگان تصویب کند؛ سازمان تامین اجتماعی می‌تواند در روزهای آخر سال، مبلغی را به عنوان پاداش علیحده به بازنشستگان و مستمری‌بگیران خود بپردازد و این امری بی‌سابقه نیست.

این فعال صنفی بازنشستگان تاکید کرد: در سال‌های قبل سابقه داشته که تامین اجتماعی یک مبلغ اضافه برای عیدی در نظر گرفته است؛ امسال هم انتظار داریم شب عید مساعدت کنند تا سفره‌ی بازنشستگان خالی نماند.

در این زمینه، محمد حسن حق شنو، فعال مدنی، اظهار داشت: بر اساس چه استدلالی این مبلغ تعیین شده است؟ آیا دولت نباید این مبلغ را به بازنشستگان پرداخت کند؟ آیا تفاوتی بین حال بازنشستگان وجود دارد؟ آیا بازنشستگان کشوری که سی سال حق بیمه پرداخت نکرده‌اند، مستحق این تفاوت هستند؟ دولت به بازنشستگان را به عنوان یک عضو مصرفی می‌بیند، حتی اگر بیمه حداکثری را پرداخت کرده باشند، اما از کمترین مزایا برخوردار نیستند. با این دو میلیون و پانصد هزار تومان، حداکثر می‌توانند برای یک وعده دیدار با فرزندانشان گوشت و مرغ بخرند!

افزایش حقوق بازنشستگان باید بر مبنای رشد تورم باشد

حق شنو با اشاره به آب رفتن سال به سال دستمزد بازنشستگان ادامه داد: در قانون اساسی به صراحت اعلام شده که افزایش حقوق و دستمزد بازنشستگان باید برمبنای رشد تورم باشد اما چنین اتفاقی تا کنون محقق نشده است. بازنشسته‌ای که در سال 90 حقوقش معادل 2هزارو پانصد دلار بود با توجه به نرخ تورم و عدم افزایش عادلانه دستمزد امسال دستمزدش معادل 500 دلار است. به این معنی که کیفیت زندگی بازنشستگان از 12 سال پیش تا به حال روز به روز رو به وخامت رفته است. در حالی که بازنشستگان با توجه به شرایط زندگی، بیماری ونیاز‌های مختص سالمندی در فشار‌های اقتصادی بیشتر خرد می‌شوند.

این فعال مدنی می‌گوید: کانون بازنشستگان کشوری تبدیل شده به بنگاهی شکست خورده‌ای که با اقدامات ناکارآمد، گامی در جهت بهبود کیفیت خدمت به بازنشستگان برنمی دارد. دولت در افزایش حقوق‌های بازنشستگان بر سر حداقل بگیران منت می‌گذارد که 59 درصد افزایش حقوق داشته است این در حالی است که حقوق بخش کثیری را 20 درصد افزایش داده یعنی کمتر از تورم تا بتواند حقوق حداقل بگیران را افزایش دهد و در اصل بودجه‌اش را از جیب خود حقوق بگیران تأمین کرده و از اعتبارات دولتی چیزی به میان نیاورده است.

حق شنو معتقد است: این وظیفه کانون بازنشستگان است که در این موارد از حقوق بازنشسته‌ها دفاع کند و نه اینکه در جلسه با دولت به فکر زد و بند‌های سیاسی و اقتصادی باشد. این نهاد باید به فکر احقاق حق بازنشسته‌ها باشد و لاغیر. کارمندان کشوری که در حال حاضر مشغول به کار هستندبا نفوذ در دولت حقوق خود را دریافت میکنند اما بازنشستگان با کوتاه شدن دستشان از تصمیمات دولتی نماینده ای جز کانون های بازنشستگان ندارند اما این کانون ها هم با بی کفایتی از انجام وظایف خود شانه خالی می کنند.