واقعه کربلا مکر خداوند بود

حجت الاسلام والمسلمین سیداحمد دارسانی در سخنرانی حرم حضرت معصومه (س) اسارت اهل بیت امام حسین (ع) را خواسته خدا برای آگاه کردن مردم شام دانست و عنوان کرد: بنی امیه، امیرالمؤمنین (ع) و سید الشهدا (ع) را در عراق به شهادت رساندند اما پایتخت حکومت بنی امیه در شام بود و 40 سال بود که در شام بر روی بیش از 70 هزار منبر صب و لعن امیرالمؤمنین (ع) می‌کردند.

وی با اشاره به آیه «ومکروا ومکر الله والله خیر الماکرین»، واقعه کربلا و اسارت حضرت زینب (س) را مکر خداوند دانست و افزود: تنها راهی که بشود واقعیت را به اهل شام فهماند این بود که پای حضرت زینب (س) به شام برسد و شام را بر سر بنی امیه ویران کند.

استاد حوزه علمیه با بیان اینکه آگاه شدن مردم شام با هیچ راهکاری به جز سر بریده اباعبدالله (ع) انجام نمی‌شد، گفت: دشمن در محاسباتش اشتباه کرد چراکه گمان می‌کرد یک زن که داغ‌های سنگینی ببیند دیگر مریض می‌شود و فقط می‌تواند گریه کند به همین علت او را به اسارت برده و به ضعف او می‌خندد در حالی‌که در واقع سپاه یزید اسیر زینب کبری (س) شد.

وی با تأکید بر اینکه دشمن دو جا در محاسبتش اشتباه کرد، افزود: یک جا آنجایی بود که آمدند پشت درب خانه امیرالمؤمنین (ع) که اگر حرمت دختر پیامبر (ص) را نگه داشته بودند و می‌گفتند ما با دختر پیامبرمان نمی‌جنگیم باطنشان تا امروز هم آشکار نمی‌شد و دومین محاسبه اشتباه دشمن بردن زینب کبری (س) به اسارت بود زیرا نمی‌دانستند که ایشان تربیت شده دستگاه توحید است.

حجت الاسلام دارستانی با اشاره به این مصرع شعر که «کربلا در کربلا می‌ماند اگر زینب نبود»، گفت: اگر زینب کبری (س) در کربلا به شهادت می‌رسیدند و یا به مدینه بر می گشتند واقعه کربلا هم فراموش می‌شد و تنها اسارت ایشان در شام و مرکز حکومت بنی‌امیه بود که کربلا را جاودانه کرد و پیام عاشورا را به شام و تمام جهان رساند.

وی با بیان اینکه یکی از صفات خدا غیور است و نسبت به ناموس خود غیرت دارد، گفت: ما در زیارت وارث امام حسین (ع) را خون خدا خطاب می‌کنیم بنابراین امام حسین (ع) ناموس خدا هستند و بنی امیه حرمت خدا را شکستند و اهل بیت خدا را به اسارت بردند.

سخنران حرم حضرت معصومه (س) ادامه داد: اولین ضربه ای که کاروان اسرا در شهر شام به دشمن زدند حیا و جلالتشان بود که مردم با خود می‌گفتند این چه خارجی هایی هستند که اینقدر حیا و عظمت دارند و دومین ضربه را امام سجاد (ع) در مسجد شام زدند که صفات امیرالمؤمنین (ع) را بیان کردند و خودشان را معرفی کردند که فرزند پیامبر (ص) هستند.

وی با بیان اینکه یزید دست به شانه امام سجاد (ع) گذاشت و گفت خدا عبید الله زیاد را لعنت کند و من به او نگفته بودم که اینقدر ظلم بر شما کند و هر خواسته ای دارید انجام می‌دهم، افزود: امام سجاد علیه السلام با مشورت با عمه شان گفتند ما فقط جایی برای عزاداری رسمی برای اباعبدالله (ع) می‌خواهیم.

دارستانی تصریح کرد: در تاریخ آمده است که جارچیان در شهر شام جار زدند که هر کسی می خواهد گریه کند به خرابه شام برود و زنان شام آرایش کرده به خرابه شام رفتند ولی به قدری اشک ریختند و ناله کردند که حضرت زینب (س) به آن‌ها گفتند ای کاش شما در کربلا بودید.

وی گفت: روز هفتم که شد یک زن شامی در خانه‌اش نبود و همه به گرد زینب (س) جمع می‌شدند و در خیمه عزای اباعبدالله (ع) گریه می کردند و حضرت زینب (س) کاری کردند که وقتی از شام رفتند یزید مجبور شد در میدان‌های شهر مشک آب بگذارد و روی آن بنویسد لعنت بر عبید الله بن زیاد و از آن به بعد یک شب خواب راحت نداشت.

انتهای پیام