واقع‌بین باشیم؛ نظرات احساسی و تاثیرمنفی بر عملکرد نمایندگان ایران
تهران - ایرنا - دور رفت مرحله گروهی لیگ قهرمانان آسیا 2021 در حالی با عملکرد خوب نمایندگان ایران همراه شد که برخی نظرات احساسی می‌تواند تاثیر عکسی بر نتایج آنان در ادامه این رویداد قاره‌ای داشته باشد.
به گزارش ایرنا؛ پرسپولیس با سه پیروزی متوالی درصدر گروه E ایستاده و استقلال با 6 امتیاز در جایگاه دوم گروه C قرار گرفته است. تراکتور بدون اغماض با بدشانسی در سه دیدار متوالی سه تساوی کسب کرده اما همچنان رده دوم جدول گروه B را در تصاحب خود دارد و فولاد نیز با نمایش قابل تحسین و کسب 5 امتیاز از سه دیدار و تنها به دلیل تفاضل گل پس از النصر عربستان در رده دوم جدول گروه D جای دارد.
بدون شک با توجه به مشکلات فراوان و مشترک نمایندگان ایران دراین رقابت ها از قببل کمبود نقدینگی به‌منظور تامین هزینه‌ها، ممنوعیت جذب بازیکن خارجی، کمبود امکانات لازم برای آماده‌سازی مطلوب، برگزاری بی‌دغدغه تمرین و چند مورد دیگر، کسب این نتایج برای فوتبال کشورمان قابل قبول است.
این درحالی است که می بینیم نمایندگان کشورهای دیگر به ویژه کشورهای متمول عربی بدون داشتن کمترین مشکل با به خدمت گرفتن کادر فنی از کشورهای صاحب ایده در فوتبال و همچنین جذب بازیکنان شاخص بین‌المللی درحال بومی‌سازی این فرایند در داخل کشورشان و ارتقای فنی این رشته جذاب و دیدنی هستند.
بنابراین قبل از هر نکته‌ای و به دلیل نتایج خوب در دور رفت، باید از اعضای کادر فنی و بازیکنان نمایندگان ایران در این رقابت‌ها قدردانی به عمل آورد و عملکرد آنان را ستود.
اما آیا این موضوع صورت گرفته است و ما توانستیم آنان را به ادامه این راه تشویق کنیم یا در این مدت فقط با اظهارنظرهای غیر کارشناسی و بعضا با سکوت معنادار نگرانی آنان را افزایش داده‌ایم؟
چنانچه واقع بین باشیم باید بپذیریم ارزیابی اغلب کارشناسان از عملکرد نمایندگان ایران در این لیگ با واقعیت همخوانی نداشته و بیشتر به شعار می‌ماند تا ارزیابی از باشگاه‌های ایران و رقبایشان در لیگ قهرمانان.
در این خصوص و وشن شدن موضوع به اظهار نظرکارشناسان درباره عملکرد 2 تیم پرطرفدار استقلال و پرسپولیس در این مدت اشاره کرده تا زوایای پیدا و پنهان این ادعا بیشتر آشکار شود.
پیش از این که استقلال برابر الدحیل قطر بازنده شود تمامی کارشناسان از بی نقص بودن بازیکنان و تیم «فرهاد مجیدی» سخن می گفتند و این تیم را شایسته کسب عنوان قهرمانی در آسیا می‌خواندند. غافل از اینکه با این اظهار نظرها که از تجزیه و تحلیل کارشناسی بدور بوده و بیشتر به اظهارات هواداران دو آتشه شباهت داشت، ناخواسته انتظارات هواداران از تیم را افزایش داده و مسوولیت کادر فنی و بازیکنان را سنگین‌تر می‌کردند و آنان سرانجام به الدحیل باختند.
«استقلال برای آسیا خط ونشان کشید»، «استقلال به وحدت تاکتیکی رسیده است»، «استقلالی های به چیز جز پیروزی فکر نمی کنند»، «استقلال مقابل الشرطه جاه طلب بود»، «ذهنیت برنده بودن دراستقلال زنده شده است»، «استقلال توان برد هر تیمی را در آسیا دارد»، «مهدی قایدی برگ برنده مجیدی در عربستان بود» و... تنها نمونه ای از این اظهار نظرهاست.
بی شک با انتشار این اخبار فضای اردوی پسران آبی در عربستان تغییر و آنان بی‌تاثیر از این تعاریف از هم اکنون خود را در قامت قهرمان این لیگ تصور می کنند مانند اینکه «خودمان را برای قهرمانی آسیا آماده کرده‌ایم»، «در لیگ قهرمانان به جز برد به چیز دیگری فکر نمی کنیم» و...
همچنین درباره پرسپولیس نیز گفته شد «پرسپولیس نشان داد تیم قدرتمندی است»، «تمرکز و آمادگی ذهنی بازیکنان پرسپولیس تحسین برانگیز است»، «پرسپولیس به معنای واقعی کلمه یک تیم است»، «بازیکنان پرسپولیسدر آسیا به پختگی رسیده اند»، «پرسپولیس مثل بارسلوناست»، «این پرسپولیس باید قهرمان آسیا شود»، «روحیه بالای مغانلو به کمک پرسپولیس می آید»، «پرسپولیس مدعی قهرمانی در آسیاست»، «عملکرد پرسپولیس برابر الریان بی نقص بود»، «پرسپولیس به شناخت و شخصیت کامل رسیده است» و...
با این اوصاف و شکست بامداد پنجشنبه استقلال برابر الدحیل آیا براستی باز هم می توان مدعی شد استقلال به وحدت تاکتیکی رسیده است یا اینکه این تیم آماده قهرمانی در آسیاست؟
همچنین درباره تیم پرسپولیس باید گفت آیا به واقع گوا تیم قدرتمندی بود که پرسپولیسی‌ها پس از به صدا درآمدن سوت پایان بازی آنچنان خوشحالی کرده و نفسی به راحتی کشیدند.
آیا اعضای کادر فنی پرسپولیس به قدر کافی با بازیکنان صحبت نکردند تا اسیر احساسات نشوند و بتوانند خودشان را کنترل کرده و هوس زدن پنالتی به سرشان نزند؟ آیا کنعانی زادگان به دلیل کوچک شمردن حریف پشت ضربه پنالتی ایستاد؟ آیا در اردوی تیم از اینکه هیچ تیمی را نباید کوچک شمرد و یا بیش از اندازه بزرگ کرد صحبت می شود؟
این موارد و بسیاری دیگر که آورده نشد حاکی از آن است که ما در حال کتمان واقعیت‌های فوتبال‌مان هستیم. هنوز احساسات بر عقل بازیکنان ما درزمین و خارج از آن حکمرانی می کند. برای اینکه محبوبیت‌مان از دست نرود هر آنچه که باعث ایجاد شور و شعف در هواداران می شود را عنوان می کنیم و....
اما باید گفت واقعیت فوتبال چیز دیگری است تیم ها حرف شان را باید در درون زمین بزنند و کارشناسان نیز باید بدون حب و بغض و تنها بر اساس مستندات و آمار درست عملکرد تیم ها و رقبایشان را ارزیابی و از رفتن به حاشیه خودداری کنند. با سر دادن این شعار که ما درآسیا برترینم نمی توانیم در لیگ قهرمانان عنوان کسب کنیم.
شاهد این ادعا این است که 20 سال از آخرین قهرمانی ما در این رقابت‌ها می گذرد و طی چهار سال گذشته 2 بار تا فینال این رقابت ها پیش رفته ایم اما در لحظه آخر جام را تقدیم رقبا کرده ایم.
بدون تردید تنها راه نجات از این وضعیت عاقلانه رفتار کردن و دیدن اشکال های درون به جای نگاه به بیرون است که آن هم فقط با تمرین میسر می شود.
تیم های ما به شعار نیاز ندارند آن ها مشاوران صادق که نقاط قوت و ضعف شان را با هم ببینند، می خواهند پس اگر دراین باره حرفی برای گفتن داریم بزنیم و اگر نداریم سکوت اختیار کنیم که پسندیده تر است. بی شک اگر چنین کنیم در آینده‌ای نه چندان دور می توانیم موفقیت های بیشتر باشگاه های قدرتمند ایرانی در ابعاد منطقه ای و بین المللی را مشاهده کنیم و جشن بگیریم.
*س_برچسب‌ها_س*