ورزش و سیاست یگانه در واقعیت، بیگانه در کلمات!

به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری دانشجو، و به نقل از چمپیونات روسیه؛ به نظر می‌رسد جمله "ورزش خارج از سیاست" در سال 2023 مُرده است. نفوذ قدرت‌ها بر یکی از فعالیت‌های سودمند بشری، مربوط به دیروز و امروز نمی‌شود، اما در سال گذشته به اوج خود رسید و دیگر هیچ‌کس آن را پنهان نمی‌کند.

نهاد اصلی ورزش در جهان یعنی کمیته بین‌المللی المپیک به یک سازمان بی خاصیت تبدیل شده که اصول و ارزش‌های خود را از دست داده است. ترویج ورزش پاک و مستقل؟ در بخشی از صحبت‌های توماس باخ رئیس کمیته بین المللی المپیک آمده است: «باید واقعیت را بپذیریم و واقعیت این است که جهان توسط سیاست اداره می‌شود و این یک سیستم است. برای برقراری ارتباط با ارزش‌های و به دست آوردن احترام برای سازمان خود، باید با سیاست همکاری کنید.»

پس از تشدید پاییزی مناقشه فلسطین و رژیم اشغالگر قدس، تمام جهان بارزترین تجلی استاندارد‌های دوگانه کمیته بین‌المللی المپیک را دید. آیا به خاطر دارید ورزشکاران اسرائیلی به دلیل جنگ در نوار غزه از مسابقات بین‌المللی محروم شده باشند؟ آن‌ها همچنان به مسابقات خود ادامه می‌دهند، اما در روسیه ورزشکاران یا باید وطن خود را فراموش کنند یا رنج بکشند.

کمیته بین‌المللی المپیک به جای اینکه به خود بیاید، معیار‌های کاملاً پوچ برای ورود به بازی‌های 2024 ارائه می‌کند. بدون پرچم و سرود، بدون تجهیزات داخلی و منابع مالی روسی. بدون تیم پزشکی روسی، تیم مربیان و حمل و نقل. طبق اعلام IOC، شش روسی برای بازی‌های المپیک 2024 سهمیه گرفتند. کمیته المپیک روسیه این عدد را تحقیرآمیز خواند.

در بهار، حامیان مالی توماس باخ توصیه کردند که ساختار‌های ورزشی بین‌المللی به روس‌ها و بلاروس‌ها اجازه دهند در یک وضعیت بی‌طرف باشند. اکثر فدراسیون‌ها و اتحادیه‌های جهانی این تصمیم را به تعویق انداختند و برخی به کلی به آن بی‌توجهی کردند. مشکلاتی وجود داشت، اما روسیه آن‌ها را ایجاد نکرد. فراموش کردن داستان قهرمانی شمشیربازی جهان که در ایتالیا برگزار شد، غیرممکن است. در آنجا، اولگا هارلان شمشیرباز اوکراینی از دست دادن با ورزشکار روسی، آنا اسمیرنوا خودداری کرد. رقیب بعدی در پاسخ به دست دراز شده زن روسی، شمشیر را بیرون آورد. به نظر می‌رسد این موضوع نقض آشکار قوانین و روح شمشیربازی است. رسانه‌های اوکراینی و غربی آنقدر اوضاع را تشدید کردند که در نهایت رئیس کمیته بین‌المللی المپیک به هارلان سهمیه المپیک اعطا کرد، عملاً برای موقعیت سیاسی او؛ پس ورزش کجاست؟

مهم نیست که همه چیز غم‌انگیز است، می‌خواهیم به عقل سلیم اعتقاد داشته باشیم. جهان می‌تواند هر چقدر که دوست دارید پیچیده باشد، اما روس‌ها باید در جایگاهی برابر با آمریکایی‌ها، اوکراینی‌ها و انگلیسی‌ها عمل کنند. ورزشکاران باید به هم دست بدهند، با هم عکس بگیرند و روی یک سکو قرار بگیرند، زیرا ورزش برای صلح ایجاد شده است و برای دشمنی نیست.

انتهای پیام /