پیش‌بینی دقیق زلزله با کابل‌های اینترنت
به گزارش خبرنگار گروه علم و پیشرفت خبرگزاری فارس به نقل از پاپیولار ساینس، در نگاه اول برای زلزله شناسان، اقیانوس شناسان و دیگرانی که می خواهند به طور مداوم حرکات سیاره زمین را رصد کنند، پوشیده بودن بخش زیادی از زمین از آب مشکل ایجاد می کند. دریاها می‌توانند مکان‌های تاریک و تاریکی باشند که در آن داده‌های مهم در مورد چیزهایی مانند زلزله و سایر خطرات لرزه‌ای به سختی به دست می‌آیند.
اما مرموز بودن اقیانوس ها، به این معنا نیست که زیرساخت‌های موجود در آنها رهگشا نیستند. برای مثال، بیش از 750000 مایل کابل‌های مخابراتی که به اینترنت اجازه عبور از قاره‌ها را می‌دهند در کف آب وجود دارند. دانشمندان هم این را می دانند. آنها استفاده از این زیرساخت برای تشخیص زلزله را آغاز کرده اند.
آخرین گام آنها در این زمینه استفاده از کابل های کف اقیانوس اطلس برای پیش بینی زمین لرزه هاست. محققان به رهبری جوزپه مارا در آزمایشگاه ملی فیزیک بریتانیا، دو زمین لرزه را به همین شیوه شناسایی کرده اند.
زک اسپیکا، زلزله‌شناس دانشگاه میشیگان در این مورد می گوید:«ما توان سنجش بسیار محدودی در فراساحل داریم. اما، اکنون، متوجه شده‌ایم که در واقع هزاران حسگر احتمالی در اقیانوس ها داریم، بنابراین احتمالاً می‌توانیم شروع به کاوش و پیش بینی زلزله ها کنیم.»
امروزه شرکت‌های مخابراتی فیبرهای نوری را در قالب شبکه‌ای پیچیده در سراسر جهان بسط داده‌اند. این کابل‌ها اجزای پنهان و در عین حال حیاتی هستند که باعث می‌شوند اینترنت در دسترس باشد.
این کابل های زیردریایی را می توان به عنوان حسگرهایی دقیق نه تنها برای پیش بینی زلزله، بلکه برای شناسایی امواج مختلف و جریان های آبی در عمق اقیانوس ها و دریاها به کار گرفت.
روش مورد استفاده بدین منظور سنجش صوتی توزیع شده (DAS) نام دارد. برای انجام این کار، دانشمندان پالس های نوری کوتاهی را از یک سر کابل منتشر می کنند. به عنوان مثال، اگر یک زلزله کابل را تکان دهد، لرزش مقداری از آن نور را به فرستنده منعکس می کند، که می توان از آن برای فهم و بازسازی آنچه اتفاق افتاده و محل وقوع زلزله استفاده کرد.
فناوری DAS یک محدودیت کلیدی دارد: فاصله. همانطور که نور (یا هر سیگنال دیگری) در طول یک خط حرکت می کند، به تدریج ضعیف می شود یا قدرت خود را از دست می دهد. بنابراین استفاده از DAS برای احساس و درک رویدادهای فراتر از چند ده مایل دشوار است. لذا استفاده از آن در وسط اقیانوس و در فاصله هزاران مایل دورتر از ساحل دشوار است.
برای حل این مشکل از تعدادی تقویت کننده و تکرارگر بر روی کابل ها استفاده می شود تا انرژی لازم برای درک رویدادها فراهم شود. این ابزار هر 45 کیلومتر بر روی کابل نصب می شود تا دقت پیش بینی زلزله به حداکثر برسد. محققان می گویند در آینده می توان از این روش برای شناسایی تغییرات دمای اقیانوس ها و حتی کف دریا نیز به خوبی استفاده کرد.
انتهای پیام /