چهارمین استادیوم بزرگ ایران در سکوت مطلق / ورزشگاه پارس شیراز، شاید ویرانه‌ای برای آینده!

به گزارش "ورزش‌سه"، در سال 1376 مهندس غلامرضا صحراییان استاندار وقت فارس کلنگ احداث مجموعه ورزشی پارس را با بودجه ای بالغ بر 60 میلیارد ریال به زمین زد. این مجموعه ورزشی در قطعه زمینی به مساحت 64 هکتار واقع در جنوب شرق شیراز و در شهرک میانرود احداث شد. گرچه در ابتدا مصوب شده بود در این مجموعه استادیوم فوتبال با گنجایش 25 هزار نفر ساخته شود اما پس از چند سال و هنگامی که این مجموعه ورزشی حدود 25 درصد پیشرفت داشت، با تلاش و پیگیری های دکتر رشید خدابخش مدیرکل وقت تربیت بدنی و همیاری دکتر رضازاده استاندار فارس و همچنین رایزنی با سازمان تربیت بدنی، گنجایش سکوی تماشاگران تغییر پیدا کرد و به پروژه ورزشگاه 50 هزار نفری تبدیل شد.

پس از 22 سال از زمان ابتدایی کلنگ زنی این پروژه (البته گفتنی است 17 سال ابتدایی آغاز این پروژه، ورزشگاه تنها 55 درصد پیشرفت فیزیکی داشت) بالاخره در سال 1394 در پی تلاش و عزم جدی مسئولین و خواست مردم و ورزشکاران، با اختصاص بودجه‌ای بالغ بر 540 میلیارد ریال، ساخت استادیوم فوتبال شتاب بیشتری به خود گرفت.

در نهایت دکتر افشانی استاندار وقت فارس به جهت تسریع در روند بهره برداری از این ورزشگاه، دست به اقداماتی زد و از محل اعتبارات عمرانی استان دیوارکشی، درب ورودی، محوطه سازی، فضای سبز، روشنایی محوطه و پارکینگ ها ساخته شد. بالاخره در اول اردیبهشت سال 96 فاز اول این مجموعه رسما توسط دکتر سلطانی فر وزیر وقت ورزش و جوانان از طریق ویدئوکنفرانس با دکتر روحانی رییس‌جمهور سابق افتتاح شد.

با تصمیم مسئولین و تاکید پیمانکار به ایجاد شرایط مناسب برای چمن تازه کاشته شده، 21 مردادماه 1397 این زمین با برگزاری مسابقه دو تیم قشقایی و مس رفسنجان در چهارچوب بازی‌های لیگ دسته اول فوتبال کشور به شکل کاملا رسمی مورد بهره‌برداری قرار گرفت. پس از آن بود که زمین چمن پارس آماده برگزاری مسابقات فوتبال تیم های فجر شهید سپاسی و شهدای قشقایی در لیگ دسته اول فوتبال باشگاه های کشور و حتی تمرینات این تیم ها به مدت دو سال پیاپی گردید.

اما امروز چرا این ورزشگاه نمی تواند میزبان رقابت های فوتبال باشد و دائما مدیران از افتتاح ناقص آن سخن می گویند؟!

ورزشگاه پارس چه مشکلاتی دارد؟ هرچند زمین این ورزشگاه از همان روزهای اول بهره برداری چمن مناسبی نداشت اما سایر امکانات آن در حد استاندارد بود تا جایی که قرار بود در خردادماه 1399 فینال جام حذفی کشور در آن استادیوم برگزار شود که متاسفانه به دلیل شیوع بیماری کرونا این امر محقق نشد. طی چندسال اخیر (سال 1400 تاکنون) هر چهار مدیرکل ورزش و جوانان استان با همراهی استاندار فارس رسما اعلام کرده اند درصدد رفع نواقص این استادیوم هستند. اما چه نواقصی؟

در سال 1400 پس از صعود فجر شهید سپاسی به لیگ برتر، مدیرکل وقت ورزش و جوانان فارس تصمیم گرفت تا زمین چمن ورزشگاه را در راستای استفاده بهتر تعویض نمایند و تا مهیا شدن شرایط مناسب چمن ورزشگاه پارس، بازی های تیم های فوتبال شیراز در زمین چمن مجموعه ورزشی حافظیه برگزار گردد. متاسفانه به دلیل نبودن منابع مالی و اعتبار کافی، بخشی از تجهیزات ورزشگاه پارس را به منظور رفع نواقص به ورزشگاه حافظیه انتقال دادند که مهم‌ترین آنها پرژکتورهای ورزشگاه، نیمکت های ذخیره، کمدهای رختکن، تیرک های دروازه و... بود.

اگر منظور مسئولین این نواقص است که ربطی به افتتاح نداشته و ندارد اما اگر منظور ایشان سیستم صوتی، دوربین مداربسته و گیت های ورودی است، حرفشان درست است و باید شرکت توسعه تجهیز اماکن ورزشی در این ارتباط اقدام نماید. اما طی این چند سال چه اقدام موثری در این خصوص توسط مدیران برای رفع این سه نقیصه صورت پذیرفته است؟!

قصه پرغصه این استادیوم بزرگ و زیبا پس از افتتاح ورزشگاه پارس بنا به ضرورت 35 نفر کادر اداری، خدماتی تا حدود دوسال در آن استادیوم مشغول به کار بودند و وظیفه حفظ و نگهداری از مجموعه را بر عهده داشتند تا اینکه مدیرکل وقت در سال 1399 به دلیل نداشتن اعتبار برای پرداخت حقوق پرسنل، 30 نفر از نیروهای فعال در مجموعه را تعدیل کرد. بدین ترتیب در حال حاضر تنها 7 نفر شامل نگهبان و کارگر کار حفظ و حراست این مجموعه عظیم را به‌عهده دارند. این تصمیم و تعدیل نیروهای ورزشگاه پارس نتایجی داشت که گریبان این مجموعه را گرفت.

1- از بین رفتن چمن تازه کشت شده آن مجموعه در سال 1399 2- سرقت اموال ورزشگاه 3- خشک شدن و از بین رفتن فضای سبز ورزشگاه 4- قطع انشعاب آب مجموعه از همان سال تا امروز به دلیل بدهی 5- از بین رفتن پیست تارتان و از همه بدتر سپردن ورزشگاه به هیات اتومبیلرانی و...

راهکار بروف‌رفت از حجم عظیم مشکلات  این نکته را باید مد نظر داشت که ردیف بودجه ای این ورزشگاه بسته نشده و می بایست تا سال های آینده برای تکمیل سایر بخش ها اعتبار از سوی دولت به این مجموعه اختصاص یابد تا پروژه به طور کامل تکمیل شود. با بررسی دقیق و مستندات کافی و بازدید به عمل آمده در حال حاضر چمن ورزشگاه پارس با تلاشی که در دو سال اخیر صورت گرفته ایده آل است و از همین الان هم می توان در آن مسابقات را برگزار نمود به شرط آنکه پرژکتورها، نیمکت ذخیره ها، تیرک دروازه ها و کمدهای رختکن را بازگردانده و یا جدید خریداری شود و نواقصی را که به دلیل سهل انگاری در دو سه سال اخیر در آن مجموعه ایجاد شده را برطرف کرد تا مسابقات تیم های فجر شهید سپاسی و شهر راز در لیگ دسته اول فوتبال باشگاه های کشور در این ورزشگاه برگزار شود؛ چرا که ورزشگاه حافظیه هم با توجه به تلاشی که هیات فوتبال شیراز دارد انجام می دهد چمن مناسبی ندارد و وعده وعید دو سال اخیر مدیران مبنی بر تعویض چمن ورزشگاه حافظیه هم عملی نشده است. مهم‌تر اینکه پیمانکار چمن طلب 12 میلیاردی از مسئولین دارد و اعلام کرده تا وصول آن حاضر به واگذاری چمن نخواهد شد و البته کوتاهی هم در ادامه جهت حفظ چمن صورت گرفته است.

ماحصل کلام اینکه انداختن تقصیرات به دوش دیگران مشکل ورزش استان را حل نمی کند. مردم و هواداران فوتبال خواهان تماشای بازی تیم های شیرازی برابر حریفانشان در ورزشگاه استاندارد و باکیفیت هستند و این حق طبیعی فارسی هاست و تا کی باید سکوت کنند و همه ساله تنها از مسئولین شعار بهره برداری از ورزشگاه را بشنوند؟! مدیر یا قبول مسئولیت می بایست چاره کار را بیابد، اتاق فکر تشکیل دهد و از نظرات کارشناسی اهل فن و دلسوزان کاربلد وپیشکسوتان استفاده کند.

به هرحال ورزشگاه پارس با رفع برخی نواقص که به دلیل سهل انگاری و عدم تدبیر مناسب از سوی مدیران در سه سال گذشته صورت گرفته و باعث نقص در ورزشگاه گردیده والبته پرداخت حق الزحمه 12 میلیارد تومانی پیمانکار چمن آماده انجام رقابت های لیگ دسته اول فوتبال کشور است و حیف است که دو نماینده فوتبال فارس نتوانند در این ورزشگاه میزبان رقبای خود باشند. پس شایسته است تا هرچه سریع تر این مهم صورت گیرد تا مثل گذشته باز هم شاهد حضور هواداران پرشور شیرازی برای تشویق و حمایت از تیم های شیرازی در ورزشگاه پارس باشیم و به امید خدا موفقیت و سربلندی نمایندگان شیراز را نظاره‌گر شویم.

فریادرس ورزش فارس باشید! روی سخن نگارنده که حرف بحق و خواسته مردم فارس است.، چطور است استانی همچون کرمان که از سابقه کمتری نسبت به فارس در ورزش برخوردار است در حال حاضر حداقل 4 ورزشگاه استاندارد برای انجام مسابقات فوتبال در سطح کشوری، ملی و آسیایی دارد و در بسیاری از رشته های ورزشی حضور چشمگیر و سرمایه گذاری کلان انجام داده است، اما در فارس ورزشکاران از داشتن تنها یک استادیوم که بتوانند میزبانی مسابقات فوتبال کشوری را انجام دهند محروم هستند؟!

آقایان مسئول! در شیراز حتی یک ورزشگاه استاندارد برای انجام مسابقات رده های سنی فوتبال هم وجود ندارد و وزرشگاه قدیمی شهید دستغیب با استاندارد ملی فاصله بسیار دارد!

آقایان مسئول! در شیراز و فارس استعدادهای بسیار دیده می شود اما زیرساخت مناسب جهت رشد و پرورش آنان نیست و این استعدادها مجبور به کوچ به استان‌های همجوار می شوند و یا به اجبار فعالیت خود را ترک می نمایند!

در این ارتباط سخن بسیار است که به موقع بدان خواهیم پرداخت و اما هواداران و مردم فارس از مسئولین درخواست دارند تا به داد ورزش منفعل فارس برسند و در وهله اول عزم جدی برای بهره برداری از مجموعه پارس را در دستور کار قرار دهند و از دید وبازدیدهای تکراری دست بردارند و اگر هم بازدیدی دارند لااقل در همراهی خود از اهل فن بهره ببرند نه اینکه اطلاعات را از کسانی تهیه کنند که حاضر به بیان واقعیت نباشند. در پایان حتما باید به این نکته هم اشاره داشت که مردم خسته از وعده وعیدهای تکراری هستند!

امکانات ویژه و منحصربه‌فرد ورزشگاه پارس ورزشگاه پارس چهارمین ورزشگاه بزرگ ایران به شمار می‌آید. استادیوم 50000 نفری پارس شیراز بر اساس مطالعات موردی فراوان طراحی شد تا ویژگی های مهمی اعم از طرفدارمحوری، نمادین بودن و زیبایی را در خود جای داده باشد.

این استادیوم به گونه ای طراحی و ساخته شده که دید کامل همه تماشاچیان مدنظر باشد به طوری که حداکثر دید تماشاچی از مرکز زمین در شمال و جنوب 136 متر و در شرق و غرب 126 متر است. تونل ها و راهروهای استادیوم طوری پیش بینی شده که وسایل نقلیه از قبیل آتش نشانی، نظافت و همچنین کانتینرهای ویژه تلویزیون می توانند در مواقع لزوم تا نزدیک جایگاه بیایند.

از امکانات استادیوم میانرود می‌توان به رمپ، سقف پارچه‌ای، گرمایش چمن، پیست دوومیدانی، زمین تنیس، نورپردازی بدون دکل برق، دسترسی به خط دو مترو شیراز و... اشاره کرد. تفاوت اصلی معماری استادیوم پارس شیراز با سایر ورزشگاه های ایران طراحی سکوهای آن است به این معنا که سکوها سازه ای طراحی شده و به صورت دپو نیست؛ یعنی از فضای زیر سکوها استفاده حداکثری صورت پذیرفته است. این فضاها به بخش های اداری، سالن بدنسازی، دفاتر و کلاس های آموزشی اختصاص داده شده است. استادیوم 50000 نفری پارس مجهز به سیستم مدرن گرمایش از کف، پیست تارتان 8 خطه، دکل های روشنایی 1200 لوکس و اسکوربردی به مساحت 104 مترمربع است. این استادیوم دارای 4 رمپ سیلندری برای تخلیه تماشاگران از طبقات فوقانی می باشد. ورزشگاه پارس همچنین به عنوان برترین سازه بتنی سال 1393 انتخاب شد. سازه بتنی متقارن در سه گالری و سایبان فلزی با پوشش پارچه‌ای که 75درصد استادیوم را سرپوشیده کرده است.

از دیگر امکانات استادیوم پارس می توان به سونای خشک و جکوزی، سالن بدنسازی، ساختمان اداری، پارکینگ و همچنین فضاهای مخصوص تماشاگران و مهمانان ویژه اشاره کرد.

گزارش از قاسم محمدی