چه کسی برنده جنگ نفت لیبی خواهد شد؟

به گزارش ایسنا، ترکیه پس از این که نیروهای دولت وفاق ملی لیبی موفق شدند در اوایل ماه جاری نیروهای ژنرال خلیفه حفتر را از طرابلس عقب برانند، پیروزی ژئوپلیتیکی قابل توجهی کسب کرد و اکنون جنگ برای نفت لیبی در سرت متمرکز شده و مصر تهدید کرده در صورت پیشروی نیروهای وفاق ملی، مداخله خواهد کرد. شهر سرت دروازه ای به تاسیسات نفتی بزرگ لیبی و سنگر مهمی برای ژنرال حفتر است.

دولت وفاق ملی پس از این که ژنرال خلیفه حفتر را از مناطق تحت محاصره بیرون راند، تصور کرد که جنگ برای این ژنرال تمام شده است اما اکنون با اقدام مصر روبرو شده که آن را به منزله اعلام جنگ می‌داند. متحدان حفتر پس از این که در حاشیه منتظر ماندند مجبور شدند واکنش نشان دهند و جنگ برای لیبی اکنون وارد فاز بعدی شده که تبعات ژئوپلیتیکی گسترده‌ای خواهد داشت.

فعالیت دیپلماتیک در لیبی هفته گذشته پس از سفر مقامات ترکیه به طرابلس برای مذاکره با دولت وفاق ملی و تماس روسیه با واشنگتن برای مداخله از جانب حفتر تماس و انتقاد فرانسه از ترکیه بابت مداخله در ماموریت ناتو در مدیترانه برای متوقف کردن رسیدن تسلیحات به لیبی به اوج رسید.

سپس روز شنبه مصر وارد میدان شد و السیسی رییس جمهور این کشور هشدار داد اگر نیروهای دولت وفاق ملی به سمت سرت پیشروی کنند، مصر لازم خواهد دانست که فورا واکنش نشان دهد.

رییس جمهور مصر در اظهارات تلویزیونی به عنوان بهانه خود برای پاسخ نظامی، گفت که سرت خط قرمز مصر است و این کشور باید از مرزهایش حمایت کند. دولت وفاق ملی این هشدار را اعلام جنگ خواند و به شدت واکنش نشان داد.

سرت در حدود 280 مایلی طرابلس است و شهر استراتژیک مهمی برای حفتر است که تحت حمله قرار دارد اما عقب نشینی نکرده است. ترکیه از نیروهای حفتر خواسته است از سرت عقب نشینی کنند تا دولت وفاق ملی با آتش بس موافقت کند. اما این شهر تنها سنگر حفتر نیست بلکه برای کنترل نفت لیبی کلیدی به شمار می‌رود.

سرت در سمت ساحل است و امکان دسترسی به تاسیسات نفتی عظیم لیبی را فراهم می‌کند. همه نیروهای خارجی که در این جنگ حضور دارند اکنون اطراف سرت صف کشیده اند. حفتر از ژوئن سال 2019 شهر سرت و از سال 2017 منطقه الجفره در همسایگی آن را تحت کنترل دارد.

در ماه مه که دولت وفاق ملی و ترکیه حفتر را از اطراف طرابلس عقب راندند، تصور کردند که این ژنرال به راحتی سرت را واگذار خواهد کرد و روسیه با ترکیه توافق خواهد کرد و همه این تحولات در جنگ به نفع دولت وفاق ملی تمام می‌شود. این مسئله اتفاق نیافته زیرا تا حدودی زیادی مسئله نفت مطرح است.

بر اساس گزارش اویل پرایس، ترکیه تصور می‌کرد جنگ را برنده شده اما سرت یک نقطه استراتژیک در این منازعه مانده است به خصوص اکنون که حفتر موفق نشده است، طرابلس را تصرف کنند. اکنون بازی، بازی کنترل دروازه منتهی به همه تاسیسات نفتی لیبی از جمله پایانه‌های صادرات نفت این کشور است.

ژنرال خلیفه حفتر که مورد حمایت روسیه قرار دارد، کنترل مناطق شرقی و جنوبی لیبی را در دست دارد و در بیش از یک سال گذشته تلاش کرده است طرابلس را که در کنترل دولت وفاق ملی است، تصرف کند. وی تقریبا همه تولید نفت لیبی را در ژانویه به منظور تشدید فشار به دولت سراج برای تسلیم شدن، متوقف کرد. حفتر همواره اعتراض داشته که طرابلس که همه درآمد نفتی لیبی را از طریق بانک مرکزی دریافت می کند، این پول به شکل ناعادلانه و به ضرر نواحی شرقی این کشور توزیع می شود.

فعالیت میدان نفتی الشراره که بزرگترین میدان نفتی لیبی است و میدان الفیل که به تازگی آغاز شده بود، پس از حمله گروههای مسلح، دوباره متوقف شد. این بازگشایی کوتاه مدت غیرقابل پیش بینی بودن لیبی به عنوان یک تامین کننده نفت و شکنندگی روند احیای صادرات نفت این کشور را بارز کرد. لیبی در بحبوحه جنگ داخلی که محاصره و تعطیلی بنادر و میادین نفتی را در پی داشته است، از ژانویه نفت اندکی تولید کرده است.

میدان الشراره که جوینت ونچر میان شرکت ملی نفت لیبی و شرکتهای نفتی بین‌المللی است و میدان الفیل جمعا 400 هزار بشکه در روز نفت تولید می‌کنند که یک سوم تولید نفت این کشور پیش از توقف تولید در ژانویه را تشکیل می داد.

طبق اعلام شرکت ملی نفت لیبی اعلام کرد که صادرات نفت به دلیل محاصره تاسیسات نفتی توسط نیروهای وفادار به ژنرال خلیفه حفتر 92 درصد سقوط کرده و این کشور نزدیک به پنج میلیارد دلار درآمد نفتی از دست داده است.

لیبی که بزرگترین ذخایر نفت آفریقا را در اختیار دارد از مشارکت در پیمان کاهش تولید نفت اوپک معاف شده است. این کشور از زمان انقلاب سال 2011 که به سرنگونی دیکتاتوری معمر قذافی انجامید، روی آرامش به خود ندیده است. تولید نفت لیبی هرگز به سطح 1.6 میلیون بشکه در روز پیش از انقلاب احیا نشد و تا زمانی که میان ارتش ملی لیبی ژنرال حفتر و دولت وفاق ملی سراج آتش بس برقرار نشود، احیا نخواهد شد.

انتهای پیام