یک اثر سینمایی قابل قبول از یک فیلمساز اول

البته که تولید چنین فیلم هایی هزینه هایی دارد که موسسه فرهنگی و هنری اوج طی چند سال اخیر، ثابت کرده است که از ایده های خلاقانه فیلمسازان همسو با این سازمان حمایت می کند و این قابلیت را دارد که از میان جوانان تازه نفس که دغدغه ارزشی و انقلابی دارند حمایت کند و کارگردان تربیت می کند.

یکی از چهره های تازه نفس که با فیلم نخست خود توانست اثری قابل قبول تولید کند، همین امیر عباس ربیعی است، اگر اشتباه نکنم این کارگردان خوش فکر از فیلمسازان کوتاه جشنواره عمار بوده است که آزمون و خطاهای خود را با ساخت فیلم های کوتاه انجام داده و در اولین فیلمش به سراغ موضوعی از دل تاریخ معاصر رفته است و درگیری های اطلاعات سپاه در سال های اولیه انقلاب با حزب توده را به تصویر می کشد، موضوعی که تا کنون دغدغه فیلمسازهای سینمای ایران نبوده است.

لباس شخصی فیلم سرپا و جونداری است که از ابتدای روایت اش این پتناسیل را دارد که مخاطب را با خود همراه کند، باور پذیری و شخصیت سازی های منطبق بر فیلمنامه، طراحی میزانسن های اصولی، خوش ریتم بودن و ایجاد کشش های لازم برای موقعیت های مختلف این فیلم را تماشایی می کند و به یک فیلم استاندارد و اصولی تبدیل می کند.

اما هیجان انگیز بودن این تریلر سیاسی به همینجا ختم نمی شود برگ برنده کارگردان استفاده از بازیگران حوزه تئاتر است و به عبارت بهتر می توان گفت با یک فیلم بدون چهره و بازیگران شناخته مواجه هستیم که درخشان بازی می کنند و با تکیه بر نبوغ و خلاقیت این تیم بازیگری، قصه پیش می رود.

مهدی نصرتی، توماج دانش بهزادی که به عنوان بازیگران اصلی در این فیلم حضور دارند، هر دو دانش آموخته مکتب تئاتر هستند که بازی های قابل قبولی دارند و جنس بازی متفاوت آن ها است که لباس شخصی را به یکی از فیلم های مهم سال تبدیل می کند. در مواجه با فیلمسازهایی همانند ربیعی این اشتیاق در وجود ما زنده می شود که اگر طی چندسال گذشته فقط محمد حسین مهدویان بود که درباره وقایعی تاریخی معاصر فیلم می ساخت، از این مقطع به بعد کارگردانان دیگری نیز هستند که متعهد به نظام هستند و با جنس دغدغه های متفاوت، می توانند اثرهای درخور و شایسته ای بسازند.

به بیان دیگر؛ مهدویان هایی هستند که در حال تکثیر اند، سال گذشته فیلم دیدن این فیلم این جرم است هم از همین قواعد تبعیت می کرد که هنوز نتوانسته است اکران شود و در محاق توقیف است. فیلم امیر عباس ربیعی یک اثر قابل قبول سینمایی از یک فیلمساز اول است که ثابت کرد قابل اعتماد است و اگر در همین مسیر فیلمسازی پیش برود، یک استعداد به هدر رفته نخواهد بود.

• جشنواره فیلم فجر
• محمد حسین مهدویان
• نقد فیلم

• سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر