آیا واقعا دریاچه ارومیه محو شده؟
اقتصادنیوز: پیش‌بینی‌ها درباره خشک‌شدن دریاچه ارومیه درست از آب درآمد. تصاویر تازه ماهواره‌ای نشان می‌دهد خشکسالی سوء‌مدیریت و افزایش افسار گسیخته زمین‌های کشاورزی در بالادست و سرشاخه‌ها، دریاچه را به لبه نابودی رسانده است.
به گزارش اقتصادنیوز به نقل از همشهری آنلاین، پیش‌بینی‌ها درباره خشک‌شدن دریاچه ارومیه درست از آب درآمد. هشدار احمدرضا لاهیجان‌زاده، معاون سازمان حفاظت محیط زیست، در نیمه مرداد امسال درباره خشکیدن دریاچه تا پایان تابستان حالا با تصاویر تازه ناسا تایید شد؛ تصاویری که نشان می‌دهد ارومیه در آستانه خشکیدگی کامل قرار دارد و در صورت تداوم گرمای هوا، طی روزهای آینده آخرین لکه‌های آب آن نیز از میان خواهد رفت.
دو ماه پیش، کارشناسان و مدیران محیط زیست از رسیدن تراز آبی دریاچه به پایین‌ترین سطح خود خبر دادند و احتمال خشکیدگی کامل را پیش‌بینی کرده بودند. داده‌های رسمی نیز این روند را تأیید می‌کند. در نیمه مرداد، تراز آب 1269.74 متر، وسعت آن فقط 581 کیلومتر مربع و حجم ذخیره آبی حدود نیم میلیارد مترمکعب اعلام شد؛ رقمی که در همین زمان در سال گذشته بیش از 2 میلیارد مترمکعب بود.
سعید عیسی‌پور، مدیر دفتر برنامه‌ریزی و تلفیق ستاد ملی احیای دریاچه ارومیه، هفته گذشته در گفت‌وگو با همشهری‌آنلاین توضیح داد که مساحت اراضی کشاورزی حوضه آبریز طی سه دهه گذشته از 350 هزار هکتار به بیش از 800 هزار هکتار رسیده و همین موضوع عملا حقابه دریاچه را بلعیده است.
به گفته او، کشاورزی در این حوضه سالانه 4.5 تا 5 میلیارد مترمکعب آب مصرف می‌کند و ساخت ده‌ها سد کوچک در سرشاخه‌های آذربایجان شرقی نیز مانع ورود آب کافی به دریاچه شده است. در حالی‌که باید سالانه 450 میلیون مترمکعب آب وارد ارومیه می‌شد، این رقم در دو سال گذشته به کمتر از 50 میلیون مترمکعب رسیده است.
تصاویر ماهواره‌ای جدید نیز روایت روشنی از این بحران ارائه می‌دهد. دریاچه‌ای که روزگاری بزرگ‌ترین پهنه شور خاورمیانه بود، امروز به شوره‌زار سفید و لکه‌های پراکنده آب بدل شده است. این تصاویر به‌وضوح نشان می‌دهد که روند خشکیدگی دریاچه بسیار سریع‌تر از توان برنامه‌های احیای این پهنه آبی بوده است.
به گزارش همشهری‌آنلاین، دریاچه ارومیه بیش از هر زمان دیگر به مرز نابودی نزدیک است و فقط تصمیمات سخت و ساختاری از باز توزیع آب گرفته تا اصلاح الگوی کشاورزی شاید بتواند اندک امیدی برای حفظ بخشی از این زیستگاه ارزشمند ایران باقی بگذارد. در غیر این صورت، آنچه بر جا خواهد ماند تنها خاطره‌ای در کتاب‌های جغرافیا و شوره‌زاری بزرگ در شمال‌غرب ایران است.
همچنین بخوانید ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید