شنبه 10 آذر 1403

آیین چهلمین شب ارتحال آیت الله العظمی صافی گلپایگانی برگزار شد

خبرگزاری ایسنا مشاهده در مرجع
آیین چهلمین شب ارتحال آیت الله العظمی صافی گلپایگانی برگزار شد

آیین گرامیداشت چهلمین شب ارتحال آیت‌الله لطف‌الله صافی گلپایگانی پنجشنبه شب با حضور فضلا، روحانیان و اقشار مختلف مردم از سوی جامعه مدرسین، شورای عالی و مدیریت حوزه‌های علمیه در مسجد امام حسن عسکری (ع) قم برگزار شد.

در این آیین آیات علیرضا اعرافی مدیر حوزه‌های علمیه کشور، سید محمد جواد علوی بروجردی از استادان برجسته حوزه و حجت‌الاسلام‌والمسلمین محمد جعفر منتظری دادستان کل کشور حضور داشتند.

آیت‌الله سید هاشم حسینی بوشهری رئیس جامعه مدرسین حوزه علمیه قم طی در این مراسم گفت: آیت‌الله صافی، زبان گویای حوزه در عصر غیبت بود. آیت‌الله صافی یک ویژگی دارد که در بسیاری از مراجع کمتر بوده است، او هم محضر آیت‌الله سید حسین بروجردی و هم محضر آیت‌الله سید محمد رضا گلپایگانی به عنوان مشاوری امین در بُعد علمی و عملی بود.

وی ادامه داد: آیت‌الله بروجردی هم به این شخصیت و هم به برادر بزرگوارش مرحوم آیت‌الله حاج شیخ علی صافی گلپایگانی عنایت ویژه‌ای داشت.

عضو خبرگان رهبری خاطرنشان کرد: آیت‌الله بروجردی زعیم حوزه بود، از سراسر جهان برای او نامه می‌آمد، ولی شخصیتی که مورد اعتماد بود و پاسخ نامه‌های حساس را به او می‌سپرد، همین آیت‌الله صافی گلپایگانی بود و ما در زمان مرحوم آیت‌الله گلپایگانی هم مشاهده می‌کردیم، به عنوان فرد ارشد در رابطه با مساله شورای مشورتی استفتا حضور جدی داشت.

وی همچنین بیان داشت: آیت‌الله صافی دو دوره قبل از مرجعیت، مرجعیت را تمرین و در کانون مرجعیت رشد کرده بود.

حسینی بوشهری گفت: آیت‌الله صافی روزی که به مرجعیت رسید، مانند کسی نبود که تازه بخواهد رساله عملیه منتشر کند، او با تمام وجودش، هم در فقه، هم در کلام، هم در تفسیر و هم در تاریخ، هم مطالعه کرده بود و هم مطالب نوشته بود و هم پاسخ داده بود.

امام جمعه قم تاکید کرد: این مرجع یک مرجع معمولی و عادی نبود، ولی شخصیت‌های بزرگ ما تا در میان ما هستند، قدر آنها آن گونه که باید شناخته شود، شناخته شده نیست.

وی با یادآوری 100 کتاب به جا مانده از این مرجع تقلید در زمینه‌های مختلف گفت: منتخب‌الاثر او که در سه جلد به زیور طبع آراسته شده، به تعبیر مرحوم آقا بزرگ تهرانی مناسب است هر مومنی این کتاب جامع را در خانه داشته باشد.

آیت‌الله حسینی بوشهری در بخشی از سخنان خود فضایل اخلاقی و کمالات انسانی مرحوم صافی را نیز مورد توجه قرار داد و گفت: افرادی که به نزدش می‌آمدند تفاوتی قائل نبود که این یک سیاستمدار یا یک فرد عادی است، با فرد عادی همان رفتاری را می‌کرد که با سیاستمدار می‌کرد.

وی ادامه داد: هیمنه یک سیاستمدار این مرجع بزرگ تقلید را وادار نمی‌کرد که یک حالت جداگانه‌ای به خود بگیرد، آن فرد کشاورزی هم که می‌آمد با او با همان روی گشاده برخورد می‌کرد.

امام جمعه قم بیان داشت: البته نسبت به کسانی که حریم دین و اهل بیت را می‌شکستند بر اساس روایت‌های وارده برخورد دیگری می‌داشت تا به طرف بنمایاند این راه و رسم راه بندگی و پیروی از اهل بیت نیست.

رئیس جامعه مدرسین خاطرنشان کرد: آیت‌الله صافی قلمی بر روی کاغذ نگذاشت، سخنی بیان نکرد، موضعی اعلام نکرد، در جایی سکوت نکرد، جز اینکه اول رضای خدا و بعد رضایت امام زمان (عج) مدنظرش باشد، با تمام وجود دلسوز حوزه‌های علمیه بود، این شخصیت بزرگ دغدغه آینده حوزه را داشت، علاقه‌مند بود که مراجع، بزرگان، محققان و مبلغانی در این حوزه رشد کنند، چون مسئولیت حوزه‌ها مانند گذشته نیست، امروز باید پاسخگوی جهان اسلام باشند.

وی گفت: آیت‌الله صافی شاید سفر به عرصه بین‌المللی نداشته، اما به تاسی از استادش که تقریب مذاهب را رقم زد و نماینده‌اش را به مصر گسیل داشت، آن روحیه در وجود این شخصیت نیز شکل گرفت، می‌فرمود مصر و کشورهای اسلامی را دریابید، اتحاد مسلمانان را شکل دهید، دشمنان اسلام در مقابل اتحاد امت اسلامی کاری از پیش نمی‌برند، آنچه ما می‌کِشیم از تفرقه بین امت اسلامی است، این سخن یک مرجع بصیر و روشن و آگاه بود که رهبر معظم انقلاب تعبیر به فقیه بصیر کردند.

وی ادامه داد: در عرصه بین‌الملل انصافا صاحب نظر و دغدغه‌مند بود، ما باید قدر این شخصیت‌ها را بدانیم و راهشان را حقیقتا و واقعا دنبال کنیم.

رئیس جامعه مدرسین در بیان دیگر ویژگی‌های آیت‌الله صافی اظهار داشت: هوای نفس نداشت، دنبال تعریف و تمجید این و آن نبود، تا همین روزهای آخر دست از مطالعه، تحقیق و رصد مسائل داخل و خارج کشور بر نمی‌داشت.

رئیس جامعه مدرسین همچنین آیت‌الله صافی را شیفته اهل بیت به‌ویژه امام حسین (ع) خواند و گفت: ساعتی بر این شخصیت نمی‌گذشت که به یاد امام زمان نباشد، سرباز و افسر واقعی برای امام زمان بود، به یاد امام زمان اشک می‌ریخت و همواره زندگی می‌کرد، زندگی او زندگی امام زمانی و حسینی بود.

انتهای پیام