از زلاتان تا بوفون و کاسیاس؛ 4 دهه فوتبال حرفه ای!

به گزارش وبسایت نود و به نقل از 90min، بازگشت سری آ در سال 2020 میلادی یکی از جذاب ترین بازگشت ها برای هواداران دنیای فوتبال بود؛ جایی که آن ها بعد از حدود 8 سال، دوباره توانستند زلاتان ایبراهیموویچ را با پیراهن میلان در یک مسابقه فوتبال تماشا کنند.

زلاتان در سال 2010 با قراردادی قرضی از بارسلونا به میلان پیوست و پس از یک سال این قرارداد دائمی شد. هرچند او یک سال بعد و در سال 2012 راهی پاریسن‌ژرمن شد اما 42 گلی که او در همین دو فصل برای میلان در سری آ به ثمر رساند، او را به بهترین گلزن روسونری در دهه گذشته میلادی در لیگ تبدیل کرد!

همین آمار موجب شد تا مالدینی و بوبان بدون توجه به 38 ساله شدن زلاتان جذب او را در دستور کار قرارداده و ایبرا را با قراردادی تا پایان فصل به خدمت گیرند. زلاتان دیدار روز دوشنبه برابر سمپدوریا را از روی نیمکت آغاز کرد و سرانجام در دقیقه 55، با ورود به جای پیونتک به انتظارات پایان داد.

هرچند حضور 35 دقیقه ای زلاتان در مقابل سمپدوریا هم گره ای از کار روسونری باز نکرد و میلان در نهایت به تساوی بدون گل رضایت داد، اما حضور او هواداران میلان را به نیم فصل جذاب بعدی دلگرم کرده است.

اولین بازی زلاتان در سال 2020 میلادی اما چهارمین دهه حضور او در فوتبال حرفه ای را هم رقم زد؛ او که در سال 1999 و با مالمو فوتبال را آغاز کرده، دو دهه ابتدایی قرن 21 را هم به سلامت پشت سر گذاشته و اکنون وارد سومین دهه از هزاره سوم شده است.

به همین بهانه قصد داریم نگاهی به 8 بازیکن مطرح دنیای فوتبال داشته باشیم که در سال های پایانی دهه 90 میلادی کار خود را آغاز کردند و با ورود به سال 2020، همچنان به بازی در باشگاهی حرفه ای مشفول اند:

ایکر کاسیاس

این فهرست را با یکی از دوست داشتنی ترین بازیکنان معاصر آغاز می‌کنیم. ایکر کاسیاس که در نوامبر 1997 و در 16 سالگی در بازی رئال در لیگ قهرمانان مقابل روزنبرگ روی نیمکت نشست، برای انجام نخستین بازی رسمی خود یک سال و نیم صبر کرد. او 12 سپتامبر 1999 در سن مامس برای اولین بار درون دروازه رئال (در برابر بیلبائو) قرار گرفت و 3 روز بعد هم در لیگ قهرمانان، از دروازه لوس بلانکوس در برابر المپیاکوس حراست کرد.

او تمام سال های دهه اول قرن را در رئال گذراند و در سال 2015 بعد از 25 سال حضور مداوم در تمامی رده های سنی باشگاه رئال از این تیم جدا شد و به پورتو پیوست. حمله قلبی می 2019 می‌توانست کارنامه بازیگری او را یک سال قبل از ورود به دهه جدید ببندد اما نام او در فهرست بازیکنان پورتو در فصل 20-2019 قرار گرفته و او در نوامبر، به تمرینات بازگشته است تا حضور دوباره او در مستطیل سبز محتمل به نظر برسد.

کاسیاس به همراه رئال 3 بار قهرمان اروپا شده و در داخل اسپانیا به 5 قهرمانی لالیگا و 2 قهرمانی کوپا دل‌ری رسیده است. در سال هایی که همگان سه قهرمانی متوالی اسپانیا (یورو 2008، جام جهانی 2010 و یورو 2012) را با هسته بارسلونایی این تیم به یاد می‌آورند، ایکر مقدس مهم ترین ستون این تیم پرقدرت محسوب می‌شد.

زلاتان ایبراهیموویچ

زلاتان فوتبال حرفه ای را در سال 1999 در مالمو آغاز کرد و 2 سال بعد به آژاکس پیوست. در سال های بعدی این دهه به یوونتوس، اینترمیلان و بارسلونا رفت و سال 2010 را با پیراهن میلان آغاز کرد. پاریسن‌ژرمن، منچستریونایتد و لس‌آنجلس گلکسی مقصد های بعدی زلاتان در دهه 2010 بودند تا او با شروع دهه جدید، دوباره به میلان بازگردد.

474 گل در 789 بازی، دستاورد زلاتان در بیش از 20 سال بازی باشگاهی برای تیم های گوناگون بوده است و زلاتان اکنون فرصت دارد تا پایان این فصل، از مرز 800 بازی باشگاهی هم عبور کند. ضمنا 62 گل او با پیراهن تیم ملی سوئد را هم نباید فراموش کرد؛ به خصوص پوکر او در دیدار دوستانه نوامبر 2012 برابر تیم ملی انگلیس و گل چهارم از آن مجموعه که با ضربه قیچی برگردان از فاصله 35 یاردی به ثمر رسید.

جیان‌لوئیجی بوفون

جیان‌لوئیجی بوفون در 41 سالگی قدم به چهارمین دهه دوران فوتبالی خود گذاشته و هنوز هم قصدی برای کنار کشیدن ندارد. از 19 نوامبر 1995 و بسته نگه داشتن دروازه پارما برابر ضربات ژرژ وه‌آ، روبرتو باجو و مارکو سیمونه تا حدود 25 سال بعد، بوفون خستگی ناپذیر به حراست از دروازه ها ادامه داده و با مهارهایش، صحنه هایی چشم نواز را خلق کرده است.

پس از انجام 220 بازی با پیراهن پارما، بوفون در سال 2001 با 52 میلیون یورو به یوونتوس پیوست و همزمان به گرانترین خرید تاریخ باشگاه و گرانترین دروازه بان تاریخ تبدیل شد. به جز یک فصل حضور در پاریسن‌ژرمن، بوفون در تمام این سال ها با یووه بوده و به همراه بانوی پیر 9 بار قهرمان سری آ شده است. تنها یک مسابقه دیگر، بوفون را به باسابقه ترین بازیکن تاریخ سری آ تبدیل خواهد کرد. بوفون در مسیر قهرمانی ایتالیا در جام جهانی 2006، تا مسابقه فینال تنها یک بار در جریان بازی گل خورد و آن هم گلی بود که کریستین زاکاردو، هم تیمی اش، در دیدار مقابل آمریکا به اشتباه وارد دروازه خودی کرد.

آریتز آدوریز

پسر اهل سن‌سباستین حالا دیگر اسطوره باشگاه پرافتخار اتلتیک بیلبائو است. آدوریز که فوتبال را در سال 1999 و در باشگاه سطح سومی اوررا (در ایالت باسک) آغاز کرده بود در سال 2000 به تیم دوم اتلتیک بیلبائو ملحق شد و دو سال بعد به تیم اصلی رسید، اما حضور یک ساله او در تیم اصلی با تنها 4 بازی همراه بود تا او در سال 2003 بار سفر بسته و به بورخوس (قرضی) و وایادولید برود. آدوریز در سال 2006 به بیلبائو برگشت و بعد از دو سال و نیم، این بار راهی مایورکا شد.

بعد از 4 سال بازی برای مایورکا و والنسیا (هر کدام دو گل) آدوریز در سال 2012 این بار برای همیشه به بیلبائو بازگشت و درخشان ترین روزهای خود در پیراهن شیرها را سپری کرد. آدوریز در سال های 2015 و 2016 (18 و 20 گل) جایزه زارا (آقای گل اسپانیایی لالیگا) را دریافت کرد و در فصل های 16-2015 و 18-2017 (مشترک) آقای گل لیگ اروپا شد.

در 38 سالگی، دیگر فرصت چندانی برای بازی به آدوریز نمی‌رسد و او این فصل تنها 10 بار برای بیلبائو به میدان رفته است؛ اما تک گل او در دقیقه 89 دیدار هفته نخست لالیگا برابر بارسلونا که به شکلی اعجاب انگیز به ثمر رسید، نشان داد هنوز هم نمی‌توان به این سادگی ها او را انکار کرد.

کلودیو پیزارو

پیزارو 41 ساله شده و چهارمین مقطع حضور خود در وردربرمن را پشت سر می‌گذارد، اما در همین سن و سال هم آن قدر اهمیت دارد که در آخرین دیدار برمن در بوندسلیگا، در دقیقه 78 به میدان می‌آید تا جلوی شکست 1-0 برابر کلن را بگیرد.

تا پیش از آغاز قرن 21، پیزارو فوتبال را در پرو با دپورتیوو پسکرو و آلیانزا لیما سپری کرد و در سال 1999 برای اولین بار به برمن پیوست؛ اتفاقی که در سال های 2008، 2015 و 2018 هم تکرار شد. او در فوریه 2019 به مسن ترین گلزن تاریخ بوندسلیگا تبدیل شد و خودش، 2 بار دیگر این رکورد را ارتقا داد. (40 سال و 227 روز) با 197 گل، او ششمین گلزن برتر تاریخ بوندسلیگا و دومین گلزن برتر خارجی این لیگ است و با 153 گل، بهترین گلزن تاریخ برمن نیز محسوب می‌شود. طبیعی است که نباید دوران حضور او در چلسی، کلن و البته بایرن مونیخ (2 مقطع) را از یاد برد؛ دورانی که 6 قهرمانی بوندسلیگا و یک قهرمانی در اروپا را برای او به ارمغان آورد.

پیزارو که در طول 17 سال، در 85 بازی ملی 20 گل برای پرو به ثمر رساند، این تیم را در 4 کوپا آمریکا همراهی کرد اما شاید بدشانس بود که بخش اعظمی از قهر 36 ساله این کشور با جام جهانی، در سال های اوج فوتبال پیزارو سپری شد.

مکسی رودریگز

شاید باورنکردنی باشد اما زننده یکی از زیباترین گل های آرژانتین در جام های جهانی (گل او برابر مکزیک در یک هشتم نهایی جام جهانی 2006 را به یاد آورید) در حال سپری کردن سومین مقطع حضور خود در باشگاه نیوولز اولد بویز است؛ باشگاهی که مکسی فوتبال حرفه ای را در سال 1999 در آن آغاز کرده بود.

رودریگز که در نخستین روزهای سال 2020، 39 ساله شده، در لالیگا پیراهن اسپانیول و اتلتیکومادرید را به تن کرد و در نخستین روزهای سال 2010، به لیورپول پیوست. قهرمان جام جهانی زیر 20 سال 2001 به همراه لیورپول قهرمان جام اتحادیه 2012 شد و در همان سال برای دومین بار به نیوولز بازگشت. قبل از سومین حضور در این باشگاه، او به پنیارول رفت و دو قهرمانی در لیگ اروگوئه را هم به کارنامه نسبتا کم افتخارش اضافه کرد.

رودریگز که پس از خروج فرناندو تورس از اتلتیکومادرید در سال 2007 به عنوان کاپیتان جدید روخی بلانکوس انتخاب شده بود، در 3 جام جهانی پیراهن آرژانتین را به تن کرد و در نیمه نهایی، یکی از پنالتی های سرنوشت ساز بازی را وارد دروازه هلند کرد تا تیمش به فینال ماراکانا برسد.

گرت بری

هرگاه صحبت از ثبات در لیگ برتر باشد، اولین نامی که به ذهن خواهد آمد نام رایان گیگز است؛ با این حال در سپتامبر 2017 گرت بری از رکورد 632 مسابقه رایان گیگز عبور کرد و به تنهایی، باسابقه ترین بازیکن تاریخ لیگ برتر نام گرفت. تا پایان فصل و سقوط وست‌بروم، بری 20 بازی دیگر هم برای آلبیون انجام داد تا به آمار 653 مسابقه در لیگ برتر برسد.

با سابقه 53 بازی برای تیم ملی انگلستان، بری 38 ساله در می 1998 نخستین بازی حرفه ای خود را برای آستون ویلا انجام داد؛ باشگاهی که تا سال 2009 به آن وفادار بود و 440 بار دیگر هم پیراهنش را پوشید. او در ادامه به منچسترسیتی و اورتون رفت و با پیراهن سیتیزن ها قهرمانی در لیگ برتر و جام حذفی را تجربه کرد.

بری که در 19 سالگی به همراه تیم کوین کیگان به یورو 2000 سفر کرده بود (هرچند در هیچ دیداری به میدان نرفت) برای حضور در تورنمنتی دیگر به همراه سه شیرها 10 سال صبر کرد. در آفریقای جنوبی، او 3 حضور، از جمله حضور 90 دقیقه ای در شکست 4-1 برابر آلمان در یک هشتم نهایی، تجربه کرد.

روکه سانتاکروز

تنها 15 سال داشت که در لیگ برتر 1997 پاراگوئه برای المپیا به میدان رفت. مهاجم پاراگوئه ای در سال 1999 به بایرن مونیخ پیوست و 8 سال پیراهن باواریایی ها را به تن کرد. سانتاکروز در ادامه به بلکبرن، منچسترسیتی، بتیس، مالاگا و کروز آزول مکزیک رفت و از سال 2016 تاکنون دوباره در المپیا حضور دارد، جایی که توانسته بهترین آمار گلزنی دوران فوتبال خود را به ثبت برساند.

سانتاکروز در دو فصل آپرتورا و کلاسورای لیگ پاراگوئه مجموعا 26 گل به ثمر رساند تا به قهرمانی مقتدرانه المپیا (با 23 امتیاز اختلاف نسبت به لیبرتاد) کمک چشمگیری کرده باشد. سانتاکروز در 3 جام جهانی و 4 کوپا آمریکا پیراهن پاراگوئه را به تن کرده و 20 سال پس از نخستین انتخاب، در سال 2019 دوباره به عنوان مرد سال فوتبال پاراگوئه انتخاب شد.

7712