از عکس یادگاری با حجازی تا کتانی آدیداسی که پروین نپوشید / ترفند روشن برای ترساندن تیم ملی فرانسه

خبرگزاری فارس 1401/08/22 - 00:15 مشاهده در مرجع

به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری فارس، رسول کربکندی یکی از دروازه بان‌های حاضر در جام جهانی 1978 آرژانتین و ذخیره ناصر حجازی بود که در اولین حضور ایران در جام جهانی حضور داشت ولی به دلیل قوانین تعویض فرصت بازی کردن پیدا نکرد. با رسول کربکندی خاطراتش را در جام جهانی مرور کردیم که بسیاری از آنها شیرین و به یاد ماندنی است.

در زیر صحبت‌های دروازه‌بان اسبق تیم ملی فوتبال ایران را می خوانیم.

* آماتورهایی بودیم که به جام جهانی رسیدیم

27 ساله بودم که همراه تیم ملی به جام جهانی رفتم. این اتفاق یکی از بهترین افتخارات ورزشی‌ام بود که برای اولین‌بار به تیم ملی دعوت شدم و در اولین جام جهانی با عنوان یک شهرستانی حضور داشتم. شرایط آن موقع از نظر فوتبالی به هیچ عنوان با شرایط کنونی قابل مقایسه نیست. اکنون پول‌های 10-15 میلیارد تومان پول خرد بازیکنان محسوب می‌شود اما آن موقع ما فوتبالیست‌های آماتوری بودیم که به جام جهانی رسیدیم.

* علی پروین کتانی آدیداس را نپوشید!

اسپانسر آن زمان تیم ملی آدیداس بود که هم پیراهن، ساک و ورزش هم به ما می‌داد. جالب است برای‌تان بگویم همه ما موظف بودیم از البسه و کفش و ساک این برند استفاده کنیم. اما علی پروین با کتانی تایگر در تمرین حاضر شد که نماینده آدیداس به او ایراد گرفت و گفت این کار خلاف قرارداد است اما پروین گفت کفش‌های شما به پای من نمی‌خورد. بعد از آن بیش از 40 جفت کفش آوردند تا پروین یکی را انتخاب کند. قبل از عزیمت به آرژانتین هم یکی از بهترین و معروف‌ترین برندهای کت و شلوار دنیا را برای ما انتخاب کردند. یکی از معروف‌ترین برندهای پوشاک فرانسه بود.

* هواپیمای ارتش در اختیار تیم ملی

برای عزیمت به جام جهانی یک هواپیمای 330 ارتش در اختیار تیم ملی قرار گرفت که مختص بازیکنان و مربیان تیم ملی بود. ما 9 صبح از تهران حرکت کردیم و وقتی به اسپانیا رسیدیم دوباره ساعت 9 صبح بود و باز هم برای ما صبحانه آوردند زیرا سه ساعت بعد به شهر مادرید رسیده بودیم. بعد از توقف در اسپانیا راهی سنگال شدیم. یک شب در کنار دریای سیاه اقامت کردیم و خوابیدیم و پس از آن هشت ساعت سفر کردیم تا به آرژانتین رسیدیم.

* پزشک تیم ملی را در بازار جا گذاشتیم!

در آن زمان در آرژانتین حکومت نظامی برقرار بود و اطراف هتل تیم ملی پر از نگهبانان ارتش بود و دم در اتاق هر یک از بازیکنان یک سرباز مسلح قرار داده بودند تا هیچ مشکلی پیش نیاید. حتی بازیکنان تیم می‌خواستند برای خرید به بیرون بروند ما را اسکورت می‌کردند و در داخل اتوبوس هم راهنما و هم محافظ داشتیم. در یکی از خریدها پزشک تیم از اتوبوس جا ماند همین مسئله برای نگهبان تیم ملی کلی دردسر شد و مسئولان برگزاری آن نگهبان را بازخواست کردند که چرا یک نفر از تیم ملی ایران در بازار جا مانده است زیرا ممکن بود مشکلی برایش پیش بیاید.

* 10 هزار تماشاگر در اولین تمرین تیم ملی

مردم آرژانتین واقعاً فوتبال را دوست دارند وقتی اتوبوس تیم ملی ما را می‌دیدند ابراز احساسات می‌کردند. حتی در اولین تمرین تیم ما در آرژانتین حدود 10 هزار تماشاگر حاضر شد. همه آنها برخوردی صمیمانه داشتند و برای فوتبالی‌ها احترام زیادی قائل بودند.

* پرچم ایران بر سردر ادارات دولتی آرژانتین

برای ما بازیکنان خیلی جالب بود که در هر جای شهر که می‌رفتیم پرچم ایران را می‌دیدیم که بر سر بانک‌ها و حتی ادارات دولتی نصب شده بود احساس غرور و افتخار داشتیم زیرا فقط 16 تیم به جام جهانی صعود می‌کردند و ما یکی از آنها بودیم. از دو قاره آسیا و اقیانوسیه فقط یک تیم به جام جهانی راه پیدا کرد که آن هم ما بودیم که اکنون آسیا 4.5 سهمیه در جام جهانی دارد و 32 تیم هم در جام جهانی حضور دارند.

* شوخی ناصر حجازی با بازیکنان

در گروه ما هلند، اسکاتلند و پرو قرار داشتند همه ما از هلند می‌ترسیدیم. هلند واقعاً تیم قدرتمندی بود که در همان جام جهانی هم تا فینال پیش رفت ولی قبل از حضور در بازی همه بازیکنان از هلند ترسیده بودند. حتی ناصر حجازی در هواپیما به شوخی به بازیکنان گفت؛ می‌خواهید با هلند بازی کنیم یا سقوط کنیم! حتی قبل از بازی با هلند یکی از بازی‌های این تیم را از طریق تلویزیون می‌دیدیم که در 20 دقیقه هلند چند گل به حریف زد و مهاجرانی همان موقع گفت بهتر است بلند شویم و برویم. همین حرکت ترس ما را از هلند مضاعف کرد.

* تعجب کردیم که چرا از هلند گل نمی‌خوریم!

وقتی بازی با هلند شروع شد ما بازیکنان که روی نیمکت نشسته بودیم در همان 10-15 دقیقه اول تعجب کردیم که چرا گلی از هلند نخورده‌ایم و همه‌اش منتظر گل خوردن از حریف بودم اما جالب است در همان دقیق اول یک فرصت گلزنی را از دست دادیم.

* ترفند حسن روشن برای ترساندن فرانسه

قبل از حضور در جام جهانی به فرانسه رفتیم تا با تیم ملی این کشور یک بازی دوستانه انجام بدهیم. قبل از اینکه به شهر محل برگزاری مسابقه در فرانسه برسیم با بازیکنان فرانسه در یک هواپیما همسفر شدیم. حسن روشن خیلی جدی به بازیکنان گفت بهتر است بازیکنان کوچولو و کوتاه‌قد بلند نشوند اما قدبلندهای تیم مدام بلند شوند در هواپیما راه بروند تا فرانسوی‌ها از ما بترسند. با همین توصیه من و حسین فرکی مدام در هواپیما راه می‌رفتیم تا فرانسوی‌ها از قد و قامت بلند ما بترسند. جام جهانی آرژانتین برای من خاطرات قشنگی همراه داشت.

* دلم برای تیم ملی حال حاضرمان می‌سوزد

ما برای حضور در جام جهانی بازی‌های تدارکاتی خوبی داشتیم. با بلغارستان، فرانسه و یوگسلاوی بازی کردیم. بازی با یوگسلاوی در تهران بود و خودم در ترکیب بودم. اما اکنون متأسفانه تیم ملی بازی‌های تدارکاتی ندارد و به خاطر قوانین جدید فیفا هم کی‌روش بازیکنانش را در اختیار ندارد. دلم برای این تیم ملی می‌سوزد. نداشتن بازی‌های تدارکاتی زیاد و نبود بازیکنان در اختیار کادر فنی کارمان را در قطر سخت خواهد کرد. ما برای جام جهانی آرژانتین از فروردین تا خردادماه در اردو بودیم اما اکنون شرایط اینگونه نیست و بازیکنان به خاطر قوانین در اختیار کادر فنی نیستند.

* داوران با ایران نامهربان بودند

در اولین جام جهانی داوران با تیم ملی ما نامهربان بودیم. در آن سه بازی ما چهار پنالتی دادیم و داوران خیلی سریع برای رقیبان ما پنالتی می‌گرفتند. تیم ملی در جام جهانی آرژانتین یک تیم ملی بی‌حاشیه بود. تنها حاشیه‌ای که وجود داشت این بود که می‌گفتند این بازیکنان آماتور حالا که به جام جهانی رسیده‌اند حرفه‌ای شده‌اند و بازیکنان ما هم می‌گفتند پس حالا که ما حرفه‌ای هستیم باید به ما پول حرفه‌ای هم بدهید اما در کل یک تیم همدل و بی‌حاشیه بودیم. فوتبال مثل الان پر از حاشیه و مسئله نبود.

* با بدشانسی در جام جهانی بازی نکردم

قبل از حضور در جام جهانی حتی به صعود از گروه‌مان فکر نمی‌کردیم. می‌دانستیم باید سه بازی کنیم و برگردیم اما بعد از بازی با هلند ترس‌مان ریخت و با اسکاتلند مساوی کردیم برای برد پرو به میدان رفتیم که شکست خوردیم. فکر می‌کنم در آن مسابقات تیم‌ها می‌توانستند فقط دو تعویض انجام دهند و به همین خاطر ناصر حجازی با وجود آنکه از ناحیه کتف آسیب دیده بود نمی‌توانست تعویض شود و این هم بدشانسی من بود که نمی‌توانستم در جام جهانی بازی کنم.

* در 18 سالگی از حجازی امضا گرفتم

من در فوتبال زحمت زیادی کشیدم و سختی‌های زیادی در فوتبال دیدم. وقتی بازیکن 18 ساله بودم در مسابقات قهرمانی ایران در رشت با تیم اصفهان حضور داشتم که وقتی ناصر حجازی را دیدم رفتم با او عکس یادگاری گرفتم و از او امضا گرفتم. ناصر حجازی الگویم بود عکس او را در اتاقم می‌زدم و من طرفدارش بودم. ولی 7-8 سال بعد در جام جهانی من و ناصر حجازی هم اتاق بودیم و در یک تیم حضور داشتیم این مسیر پیشرفت من در فوتبال بود که برایش خیلی زحمت کشیدم. بعد از جام جهانی هم به من که بازیکن ذخیره بودم 14 هزار تومان پاداش دادند.

* صعود از این گروه غیرممکن نیست

ما برای رسیدن به جام جهانی سختی کشیدیم و اسکوچیچ زمانی تیم ملی ما را به جام جهانی برد که کمتر کسی فکر می‌کرد این اتفاق بیفتد. از نظر اخلاقی با او خوب رفتار نکردیم می‌توانستیم بعد از صعود به جام جهانی از اسکوچیچ تقدیر کنیم و با او خداحافظی کنیم اما دو ماه او را بلاتکلیف گذشتیم. در نهایت کارلوس کی‌روش سرمربی تیم ملی شد که به خاطر قوانین فیفا بازیکنان را در اختیار ندارند و تیم ملی به طور کامل در اختیارش نیست. اکنون آن ساختار منظم دفاعی که کی‌روش در تیم ملی بنا کرد را کمتر می‌بینیم که دلیلش هم نبود بازیکنان در اختیارش است. اما مهاجمان خوبی داریم و می‌توانیم روی اتفاقات فوتبال به گل برسیم به شرط آنکه ابتدا دروازه‌مان باز نشود و گل نخوریم. چون اگر این اتفاق بیفتد مجبوریم مطابق میل حریف بازی کنیم که خوب نیست. با همه این شرایط و اینکه در گروه سختی قرار داریم اما صعود از این تیم غیر ممکن نیست. می‌توانیم از این گروه صعود کنیم. آمریکا در بازی‌های تدارکاتی‌اش خوب نتیجه نگرفته است اما ولز حریف قدرتمندی است. امیدوارم تیم ملی برای اولین‌بار از گروهش صعود کند و زمینه شادی و خوشحالی را برای مردم فراهم کند.

پایان پیام /