اسرائیلی‌ها نانِ مظلوم‌نمایی‌شان را می‌خورند

گل‌علی بابایی، نویسنده پیشکسوت حوزه ادبیات دفاع مقدس و دبیر شانزدهمین جایزه ادبی جلال آل احمد در پاسخ به این سوال که رژیم صهیونیستی علاوه‌بر جنایات انسانی که مرتکب شده، از آثار باستانی و میراث فرهنگی مردم غزه نگذشته و با نابودی آن‌ها به دنبال تثبیت جایگاه قانونی خود است، گفت: در کنار تمام جنایات، نسل‌کشی و کودک‌کشی که در غزه اتفاق می‌افتد، آثار فرهنگی فلسطین از جمله کتابخانه‌ها، مساجد و امکان مقدس از سوی رژیم صهیونیستی هدف قرار می‌گیرد و همه آن‌ها با خاک یکسان می‌شوند. این خرابی‌ها به آینده مردم فلسطین لطمه خواهد زد؛ چراکه آن‌ها در حال از دست دادن هویت فرهنگی‌شان هستند.

بابایی ادامه داد: هرچند آنقدر مردم فلسطین مقاومت به خرج دادند، بعید نیست بعد از فروپاشی اسرائیل بتوانند میراث فرهنگی خود را احیا کنند. نقش سازمان‌هایی مانند یونسکو که در جهان ادعای حقوق بشر و ادعای حمایت از مسائل فرهنگی دارند، ملموس است؛ اما آن‌ها مهر سکوت بر لب خود زدند.

این نویسنده پیشکسوت حوزه ادبیات دفاع مقدس در پاسخ به این سوال که چند روز گذشته سازمان ملل متحد گفت که نمی‌توانیم کمک‌های بشر دوستانه به غزه ارسال کنیم، گفت: رژیم اشغالگر اسرائیل به هیچ قانونی پایبند نیست. وقتی رئیس سازمان ملل با بغض اعلام می‌کند این جنایات در غزه در حال رخ دادن است و از ما کاری بر نمی‌آید! او که بالاترین جایگاه حقوقی در جهان سازمان ملل متحد است، اینگونه اعلام ناتوانی می‌کند؛ ببینید چه قدرتی پشت جنایات اسرائیل است! آن‌ها که دم از حقوق کودکان و حتی حیوانات می‌زنند، در مقابل جنایات غزه سکوت کردند.

وی در پاسخ به این سوال که به جنایات داعش هم نگاه می‌کنیم، می‌بینیم همان تخریب‌ها را بر سر کشور‌ها منطقه آوردند، گفت: دقیقاً همان جنایت در حال تکرار شدن است. جنایات رخ داده شده در غزه اثبات ادعای حاج قاسم سلیمانی و هم‌رزم‌های ایشان است، که گفته بودند داعش برخاسته از تفکر صهیونیستی است. همان تفکری که داعشی‌ها داشتند و به هر جا که حمله می‌کردند، غارت و کشتار از خود بجای می‌گذاشتند؛ در فلسطین در حال تکرار شدن است. اما اسرائیل از قدرت رسانه‌ای برخوردار است.

به گفته بابایی، در اولین روز طوفان‌الاقصی یک کلیپ منتشر شد که نشان می‌داد رزمندگان فلسطینی به خانه‌ای را که محل حضور نظامیان اسرائیل بود، رفتند و آن‌ها دستگیر کردند، همان کلیپ وسیله‌ای برای مظلوم‌نمایی آن‌ها شد. تا الان هم نانِ همان مظلوم‌نمایی‌شان را می‌خورند.