اسم این بازی «فوتبال» بود

عصرایران؛ احسان محمدی - درست در روزی که تهران و اصفهان به دلیل آلودگی هوا، نیمه‌تعطیل بودند، مسابقه میان سپاهان و استقلال یکی از با کیفیت‌ترین و پرهیجان‌ترین مسابقات فوتبال چند وقت اخیر لیگ‌ایران از آب در آمد.

سپاهانی‌ها خیلی زود جلو افتادند. ولسیانی در دهانه دروازه استقلال خودش را پرت کرد تا سانتر محمدرضا حسینی را به تور دروازه استقلال برساند. آغازی پرشور برای مسابقه‌ای که اصفهانی‌ها تصمیم گرفته بودند به طلسم شکست‌ناپذیری استقلال در چندسال اخیر خاتمه دهند. این گل، شبیه بیدار کردن نهنگ آبی بود. آنها چنان از چپ و راست حمله می‌کردند که حریف را در زمین خود محبوس کردند. نمایشی پرقدرت از تیمی که این روزها فوتبال را حریص و چشم‌نواز بازی می‌کند.

ضربه‌ی کاشته خیره‌کننده از وریا غفوری را فقط تیر دروازه توانست به زمین برگرداند. فشار استقلال با دفاع همه‌جانبه تیمی همراه بود که همیشه روی آسمان بیشتر از زمین خطرناک است. دقیقه 51 اتفاقی افتاد که هنوز همه از آن حیرت زده‌اند. چیزی شبیه گل مارادونا در جام‌جهانی 1986 به انگلیس با دست که هنوز همه از خودشان می‌پرسند چطور داور ندید؟

توپ روی دروازه سپاهان ارسال شد، استنلی کی‌روش که برای کمک به مدافعین تا 18 قدم خودی برگشته بود، دستش را بلند کرد و درست وقتی که متوجه شد دارد چه اشتباهی مرتکب می‌شود دستش را دزدید اما دیر شده بود، توپ به دستش خورد. یک پنالتی آشکارا که به قول خداداد عزیزی حتی می‌شد از ماه هم آن را دید اما محمدحسین زاهدی‌فر داوری که فصل پیش هم گل سالم علی کریمی علیه سپاهان را مردود کرده بود، ندید! نه او و نه کمک‌هایش.

این اتفاق بازی را به شدت هیجانی کرد. بعد از چند دقیقه اعتراض و هیاهو کنار زمین، وریا غفوری سانتر کرد و درست روی نقطه پنالتی، کم وزن‌ترین و نحفیف‌ترین بازیکن زمین با ضربه ای زیبا و روی پا دروازه سپاهان را باز کرد. مهدی قائدی به همان نیمار ایرانی تبدیل شده که از او انتظار می‌رفت.

این اولین گلی بود که شاگردان قلعه‌نوئی در حین بازی دریافت می‌کردند. آنها در ده بازی پیشین، فقط یک گل از روی نقطه پنالتی دریافت کرده بودند.

استقلال برای پیروزی می‌جنگید و سپاهان آن تیم ترسناک همیشگی نبود. سانتر مهدی قائدی را شیخ دیاباته جوری با سر به تور دروازه پیام نیازمند دوخت که انگار اگر همه بازیکنان سپاهان هم از بازو و بدن او آویزان می‌شدند امکان مهارش نبود. این شیخ دیاباته یک غول تمام عیار است. حالا استقلال تهران بعد از چند سال داشت سر جدول را لمس می‌کرد.

در چند دقیقه باقیمانده اما به نظر می‌رسید ده امید نورافکن در ترکیب سپاهان بازی می‌کردند. بازیکن سابق استقلال درست در آخرین ثانیه ها زهرش را ریخت. یک ضربه خشک روی پا، عبور توپ از لای پای دو بازیکن استقلال، مسدود شدن مسیر دید سیدحسین حسینی و گل... 2-2. نورافکن و قلعه‌نوئی به سمت هم دویدند و چنان محکم همدیگر را در آغوش گرفتند که کمتر کسی به یاد داشت. قلعه‌نوئی و این همه از خود بیخود شدن؟

بازی تمام شد. هر دو تیم به داوری معترض بودند. استقلالی‌ها هنوز هم دنبال پنالتی گم شده‌شان می‌گشتند و سپاهانی‌ها هم معتقد بودند که داور خطای داخل هجده قدم را بیرون کشیده است. امیر قلعه‌نوئی اعتراف کرد که استقلال تیم بهتر بوده است، استراماچونی به داور اعتراض کرد و گفت ما مهم‌ترین تیم آسیا هستیم.

آنها به شکلی بازی می‌کنند که این روزها همه را به تحسین واداشته‌اند. خط حمله استقلال با یک بازی بیشتر 25 گل زده است. دو تیم بالاتر از آنها یعنی پدیده و سپاهان مجموعا 25 گل زده‌اند! این تیم هجومی را نمی‌شود تحسین نکرد. استقلال پنجشنبه یک فینال دیگر هم در پیش دارد. مقابل پدیده در تهران. مسابقه‌ای که می‌تواند روی سرنوشت قهرمان نیم فصل هم سایه بیندازد.