انتقاد سفیر ایران در بلژیک از سیاست یک بام و دو هوای غرب در برابر آوارگان جنگی
سفیر جمهوری اسلامی ایران در بلژیک با انتقاد از سیاست یک و بام و دو هوای برخی کشور‌های غربی گفت: کشور‌هایی که درب را به روی مهاجرین و آوارگان فراری از جنگ بسته‌اند، نمی‌توانند از کشور‌های همسایه توقع داشته باشند که دروازه‌های خود را بر روی امواج مهاجرین همواره باز نگه دارند.
خبرگزاری میزان - بنا به اعلام روابط عمومی وزارت امور خارجه، غلامحسین دهقانی سفیر جمهوری اسلامی ایران در بلژیک، در وبیناری با موضوع «تبعات وضعیت افغانستان برای منطقه جاده ابریشم و چشم‌انداز پیش رو» شرکت و سخنرانی کرد. برگزار کننده این وبینار مرکز بین‌المللی توسعه سیاست‌های مهاجرتی (ICMPD) بود. این مرکز، همانگونه که از نام آن پیداست، در زمینه تدوین سیاست‌ها و گزارش‌دهی در حوزه مهاجرین و پناهندگان فعالیت دارد و اجرای بخشی از پروژه‌های مشترک ایران و اتحادیه اروپا در حوزه مهاجرت و پناهندگی را بر عهده دارد. در این وبینار نمایندگان نهاد‌ها و مراکز مختلف اروپایی نظیر شورا، پلیس مرزی (Frontex)، کمیسیون، سرویس اقدام خارجی، کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان و بیش از 160 مشارکت‌کننده دیگر از وزارت امور خارجه و نهاد‌های مختلف کشور‌های بلژیک، اتریش، لتونی، آلمان، گرجستان، پرتغال، سوئد، فنلاند، هلند، اسلوواکی، استونی و سوئیس در این وبینار حضور داشتند. دهقانی حول چهار محور اصلی علل و ریشه‌های بحران افغانستان، مسئولیت بین‌المللی، چالش عظیم ناشی از بحران افغانستان و نیاز‌های ایران سخنان خود را ارائه و بر ضرورت مسئولیت‌پذیری کشور‌های غربی در بحران افغانستان، که خود با دخالت‌های غیرقانونی نظامی در پدید‌آوردن آن سهم و نقش اساسی را ایفا کرده‌اند، تأکید کرد. سفیر جمهوری اسلامی ایران در بلژیک با انتقاد از سیاست یک و بام و دو هوای برخی کشور‌های غربی گفت: کشور‌هایی که درب را برای روی مهاجرین و آوارگان فراری از جنگ بسته‌اند، نمی‌توانند از کشور‌های همسایه توقع داشته باشند که دروازه‌های خود را بر روی امواج مهاجرین همواره باز نگه دارند. او با تأکید بر سیاست جمهوری اسلامی ایران در این موضوع، که مبتنی بر اصول و ارزش‌های دینی و اخلاقی بوده است و همواره برخوردی برادرانه با پناهجویان افغان را منجر شده است، متذکر شد «غرب نباید میزبانی مستمر ایران از بیش از 4 میلیون پناهجوی افغان را عادی و مفروض همسایگی در نظر بگیرد. سفیر کشورمان در بلژیک همچنین بر ضرورت کمک‌های بین‌المللی به کشور‌های منطقه برای مدیریت بحران آتی مهاجرت و همچنین میزبانی از آوارگان تأکید کرد و با اشاره به وضعیت وخیم اقتصادی ناشی از انسداد سرمایه‌های افغانستان در خارج از این کشور متذکر شد «در صورتی که جامعه جهانی به انفعال در این زمینه ادامه دهد، فروپاشی اقتصاد و جامعه در افغانستان قطعی بوده و نتیج مستقیم این امر نیز بروز سیل سهمگین پناهجویانی خواهد بود که مقصد نهایی آن‌ها اروپا است. دهقانی همچنین با اشاره به اهمیت تشکیل دولت فراگیر با مشارکت همه اقوام و اقلیت‌ها در افغانستان، این مهم را مهم‌ترین تضمین صلح و ثبات در افغانستان و موثرترین عامل در ترغیب افغان‌ها به ماندن در موطن خود توصیف کرد. دهقانی در پاسخ به اینکه «چطور می‌توان کنترل مرزی را تقویت کرد؟ آیا ایران تهمیدات مشترکی برای کنترل مرز‌ها با همسایگان خود دارد؟ آیا ایران اردوگاه‌هایی برای استقرار اضطراری پناهجویان در مناطق مرزی در نظر گرفته است؟» با اشاره به مرز‌های بسیار طولانی ایران با افغاستان که نزدیک به هزار کیلومتر است گفت: «کنترل مرزی نیاز به تجهیزات دارد، زیرا اگر مهاجرین غیرقانونی را از یک نقطه مرز هم برگردانیم، از بخشی دیگر وارد خواهند شد، زیرا فقدان تکنولوژی‌های به‌روز کنترل مرزی به علت موانع ناشی از تحریم‌های غیرقانونی آمریکا امکان نظارت موثر را از ایران گرفته است». دهقانی در پاسخ به این سوال که به منظور اسکان اضطراری مهاجرین چه اقداماتی می‌توان در مرز‌ها انجام داد؟ ایران و پاکستان چطور می‌تواند از این مهاجرین حمایت کنند؟ گفت: ایران تا کنون همه اقداماتی را که در توان داشته است، انجام داده است و همه کسانی که وارد قلمرو ایران شده‌اند از خدمات اولیه برخوردار بوده‌اند. اقدامی که در این مرحله می‌توان در دستورکار قرار داد تقویت بیمارستان مرزی است، زیرا بیمارستان‌ها و مراکز درمانی مناطق مرزی ایران در این مقطع با کمبود‌های جدی روبرو شده‌اند. سفیر ایران در بلژیک اضافه کرد: همچنین با توجه به انبوه جمعیت و ضعف تجهیزات و افت سطح بهداشت، احتمال شیوع بیماری‌های واگیردار در مناطق مرزی و در میان ساکنین این مناطق را نیز بایستی جدی گرفت. در عین حال باید توجه داشت که از جمعیت میلیون افغان‌هایی که در ایران حضور دارند، تنها 35 هزار نفر در اردوگاه‌ها اسکان داده شده و بقیه در مناطق شهری و در کنار دیگر مردم ایران زندگی می‌کنند. می‌توان تجهیزات بیشتری در مرز مستقر کرد، اما میزان حمایت‌های بین‌المللی در این زمینه به هیچ وجه کفاف چالش موجود را نمی‌دهد.