چهارشنبه 5 اردیبهشت 1403

انتقاد علم‌الهدی از «جسارت به ساحت مقدس حضرت اباالفضل»

وب‌گاه خبر آنلاین مشاهده در مرجع
انتقاد علم‌الهدی از «جسارت به ساحت مقدس حضرت اباالفضل»

شفقنا نوشت: عضو مجلس خبرگان رهبری تصریح کرد: متأسفانه حقیقت این است که ما در عرصه معرفت‌شناسی اهل‌بیت (ع) کوتاهی کردیم؛ تا جایی که بسیاری از ما، تنها خصایصی که از حضرت اباالفضل (س) می‌شناسیم، منحصر در شجاعت، سینه ستبر، بازوی پهن، قد بلند و چهره زیبای اوست درحالی‌که انحصار شخصیت قمر بنی‌هاشم در این خصایص، نه‌تنها معرفت نیست بلکه جسارتی به ساحت مقدس حضرت محسوب می‌شود

امام جمعه مشهد در برنامه سخنرانی و مقتل خوانی صبح روز تاسوعا که در رواق امام خمینی (ره) حرم مطهر رضوی برگزار شد، با اشاره به حدیث امام جعفر صادق (ع) اظهار کرد: وجود مقدس امام صادق «ع» شاخصه‌هایی را برای قمر بنی‌هاشم (س) بیان می‌کنند که تفسیر آن نشان می‌دهد که امام صادق (ع) والاترین فضائل را برای عمویشان مطرح کرده‌اند؛ تا جایی که می‌فرمایند «کانَ عَمُنَا العَباسُ بنُ عَلِی نافِذَ البَصیرَهِ صلبَ الاِیمانِ جاهَدَ مَعَ أبی عَبدِ الله ِ وأبلی بَلاءً حَسَناً وَ مَضی شَهیدا» یعنی عموی ما عباس بن علی (س) بصیرتی نافذ و ایمانی مستحکم داشت که در جهاد همراه با حضرت سیدالشهدا (ع)، در معرض ابتلائات و امتحانات خاص قرار گرفت تا اینکه به شهادت رسید.

وی افزود: متأسفانه حقیقت این است که ما در عرصه معرفت‌شناسی اهل‌بیت (ع) کوتاهی کردیم؛ تا جایی که بسیاری از ما، تنها خصایصی که از حضرت اباالفضل (س) می‌شناسیم، منحصر در شجاعت، سینه ستبر، بازوی پهن، قد بلند و چهره زیبای اوست درحالی‌که انحصار شخصیت قمر بنی‌هاشم در این خصایص، نه‌تنها معرفت نیست بلکه جسارتی به ساحت مقدس حضرت محسوب می‌شود زیرا افزون بر این خصایص، قاضی ابویوسف که یکی عالم اهل سنت در زمآن‌هارون‌الرشید بود، درباره قمر بنی‌هاشم می‌گوید «کانَ عَباس بنِ عَلی مِن فُقَهاءِ بنی‌هاشم» یعنی عباس بن علی از فقیهان بنی‌هاشم بود و هم‌چنین عبدالله مامقانی نویسنده کتاب گران‌قدر تَنقیحُ الم قال هم که یک عالم شیعه است، می‌گوید «کانَ اَباالفَضلِ العَباس عَلیهِ السَلام مِن فُقَهاءِ اَولادِ الاَئِمَه» یعنی در میان فرزندان اهل‌بیت (ع)، اباالفضل العباس از جمله فقهای شاخص بوده است.

علم الهدی در تبیین دو ویژگی بارز حضرت اباالفضل (س) خاطرنشان کرد: ویژگی بارز اباالفضل العباس (س) یکی در وابستگی به مقام ولایت و امامت امام زمان خود و دیگری علم، دانش، فهم و بصیرت او بود؛ تا جایی که حتی دیانت او در خدمت ولایتمداری و وابستگی‌اش به امام زمانش قرار داشت و به همین خاطر، وقتی امام صادق (ع) بنای توصیف جایگاه والای قمر بنی‌هاشم را دارد، او را «نافِذَ البَصیرَه» می‌دانند؛ یعنی کسی که در بینش خود نسبت به امام زمانش رویه ارادی داشت. وی با اشاره به ویژگی‌های بینش انفعالی و بینش ارادی افزود: به‌طورکلی، دو بینش وجود دارد؛ یکی انفعالی و دیگری ارادی. بینش انفعالی همچون وضعیت فردی است که به میان جمعی رسیده و بدون هدف و به‌صورت تصادفی، با چند نفر وارد معاشرت می‌شود اما بینش ارادی همچون وضعیت فردی است که به محفلی وارد شده و با شناخت قبلی، به دنبال فرد خاصی می‌گردد تا با او ارتباط برقرار کند.

وی ادامه داد: آب ننوشیدن قمر بنی‌هاشم در شریعه، آن هم پس از سه روز تشنگی و درحالی‌که در اثر جنگ و جهاد، زخم و جراحت هم بر بدن عارض شده است، به این خاطر است که اباالفضل العباس (س) صاحب بصیرت نافذ بود و به خاطر این بصیرت، به‌قدری به امام زمان خود وابسته است که در هیچ زمینه‌ای با اباعبدالله (ع) زاویه ندارد؛ از کلام و عمل و موضع‌گیری سیاسی گرفته تا حتی احساس بدنی و به همین خاطر بود که آب نیاشامید؛ تا مبادا عباس (س) سیراب باشد، آن زمان که حسین (ع) تشنه است.

بیشتر بخوانید:

21220

کد خبر 1660262
انتقاد علم‌الهدی از «جسارت به ساحت مقدس حضرت اباالفضل» 2