اگر تئاتر شغل نیست؛ چرا دانشگاه تئاتر داریم؟
ایرنا نوشت: عضو هیات مدیره کانون نمایشگران خیابانی خانه تئاتر با اشاره به آنکه اگر حرفه ما به‌عنوان شغل تعریف نشده چگونه است که در دانشگاه شاهد رشته‌ای به نام تئاتر هستیم؟ گفت: مگر وظیفه دانشگاه تربیت نیروی متخصص برای بازار کار نیست؛ اگر حرفه هنرمند در تمامی شاخه‌ها ازجمله تئاتر به‌عنوان شغل حساب نمی‌شود پس چگونه دانشگاه نیروهای متخصص را برای حضور در بازار کار تربیت می کند؟
بعد از اجرای نمایش عروسکی و آیینی رشکی و ماسی به نویسندگی و کارگردانی رضا فقیهی که به عنوان نمایش ششمین شب از اجراهای زنده پردیس تئاترتهران انتخاب و برنامه‌ریزی شده بود؛ بخشی به نام گپ تئاتر با اجرای محمدرضا آزادفرد و میزبانی از فیروز حیدرزاده و مسعود مهرابی به مخاطبان عرضه شد.
در این گفت‌وگو؛ فیروز حیدرزاده و مسعود مهرابی از عدم تعریف شغل برای حرفه هنرمندان در تمامی عرصهها از جمله تئاتر؛ عدم اختصاص بیمه بیکاری به هنرمندان تئاتر و رابطه خروجی دانشگاه‌های تئاتری و بازار کار این حرفه سخن گفتند.
مسعود مهرابی در این گفت‌وگو با اشاره به آنکه شرایط تئاتر کشورمان پیش از وقوع کرونا با فراز و فرودهای مختلفی همراه بود یادآور شد: هم‌زمان با شیوع این ویروس و تعطیلی فعالیت‌های فرهنگی و هنری ازجمله به محاق رفتن فعالیت هنرمندان تئاتر، شرایط فعالان این عرصه به‌ویژه در مسائل مالی با مشکلات متعددی مواجه شده است.
وی با بیان آنکه از ابتدای اسفندماه تمامی افراد جامعه در راستای شکستن زنجیره شیوع ویروس کرونا طبق دستور مسئولان در قرنطینه به سر می‌برند خاطرنشان کرد: هنرمندان تئاتر هیچ‌گاه افراد زیاده خواهی نبوده‌اند و در این شرایط نیز تنها صحبت و خواسته ما از مسئولان آن است که حرفه ما به‌عنوان شغل تعریف شود.
مشکل؛ نداشتن بیمه بیکاری است
این نمایشنامه‌نویس و کارگردان عرصه تئاتر خیابانی با تاکید بر آنکه کار هنرمندان تئاتر در ارتباط مستقیم با مخاطب است و اگر مخاطب حضور نداشته باشد فعالان این کاری نیست که بتوانند برای امرار معاش خود و خانواده‌شان انجام دهند تصریح کرد: مشکل اصلی ما در این روزها نداشتن بیمه بیکاری است چراکه حرفه‌ای ما به‌عنوان شغل محسوب نمی‌شود.
فیروز حیدرزاده به‌عنوان دیگر مهمان حاضر در بخش گپ‌تئاتر در راستای صحبت‌های مسعود مهرابی گفت: هنرمندان تئاتر نیز مانند دیگر افراد جامعه شرایطی مشابه را به واسطه ایام کرونایی در کشورمان تجربه می‌کنند.
وی ادامه داد: اما سوال اصلی اینجاست که اگر حرفه ما به‌عنوان شغل تعریف نشده و به حساب نمی‌آید چگونه است که ما در دانشگاه شاهد رشته‌ای به نام تئاتر هستیم؟ مگر وظیفه دانشگاه تربیت نیروی متخصص برای بازار کار نیست؟ اگر حرفه هنرمند در تمامی شاخه‌ها ازجمله تئاتر به‌عنوان شغل حساب نمی‌شود پس چگونه دانشگاه نیروهای متخصص را برای حضور در بازار کار تربیت می کند؟
عضو هیات‌مدیره کانون نمایشگران خیابانی خانه تئاتر تصریح کرد: در جستجوهایی که انجام دادم متوجه شدم که کشورهای همسایه مانند تاجیکستان و افغانستان به هنرمندان تئاتر خود حقوق ماهیانه پرداخت می کنند. حداقل در این اوضاع و ایام می‌توانستیم در قالب سبد حمایتی اداره کل هنرهای نمایشی و یا بحث بیمه بیکاری که از که از اصلی‌ترین و بنیادی‌ترین حقوق‌های فعالان عرصه تئاتر به شمار می‌رود حامی هنرمندان عرصه نمایش کشورمان باشیم.
حیدرزاده تصریح کرد: همه هنرمندان تئاتر که در ایران مشغول فعالیت هستند تمام چارچوب‌ها و قوانین نظام را در تمامی بخش‌های آن پذیرفته‌اند و درحقیقت سربازانی هستند که زیر پرچمی واحد به نام جمهوری اسلامی ایران مشغول فعالیت هستند و پس میان هنرمندان تئاتر با دیگر مردم به‌ویژه در این ایام که نیازها و احتیاج‌های آنها مانند تمامی مردم افزایش پیدا کرده نباید تمایزی قائل شد.
241241
کد خبر 1375344