بایدن بازار آزاد را قربانی می‌کند
امروزه نظم جهانی بر اساس قوانین جهانی، بازارهای آزاد و وعده آمریکا برای حفظ هر دو، در حال نابودی است. هفته نامه اکونومیست در سرمقاله این شماره خود به مصائب آمریکا در رویارویی با جهان در روزهایی که دیگر تنها ابرقدرت جهان به شمار نمی‌رود و نگاهی که از داخل کشور تنها بر مشکلات و نقاط ضعف متمرکز است، می‌پردازد. بحران مالی 09-2007 ایمان به بازار را متزلزل ساخت و ناکامی های آمریکا در جنگ...
ظهور ابرقدرتی از شرق همچنین خطر جنگ را افزایش داده است. هنری کیسینجر که در این ماه 100 ساله خواهد شد، در گفت‌وگو با اکونومیست هشدار داد که چین و آمریکا در مسیر رویارویی قرار دارند. کیسینجر در این زمینه چنین توضیح می‌دهد که هر دو طرف خود را متقاعد کرده اند که طرف مقابل به مثابه خطر استراتژیک است. شرایط بیش از این سخت نمی‌تواند باشد؛ طرفین از سلاح هسته ای برخوردار هستند و هر دو با هوش مصنوعی غیرقابل پیش‌بینی سروکار دارند. جو بایدن از زمان در دست گرفتن قدرت در 2021، استراتژی جدیدی برای حفظ برتری آمریکا و کاهش خطر درگیری اتخاذ کرده است. جیک سالیوان، آخرین جانشین کیسینجر به عنوان مشاور امنیت ملی، اخیرا توضیحات کاملی را درباره منش بایدن ارائه کرده است. در سیاست های بایدن تضمین رفاه طبقه متوسط، نیروهای دفاعی و تغییرات آب وهوایی به هم پیوسته اند. بایدن در این راه بازار آزاد را قربانی می‌کند و خواستار نقش دولت قدرتمندی در جامعه، با تاکید شدید بر امنیت ملی دارد.
اتخاذ چنین رویکردی سیاست صنعتی را بیش فعال کرده است. دولت بایدن با تخصیص یارانه دولتی و افزایش سرمایه‌گذاری خصوصی در نیمه هادی ها و انرژی پاک را سرعت بخشیده است. در عین حال دولت لفاظی های صریح مواضع بین‌المللی خود را ملایم تر کرده است. در مقابل استفاده از اصطلاح «جدا شدن» از اقتصاد چین، «ریسک زدایی» را جایگزین کرده است. اکنون چنین به نظر می‌رسد که آمریکا در تلاش است تا با چین در مورد تغییرات آب وهوایی، بدهی کشورهای آفریقایی و حتی اوکراین موضع مشترکی پیدا کند. در پس رویکرد فعلی بایدن می‌توان تصور داشت این باور وجود دارد که یک لایه از سلسله اقدامات محافظتی می‌تواند موجب تضمین امنیت در آمریکا و جهان شود. مداخله دولت و حمایت گرایی صنعت را تقویت می‌کند، در حفظ رفاه طبقه متوسط موثر است و گرایش‌های پوپولیستی در آمریکا را سرد می‌کند.
به عقیده اکونومیست، رهبری قابل اعتماد پس از ترامپ، اقتدار آمریکا را در خارج از کشور باز گردانده است، حتی اگر تیم بایدن در این راه چندی از موازین اقتصادی جهانی را زیر پا گذاشته باشد. با خوش‌بینی امید می‌رود پیچیدگی های روابط با چین به کمک بلوغ استراتژیک مدیریت شود. در مقابل برای حفظ موضع محتاط تر در معادلات بین‌المللی، آمریکا همچنان مبالغ هنگفتی را صرف نیروهای نظامی و تجهیز خط دفاعی خود می‌کند تا چین را از فکر تجاوز باز دارد.
اکنون پس از یک دوره هرج ومرج در سال‌های ریاست جمهوری ترامپ، تعهد بایدن به دیپلماسی مورد استقبال قرار گرفته است. بایدن به درستی تشخیص داده است که سیاست خارجی آمریکا باید با چالش های جدید، از مقابله با ابرقدرت چینی تا تغییرات آب وهوایی روبه‌رو شود. با وجود این به‌ویژه در مقایسه با نظم پس از 1945، نسخه بایدن در مواجهه با جهان ناقص است. برداشت فعلی سران این کشور از مشکلات آمریکا بسیار بدبینانه است و برخی از سیاست های اتخاذ شده آمریکا را ضعیف تر کرده است. اکونومیست در صدر این لیست از اقتصاد نام می برد. به‌رغم آنچه بسیاری معتقدند، قدرت اقتصادی آمریکا رو به افول نیست. با داشتن 4درصد از مردم جهان، 25درصد از تولید جهانی را در اختیار دارد و این سهم در اقتصاد جهان میزانی است که از 1980 تغییر نکرده است. هیچ کشور بزرگ دیگری به این اندازه مرفه و نوآور نیست.
از سوی دیگر دکترین بایدن به دنبال تثبیت روابط با چین خودکامه و دشمن انگار است. آمریکا اکنون در نظر دارد محدودیت‌های صادرات را با تجارت تعاونی و مسابقه تسلیحاتی را با همکاری ترکیب کند. با این حال رهبران چین تصور می‌کنند که این استراتژی جهت تحت کنترل گرفتن چین اتخاذ شده است. در شرایطی که موانع صادراتی گسترش نمی یافت، تعرفه های دوران ترامپ برقرار نبود و سیاستمداران آمریکایی برای دشمنی با چین با یکدیگر رقابت نمی کردند، می‌توان تصور داشت در حال حاضر آمریکا در موقعیت بهتری قرار داشت. آخرین مشکل مربوط به تناقض های موجود در همکاری با متحدان است. بایدن از اوکراین حمایت کرده و ناتو و همکاری های دفاعی در آسیا را احیا کرده است. با این حال، ملی گرایی اقتصادی غیرقابل پیش‌بینی و عدم‌تمایل آمریکا در گشایش بازارها، پروژه نفوذ این کشور را با مشکل مواجه کرده است.
اروپا از رقابت با صنعت های آمریکایی برخوردار از یارانه حذر می‌کند و نگران است که تشدید تنش ها میان آمریکا و چین به مواضع ایشان آسیب جدی وارد کند. از نظر اکونومیست دولتمردان آمریکایی باید متقاعد شوند که رویکردی خوش‌بینانه تر به نفع این کشور خواهد بود. رویکردی مثبت تر در معادلات جهانی کلیدی است که به آمریکا اجازه می‌دهد قدرت بالادست را در اختیار داشته باشد و در پیش گرفتن چنین رویکرد مثبت نگری این امکان را فراهم می‌کند تا سیاست خارجی بهتری اتخاذ کنند. فقط در چنین صورتی است که این کشور خواهد توانست قوانین جهانی جدیدی را در مورد تجارت، تغییرات اقلیمی آب وهوا، تدوین کند که متحدان قدیمی و جدید بتوانند بر آن تکیه کنند.
--> اخبار مرتبط