با تلاوت این سوره از وحشت دنیا و آخرت در امانید + صوت آیات
فایل صوتی تلاوت سوره احقاف با صدای محمد حسین سعیدیان را اینجا دریافت کنید.
به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، سوره «احقاف» چهل و ششمین سوره قرآن است و در جزء بیست و ششم آن قرار دارد.
این سوره درباره قیامت و جایگاه و وضعیت مؤمنان و کافران در آن و از بیهوده نبودن خلقت این جهان سخن می‌گوید و خداوند را توانا در زنده‌کردن مردگان معرفی می‌کند.
در سوره احقاف در مورد نیکی به پدر و مادر توصیه شده و در روایات آمده آیه 15 این سوره درباره امام حسین (ع) نازل شده است.
امام صادق (ع) درباره فضیلت سوره احقاف می‌فرماید: هر کس سوره احقاف را هر شب یا هر جمعه بخواند، خداوند وحشت دنیا را از او برمی‌دارد و از وحشت روز قیامت نیز در امان می‌دارد.
پیامبر (ص) نیز در این باره فرمودند: هر کس سوره احقاف را قرائت کند، به تعداد تمامی ریگ‌های موجود در دنیا به او ده حسنه داده می‌شود و ده گناه از او پاک می‌شود و ده درجه بر درجات او افزوده می‌شود.
فایل صوتی تلاوت سوره احقاف با صدای محمد حسین سعیدیان
کد ویدیو دانلود فیلم اصلی *س_متن سوره احقاف همراه با ترجمه_س*بسم الله الرحمن الرحیم
به نام خدای بخشاینده مهربان
حم 1
حاء میم (1)
تنزیل الکتاب من الله العزیز الحکیم 2
فرو فرستادن این کتاب از جانب خدای ارجمند حکیم است (2)
ما خلقنا السماوات و الأر‌ض و ما بینهما الا بالحق وأجل مسمی و الذین کفر‌وا عما أنذر‌وا معر‌ضون 3
ما آسمان‌ها و زمین و آنچه را که میان آن دو است جز به حق و تا زمانی معین نیافریدیم و کسانی که کافر شده‌اند از آنچه هشدار داده شده‌اند رویگردانند (3)
قل أر‌أیتم ما تدعون من دون الله أر‌ونی ماذا خلقوا من الأر‌ض أم لهم شر‌ک فی السماوات ائتونی بکتاب من قبل هذا أو أثار من علم ان کنتم صادقین 4
بگو: به من خبر دهید آنچه را به جای خدا فرا می‌خوانید به من نشان دهید که چه چیزی از زمین را آفریده یا مگر آنان را در کار آسمان‌ها مشارکتی است؟ اگر راست می‌گویید کتابی پیش از این قرآن یا بازمانده‌ای از دانش نزد من آورید (4)
و من أضل ممن یدعو من دون الله من لا یستجیب له الی یوم القیام و هم عن دعائهم غافلون 5
و کیست گمراه‌تر از آن کس که به جای خدا کسی را می‌خواند که تا روز قیامت او را پاسخ نمی‌دهد و آن‌ها از دعایشان بی‌خبرند؟ (5)
و اذا حشر الناس کانوا لهم أعداء و کانوا بعبادتهم کافر‌ین 6
و چون مردم محشور گردند دشمنان آنان باشند و به عبادتشان انکار ورزند (6)
و اذا تتلی علیهم آیاتنا بینات قال الذین کفر‌وا للحق لما جاءهم هذا سحر مبین 7
و چون آیات روشن ما بر ایشان خوانده شود آنان که چون حقیقت به سویشان آمد منکر آن شدند، گفتند: این سحری آشکار است (7)
أم یقولون افتر‌اه قل ان افتر‌یته فلا تملکون لی من الله شیئا هو أعلم بما تفیضون فیه کفی به شهیدا بینی و بینکم و هو الغفور الرحیم 8
یا می‌گویند: این کتاب را بربافته است بگو: اگر آن را بربافته باشم در برابر خدا اختیار چیزی برای من ندارید او آگاه‌تر است به آنچه با طعنه در آن فرو می‌روید گواه بودن او میان من و شما بس است و اوست آمرزنده مهربان (8)
قل ما کنت بدعا من الر‌سل و ما أدر‌ی ما یفعل بی ولا بکم ان أتبع الا ما یوحی الی و ما أنا الا نذیر مبین 9
بگو: من از میان پیامبران، نو درآمدی نبودم و نمی‌دانم با من و با شما چه معامله‌ای خواهد شد جز آنچه را که به من وحی می‌شود پیروی نمی‌کنم و من جز هشداردهنده‌ای آشکار بیش نیستم (9)
قل أر‌أیتم ان کان من عند الله و کفر‌تم به وشهد شاهد من بنی اسرائیل علی مثله فآمن و استکبر‌تم ان الله لا یهدی القوم الظالمین 10
بگو: به من خبر دهید اگر این قرآن از نزد خدا باشد و شما بدان کافر شده باشید و شاهدی از فرزندان اسرائیل به مشابهت آن با تورات گواهی داده و ایمان آورده باشد و شما تکبر نموده باشید آیا باز هم شما ستمکار نیستید؟ البته خدا قوم ستمگر را هدایت نمی‌کند (10)
و قال الذین کفر‌وا للذین آمنوا لو کان خیر‌ا ما سبقونا الیه و اذ لم یهتدوا به فسیقولون هذا افک قدیم 11
و کسانی که کافر شدند به آنان که گرویده‌اند گفتند: اگر این دین خوب بود بر ما بدان پیشی نمی‌گرفتند و چون بدان هدایت نیافته‌اند به زودی خواهند گفت: این دروغی کهنه است (11)
و من قبله کتاب موسی اماما و ر‌حم و هذا کتاب مصدق لسانا عر‌بیا لینذر الذین ظلموا و بشر‌ی للمحسنین 12
و حال آنکه پیش از آن کتاب موسی، راهبر و مایه رحمتی بود؛ و این قرآن کتابی است به زبان عربی که تصدیق‌کننده آن است تا کسانی را که ستم کرده‌اند هشدار دهد و برای نیکوکاران مژده‌ای باشد (12)
ان الذین قالوا ر‌بنا الله ثم استقاموا فلا خوف علیهم و لا هم یحزنون 13
محققا کسانی که گفتند: پروردگار ما خداست سپس ایستادگی کردند بیمی بر آنان نیست و غمگین نخواهند شد (13)
أولئک أصحاب الجن خالدین فیها جزاء بما کانوا یعملون 14
ایشان اهل بهشتند که به پاداش آنچه انجام می‌دادند جاودانه در آن می‌مانند (14)
و وصینا الانسان بوالدیه احسانا حملته أمه کر‌ها و وضعته کر‌ها و حمله و فصاله ثلاثون شهر‌ا حتی اذا بلغ أشده و بلغ أر‌بعین سن قال ر‌ب أوزعنی أن أشکر نعمتک التی أنعمت علی وعلی و الدی و أن أعمل صالحا تر‌ضاه و أصلح لی فی ذر‌یتی انی تبت الیک و انی من المسلمین 15
و انسان را نسبت به پدر و مادرش به احسان سفارش کردیم مادرش با تحمل رنج به او باردار شد و با تحمل رنج او را به دنیا آورد و باربرداشتن و از شیرگرفتن او سی ماه است تا آنگاه که به رشد کامل خود برسد و به چهل سال برسد، می‌گوید: پروردگارا، بر دلم بیفکن تا نعمتی را که به من و به پدر و مادرم ارزانی داشته‌ای سپاس گویم و کار شایسته‌ای انجام دهم که آن را خوش داری و فرزندانم را برایم شایسته گردان در حقیقت من به درگاه تو توبه آوردم و من از فرمان‌پذیرانم (15)
أولئک الذین نتقبل عنهم أحسن ما عملوا و نتجاوز عن سیئاتهم فی أصحاب الجن وعد الصدق الذی کانوا یوعدون 16
اینانند کسانی که بهترین آنچه را انجام داده‌اند از ایشان خواهیم پذیرفت و از بدیهایشان درخواهیم گذشت در زمره بهشتیانند همان وعده راستی که بدانان وعده داده می‌شده است (16)
و الذی قال لوالدیه أف لکما أتعداننی أن أخر‌ج و قد خلت القر‌ون من قبلی و هما یستغیثان الله ویلک آمن ان وعد الله حق فیقول ما هذا الا أساطیر الأولین 17
و آن کس که به پدر و مادر خود گوید: اف بر شما، آیا به من وعده می‌دهید که زنده خواهم شد و حال آنکه پیش از من نسل‌ها سپری و نابود شدند و آن دو به درگاه خدا زاری می‌کنند: وای بر تو ایمان بیاور وعده و تهدید خدا حق است ولی پسرپاسخ می‌دهد: این‌ها جز افسانه‌های گذشتگان نیست (17)
أولئک الذین حق علیهم القول فی أمم قد خلت من قبلهم من الجن و الانس انهم کانوا خاسر‌ین 18
آنان کسانی‌اند که گفتار خدا علیه ایشان همراه با امت‌هایی از جنیان و آدمیان که پیش از آنان روزگار به سر بردند به حقیقت پیوست بی‌گمان آنان زیانکار بودند (18)
و لکل درجات مما عملوا و لیوفیهم أعمالهم و هم لا یظلمون 19
و برای هر یک در نتیجه آنچه انجام داده‌اند درجاتی است و تا خدا پاداش اعمالشان را تمام بدهد و آنان مورد ستم قرار نخواهند گرفت (19)
و یوم یعر‌ض الذین کفر‌وا علی النار أذهبتم طیباتکم فی حیاتکم الدنیا و استمتعتم بها فالیوم تجزون عذاب الهون بما کنتم تستکبر‌ون فی الأر‌ض بغیر الحق و بما کنتم تفسقون 20
و آن روز که آن‌هایی را که کفر ورزیده‌اند بر آتش عرضه می‌دارند به آنان می‌گویند: نعمت‌های پاکیزه خود را در زندگی دنیایتان خودخواهانه صرف کردید و از آن‌ها برخوردار شدید پس امروز به سزای آنکه در زمین بناحق سرکشی می‌نمودید و به سبب آنکه نافرمانی می‌کردید به عذاب خفت آور کیفر می‌یابید (20)
و اذکر أخا عاد اذ أنذر قومه بالأحقاف و قد خلت النذر من بین یدیه و من خلفه ألا تعبدوا الا الله انی أخاف علیکم عذاب یوم عظیم 21
و برادر عادیان را به یاد آور آنگاه که قوم خویش را در ریگستان بیم داد در حالی که پیش از او و پس از او نیز قطعا هشداردهندگانی گذشته بودندکه: جز خدا را مپرستید واقعا من بر شما از عذاب روزی هولناک می‌ترسم (21)
قالوا أجئتنا لتأفکنا عن آلهتنا فأتنا بما تعدنا ان کنت من الصادقین 22
گفتند: آیا آمده‌ای که ما را از خدایانمان برگردانی؟ پس اگر راست می‌گویی، آنچه به ما وعده می‌دهی بر سرمان بیاور (22)
قال انما العلم عند الله و أبلغکم ما أر‌سلت به ولکنی أر‌اکم قوما تجهلون 23
گفت: آگاهی فقط نزد خداست و آنچه را بدان فرستاده شده‌ام به شما می‌رسانم ولی من شما را گروهی می‌بینم که در جهل اصرار می‌ورزید (23)
فلما ر‌أوه عار‌ضا مستقبل أودیتهم قالوا هذا عار‌ض ممطر‌نا بل هو ما استعجلتم به ر‌یح فیها عذاب ألیم 24
پس چون آن عذاب را به صورت ابری روی‌آورنده به سوی وادی‌های خود دیدند، گفتند: این ابری است که بارش‌دهنده ماست هود گفت: نه بلکه همان چیزی است که به شتاب خواستارش بودید: بادی است که در آن عذابی پر درد نهفته است (24)
تدمر کل شیء بأمر ر‌بها فأصبحوا لا یر‌ی الا مساکنهم کذلک نجزی القوم المجر‌مین 25
همه چیز را به دستور پروردگارش بنیان‌کن می‌کند پس چنان شدند که جز سراهایشان دیده نمی‌شد این چنین گروه بدکاران را سزا می‌دهیم (25)
و لقد مکناهم فیما ان مکناکم فیه و جعلنا لهم سمعا و أبصار‌ا و أفئد فما أغنی عنهم سمعهم و لا أبصار‌هم و لا أفئدتهم من شیء اذ کانوا یجحدون بآیات الله و حاق بهم ما کانوا به یستهزئون 26
و به راستی در چیز‌هایی به آنان امکانات داده بودیم که به شما در آن‌ها چنان امکاناتی نداده‌ایم و برای آنان گوش و دیده‌ها و دل‌هایی نیرومندتر از شما قرار داده بودیم، و لی چون به نشانه‌های خدا انکار ورزیدند نه گوششان و نه دیدگانشان و نه دلهایشان به هیچ وجه به دردشان نخورد و آنچه ریشخندش می‌کردند به سرشان آمد (26)
و لقد أهلکنا ما حولکم من القر‌ی و صر‌فنا الآیات لعلهم یر‌جعون 27
و بی‌گمان همه شهر‌های پیرامون شما را هلاک کرده و آیات خود را گونه‌گون بیان داشته‌ایم امید که آنان بازگردند (27)
فلولا نصر‌هم الذین اتخذوا من دون الله قر‌بانا آله بل ضلوا عنهم و ذلک افکهم و ما کانوا یفتر‌ون 28
پس چرا آن کسانی را که غیر از خدا به منزله معبودانی برای تقرب به خدا اختیار کرده بودند آنان را یاری نکردند بلکه از دستشان دادند و این بود دروغ آنان و آنچه برمی‌بافتند (28)
و اذ صر‌فنا الیک نفر‌ا من الجن یستمعون القر‌آن فلما حضر‌وه قالوا أنصتوا فلما قضی و لوا الی قومهم منذر‌ین 29
و چون تنی چند از جن را به سوی تو روانه کردیم که قرآن را بشنوند؛ پس، چون بر آن حاضر شدند به یکدیگرگفتند: گوش فرا دهید و چون به انجام رسید هشداردهنده به سوی قوم خود بازگشتند (29)
قالوا یا قومنا انا سمعنا کتابا أنزل من بعد موسی مصدقا لما بین یدیه یهدی الی الحق و الی طر‌یق مستقیم 30
گفتند: ای قوم ما، ما کتابی را شنیدیم که بعد از موسی نازل شده و تصدیق‌کننده کتابهای پیش از خود است و به سوی حق و به سوی راهی راست راهبری می‌کند (30)
یا قومنا أجیبوا داعی الله و آمنوا به یغفر لکم من ذنوبکم و یجر‌کم من عذاب ألیم 31
ای قوم ما دعوت‌کننده خدا را پاسخ مثبت دهید و به او ایمان آورید تا خدا برخی از گناهانتان را بر شما ببخشاید و از عذابی پر درد پناهتان دهد (31)
و من لا یجب داعی الله فلیس بمعجز فی الأر‌ض و لیس له من دونه أولیاء أولئک فی ضلال مبین 32
و کسی که دعوت‌کننده خدا را اجابت نکند در زمین درمانده‌کننده خدا نیست و در برابر او دوستانی ندارد آنان در گمراهی آشکاری‌اند (32)
أولم یر‌وا أن الله الذی خلق السماوات و الأر‌ض و لم یعی بخلقهن بقادر علی أن یحیی الموتی بلی انه علی کل شیء قدیر 33
مگر ندانسته‌اند که آن خدایی که آسمان‌ها و زمین را آفریده و در آفریدن آن‌ها درمانده نگردید؛ می‌تواند مردگان را نیز زنده کند؟ آری، اوست که بر همه چیز تواناست (33)
و یوم یعر‌ض الذین کفر‌وا علی النار ألیس هذا بالحق قالوا بلی و ر‌بنا قال فذوقوا العذاب بما کنتم تکفر‌ون 34
و روزی که کافران بر آتش عرضه می‌شوند از آنان می‌پرسند: آیا این راست نیست؟ می‌گویند: سوگند به پروردگارمان که آری می‌فرماید: پس به سزای آنکه انکار می‌کردید عذاب را بچشید (34)
فاصبر کما صبر أولو العزم من الر‌سل و لا تستعجل لهم کأنهم یوم یر‌ون ما یوعدون لم یلبثوا الا ساع من نهار بلاغ فهل یهلک الا القوم الفاسقون 35
پس همان گونه که پیامبران نستوه صبر کردند صبر کن و برای آنان شتابزدگی به خرج مده روزی که آنچه را وعده داده می‌شوند بنگرند گویی که آنان جز ساعتی از روز را در دنیا نمانده‌اند؛ این ابلاغی است پس آیا جز مردم نافرمان هلاکت خواهند یافت (35)
انتهای پیام /