بحث‌های تخصصی مربوط به وحدت باید در مراکز تخصصی و توسط علما پیگیری شود

به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، به همت دفتر نهضت‌های مستضعفین واحد سیاسی بسیج دانشجویی دانشگاه امام صادق (ع) سومین نشست از سلسله نشست‌های «عصر بیداری» با عنوان «چشم‌انداز وحدت» برگزار شد. حجت الاسلام سیفایی مدیرکل ادیان و مذاهب سازمان تبلیغات اسلامی در ابتدای سخنان خود ضمن تبیین موضع اسلام ناب در رابطه با مسائل سیاسی اجتماعی گفت: امروز دعوا بر سر نوع قرائت و تقریر از اسلام است. قبل از انقلاب قرائت رایج از اسلام، اسلامِ آخرت‌گرای ذهنی بود، اما امام خمینی (ره) قرائت جدید و بی‌بدیلی از اسلام ارائه کرد. امام تجلی و تحقق کامل توحید را بدون بروز عینی نفرت و برائت از دشمنان اسلام و طواغیت امکان‌پذیر نمی‌دانست. وی افزود: در زمانه‌ای که حتی برخی از علمای قم، امام را از مبارزه علیه شاه به این بهانه منع می‌کردند که محمدرضا پهلوی تنها شاه شیعه جهان است و نباید او را تضعیف کرد، امام دوگانه اسلام ناب محمدی و اسلام آمریکایی را مطرح کردند. این دو اسلام، در متر و معیار‌های ظاهری یکسان هستند. هر دو نماز دارند؛ هر دو روزه و حج دارند؛ هر دو روضه و مراسم عزاداری دارند. حتی اسلام آمریکایی در حفظ ظواهر از اسلام ناب، غلیظ‌تر و کامل‌تر عمل می‌کند. اما روح حاکم بر این دو اسلام کاملا متفاوت و حتی در مقابل یکدیگر است. سیفایی با طرح این سئوال که هدف انبیاء در طول تاریخ چه بوده است؟ گفت: قرآن می‌فرماید: «و أرسلنا رسلنا بالبینات و أنزلنا معهم الکتاب و المیزان لیقوم الناس بالقسط» اقامه عدل در جامعه، اصلی‌ترین هدف انبیاء بوده است و این امر جز با تشکیل حکومت محقق نخواهد شد. در روایت وارد شده است: «العلماء ورثه الأنبیاء» امام به وظیفه خودش عمل کرد؛ زیرا عالمان باید همان مأموریت انبیاء را دنبال کنند. مدیرکل ادیان و مذاهب سازمان تبلیغات اسلامی اضافه کرد: وحدت در این زنجیره مفهومی معنا پیدا می‌کند. علمای اسلام اگر بخواهند حکومتی تشکیل بدهند که جامعه به سمت اقامه عدل حرکت کند و با طواغیت مبارزه کند، باید افراد جامعه و امت اسلام با هم به سمت این هدف حرکت کنند و هم‌سرنوشت بشوند. همان‌طور که اگر بخواهیم به یک قله مرتفع صعود کنیم که دامنه و پیچ و خم‌های خطرناکی دارد، باید کمربند‌های مشترکی داشته باشیم که همدیگر را از خطرات حفظ کنیم. وی افزود: امروزه این معنا از وحدت مورد خطر تحریف و انحراف قرار گرفته است؛ اما نه از سمت قائلین به وحدت، بلکه از سمت مخالفین وحدت که مقام معظم رهبری تعبیر «شیعیان دعواساز» را درباره آن‌ها در یکی از دیدار‌های اخیر به کار برده‌اند. هدف این عده آن است که از وحدت معنایی پوچ و نادرست بسازند و پس از آن که معنای متعالی وحدت را تقلیل دادند، آن را مورد هجمه و تخریب قرار دهند. حجت الاسلام سیفایی افزود: مقام معظم رهبری در سال 94 می‌فرمایندکه «امروز با خطر تحریف مکتب امام مواجه هستیم؛ برای مقابله باید محکمات مکتب امام را استخراج کرد و متشبهات را با آنان سنجید. یکی از محکمات مکتب امام، وحدت است.» هنر امام خمینی این بود که معنای شیعه در زمان معاصر را عوض کرد و حب و بغض تاریخی صرف را به یک حب و بغض زنده و جاری تبدیل کرد و خط درگیری را اسلام و کفر ترسیم کرد و سایر خطوط و جبهه‌ها از جمله اختلافات مذهبی را کمرنگ کرد. مدیرکل ادیان و مذاهب سازمان تبلیغات اسلامی عنوان کرد: امروز عده‌ای در تلاش هستند تا انقلاب اسلامی را یک انقلاب شیعی معرفی کنند، نه اسلامی. مقام معظم رهبری در سال 89 نیز فرمودند: «اولین درس انقلاب اسلامی و امام این بود که نگاه‌مان را از حصار ملت ایران به عرصه وسیع امت اسلامی گسترده کنیم.» وی ضمن تشریح موانع وحدت اسلامی ادامه داد: مانع اصلی وحدت، گفتگو‌های کلامی است. از دیدگاه مقام معظم رهبری قطعا مراد از وحدت، یکی‌شدن عقاید نیست. اما میدان برخورد عقاید کلامی و فقهی مذاهب، میدان علمی و مجامع علمی است؛ نه کوچه و خیابان و رسانه‌های فراگیر. نباید به اسم گفتگو، بحث‌ها و اختلافات عقایدی و فقهی را وارد زندگی روزمره مردم کرد، زیرا این امر تنها باعث افزایش کینه‌ورزی دو طرف نسبت به هم می‌شود. به عبارتی این دست بحث‌ها، نباید از مرز اثبات خود به مرز نفی و تعرض به سایر مذاهب برسد. بحث‌های تخصصی باید در مراکز تخصصی و توسط علما پیگیری شود و اگر این مسائل به کف جامعه سرایت کند، موجب شکاف و دوری می‌شود. حجت الاسلام محمدتقی سیفایی در پایان سخنان خود درباره نفاق در مسئله وحدت گفت: مسئله دیگری که در زمینه وحدت به آن بی‌توجهی می‌شود، رفتار‌های منافقانه و ظا هری شیعیان و اهل سنت نسبت به یکدیگر است. تحکیم وحدت به برگزاری همایش و عکس‌های دسته‌جمعی نیست؛ بلکه احساس محبت و برادری واقعی نسبت به یکدیگر است. البته این امر، امر بسیار ظریفی است و کوچکترین اشتباه می‌تواند این پیوند‌ها را نابود کند.