بهترین بازیهای گروهی و دسته‌جمعی برای شب‌نشینی و دورهمی خانوادگی (بخش اول)

بهترین بازیهای گروهی و دسته جمعی برای شب نشینی و دورهمی خانوادگی را برای شما در این مطلب گردآوری کرده‌ایم.

بازی دسته جمعی برای همه ما یادآور خاطرات شیرین و اوقات خوشی هستند که در کنار دوستان و آشنایان داشته ایم. پس بهتر است در روزهایی که در کنار هم هستیم بازی های جذاب گروهی را تجربه کنیم. در این مقاله سعی داریم بازیهای هیجان انگیر گروهی را یاد بدهیم تا از کنار هم بودن لذت کافی را ببرید.

بازی شعر یادت نره

1- یک یا دو قسمت از یک آهنگ معروف را بنویسید. چند کلمه را از قصد جا انداخته و به جای آن ها خط تیره بگذارید.

2- نام آهنگ را کنار متن بنویسید تا از درست بودن متن مطمئن باشید.

3- به چند گروه تقسیم شوید.

4- به هر گروه این شانس را بدهید تا هنگامی که شما متن ترانه را می خوانید آن ها جا های خالی را پر کنند. اگر تیم یا بازیکنی نتوانست جواب درست را بیان کند، شانس را به گروه یا فرد بعدی بدهید. گروهی که بیشترین تعداد پاسخ های درست را داشت برنده خواهد شد.

دبلنا

هنوز کسی نمی داند اسم دقیقش دبرنا است یا دبلنا اما با این وجود در شکل برگزاری اش اختلافی بین علمای فن نیست؛ هر کسی چهارتا کارت چهارخانه دارد که توی بعضی خانه هایش اعدادی از یک تا نوشته شده. کیسه سفیدی هم هست که تویش مهره هایی در همین بازه وجود دارند.

بقیه هم اگر این شماره را داشته باشند، باید با نخودی، لوبیایی چیزی پرش کنند. هر کسی خانه هایش را پر کند، این دست را برده. بعدش کیسه دست به دست می چرخد و همین چرخه ادامه پیدا می کند. همانطور که ملاحظه می فرمایید، دبلنا از معدود بازی هایی است که جرزنی در آن کاری را پیش نمی برد و همه چیز به شانس و اقبال شما برمی گردد. به خاطر هنیم جماعت کثیری هستند که به اصل فلسفه بازی بودن آن شک دارند و از خودشان می پرسند مگر بازی بی کلک و جرزنی هم وجوددارد؟

بازی اسم روی پیشانی

1- اسم فرد یا شخصیتی معروف را روی کاغذ بنویسید.

2- کاغذ را به پیشانی فرد بچسبانید به طرفی که نتواند روی آن را بخواند.

3- به دو گروه تقسیم شوید، هر بازیکن می تواند از هم گروهیش سوال بپرسد، مثلا: آیا این فرد زن است؟ بازیگر خارجی است؟ و... و آن ها تنها می توانند جواب های بله و خیر بدهند.

4- در نهایت بازیکن باید حدس بزند چه اسمی روی کاغذ نوشته شده.

5- هر بازیکن تا ده بار می تواند حدس بزند که اسم فردی که روی پیشانی اش نوشته شده چیست.

نکته: می توانید کمی خلاقیت به خرج دهید و به جای نوشتن نام یک شخصیت، اسم شهر یا کشور، فیلم و هر کلمه خاطره انگیز یا جالبی که فکر می کنید برای جمع نیز جالب باشد را روی کاغذ بنویسید.

مار و پله

کلاسیک ترین بازی کودکانه، تعداد نفرات محدودیت ندارد. فقط هر کسی باید مهره ای با رنگ جداگانه داشته باشد تا در صفحه بازی مشخص باشد. صفحه بازی معمولا صد خانه دارد که رنگی رنگی هستند و پر است از نردبان و مار. هر کسی به ترتیب و نوبت تاس می ریزد و به اندازه عددی که گیرش می آید، خانه های جدول را جلو می رود. طبق قانون، اگر شش بیاورد یک دور دیگر هم فرصت تاس ریزی دارد.

آن جلوها هم یا یک نردبان انتظارش را می کشید یا نیش یک مار. اگر نردبان باشد، چند پله ای را ترقی می کند و اگر به تور یک مار بخورد، باید راه رفته را برگردد و از چند ردیف پایین تر به بازی ادامه بدهد. لابد در جریان هستید که آن طرف ورق هم، زمین بازی منچ است.

بازی حق نداری بخندی

به صورت دایره کنار هم قرار بگیرید. هر بازیکن به نوبت، در حالی که به چهره ی فرد کنار دستی خود نگاه می کند، باید بخندد و سعی کند که او را بخنداند. هرکس که بخندد، بازنده محسوب می شود و کسی که تا پایان هر دور از بازی نخندد، برنده این بازی ساده و جالب است.

اسم بازی

نفر اول جمع، اسمی را می گوید و نفر بعدی با آخرین حرف اسم قبلی، اسم جدیدی می گوید. قانون بازی هم این است که هر کسی بیش از حد مکث کند می سوزد. نفر آخری که در بازی می ماند سلطان می شود و دور بعد با اسمی که او می گوید شروع می شود. از آنجایی که این بازی به درد جمع های خیلی عمومی تر می خورد، بسته به هر جمعی که در آن هستید می توانیدن یک بازی تخصصی تر هم راه بیندازید؛ مثلا اگر در جمع عشق فوتبالی ها هستید، می توانید بازی را در ژانر اسم بازیکن های فوتبال یا در بین جماعت سینمادوست با اسم بازیگرها پیش ببرید.

بازی نقاش نابینا

در این بازی افراد به گروه های دونفره تقسیم می شوند و اعضای هر گروه پشت به هم می نشینند. نفر اول یک تصویر و نفر دوم در هر گروه یک کاغذ سفید و یک قلم در اختیار دارند. کسی که تصویر در دست اوست، باید بدون اشاره مستقیم به محتوای تصویر، آن را برای هم گروهی خود شرح دهد و نفر دوم آنچه را که متوجه می شود، روی کاغذ بکشد. در پایان، گروهی که نقاشی اش بیشترین شباهت را به تصویر دارد، برنده خواهد شد.

جمله سازی

بازی به ارث رسیده از دوران مشقت کلاس دوم ابتدایی. شکل ساده اش این است که نفر اول سه تا کلمه به دومی بگوید تا با آنها جمله با ربطی بسازد. این چرخه می تواند به ترتیب تا نفر آخر ادامه پیدا کند تا هر کسی که نتوانست جمله معناداری رو کند یا زیادی طول کشید تا جملاتش را قطار کند، از بازی برود بیرون. اگر بخواهید بازی را سخت تر و جذاب تر کنید می توانید با همان سه کلمه شروع کنید، بعد نفری که جمله را می سازد، یک کلمه به نفر بعدی بدهد تا در ادامه همان جمله، جمله جدیدی بسازد. احتمال شکل گیری جملات بی معنا اینجا بیشتر می شود که تا جایی که فانتزی ادبیات تحمل می کند، شما هم باید صبور باشید وگرنه نفر گوینده باید به سمت سکوهای تماشاگرها هدایت شود.

بازی دروغ یا حقیقت

هر بازیکن یک دروغ و دو حقیقت را در مورد خودش در نظر می گیرد. همه به شکل گرد در کنار هم می نشینند. نفر اول دو حقیقت و یک دروغ را در مورد خودش بیان می کند و نفر سمت راستیِ او باید حدس بزند که کدام یک از گفته هایش دروغ است. اگر درست حدس بزند بازی با خود او ادامه می یابد، وگرنه از بازی خارج می شود. کسی که تا آخر بازی در دایره بماند، برنده نهایی بازی است.

مشاعره

چند فقره پایه شعر و شاعری در جمع لازم است که اندازه دکتر آذر (مجری همه برنامه های شاعرانه شبکه چهار و مسابقه مشاعره شبکه آموزش) سواد و حافظه شعری داشته باشند تا بساط مشاعره جور شود و بازی راه بیفتد. قاعده اش هم که دیگر ساده است؛ با حرف آخر بیتی که نفر قبلی می خواند، بعدی یک بیت دیگر را شروع می کند؛ الف بده. جرزنی هم ممنوع است که کسی شعر تکراری بخواند یا مثلا دو مصراع بی ربط را به هم بچسباند.

بدیهی است که همه شعرها را هم باید از بر بخوانید و مکث زیادی شما را می سوزاند و به ورطه آدم هایی می کشد که از شعر و شاعری چیز زیادی نمی دانند و به شما به مثابه دو دیوان شعر صوتی اتوماتیک نگاه می کنند. تجربه ثابت کرده مشاعره نشستنکی اندازه مدل درازکش آن لطف و کیف ندارد. یک کمی شعرشناسی هم لازم است تا آخرین ترانه های آلبوم جدید احسان خواجه امیری را به جای شعر بهتان غالب نکنند. یکی از کلک های رایج در بازی هم این است که بیت هایی را حفظ کنید که آخر آنها به حرف های سختی مثل ز ختم شود!

بازی بگو چیه؟

تعدادی اشیا را داخل یک سبد بریزید. به نوبت چشم شرکت کنندگان را ببندید و از آن ها بخواهید که یکی از اشیای داخل سبد را بردارند و با لمس آن حدس بزنند که آنچه از سبد برداشته اند، چیست. البته باید سبد را طوری بپوشانید که شرکت کنندگان نتوانند محتویات آن را ببینند.

داستان سازی

نوع پیشرفته جمله سازی، بیشتر سرگرمی آدم هایی است که فیلم و داستان را با جدیت بیشتری دنبال می کنند. منطق بازی از این قرار است که نفر اول یک جمله می گوید که کشش و ظرفیت ادامه دار شدن را دارد. نفر بعدی یک جمله با ربط به آن می گوید و همین داستان همینطوری دست به دست می شود.

شرط ادامه بازی، هوشمندی در به کار گیری جملاتی است که بتوان داستان را با آنها ادامه داد و در ادامه منطقی جمله قبلی باشد. دیده شده که این بازی در بین اعضای یک اتوبوس از تهران تا خرم آباد جواب داده و از دل آنها داستان های شیرینی درآمده که حتی اعضای ادبیات فهم اتوبوس هم از درک خلق چنین داستان جذابی انگشت به دهان مانده اند.

بازی اسم و فامیل

1- صفحه کاغذ را به چندین ستون برای اسم، فامیل، شهر، کشور، غذا، اشیا و... تقسیم بندی کنید. (مانند تصویر زیر)

2- یک حرف از حروف الفبا را انتخاب کنید و سپس آغاز به پر کردن ستون ها با کلماتی کنید که با حرف مورد نظر آغاز شده باشد. (نفر اولی که ستون ها را پر کرد، بازی را متوقف نموده و همه افراد، به ترتیب چیزی که نوشته اند را با صدای بلند می خوانند.)

3- یک حرف از حروف الفبا را انتخاب کنید و سپس آغاز به پر کردن ستون ها با کلماتی کنید که با حرف مورد نظر آغاز شده باشد. (نفر اولی که ستون ها را پر کرد، بازی را متوقف نموده و همه افراد، به ترتیب چیزی که نوشته اند را با صدای بلند می خوانند.)

فقط عنایت داشته باشید با گذشت هزار سال از تاریخچه بازی، به کار بردن ژله پلاستیکی برای اشیا و ریواس پلو برای غذا نه تنها امتیاز مثبت ندارد، بلکه این قرون وسطایی ها را باید با امتیاز منفی جریمه کرد.

نکته: می توانید با کمی خلاقیت ستون های جدیدی اضافه کنید؛ مثلا اسم یک هنر یا یک شخصیت سینمایی و...

بداهه پردازی

نوعی تمرین نمایش یا نمایشنامه خوانی. آنهایی که تماشاچی حرفه ای و پایه ثابت تئاتر هستند، منطق بازی را بهتر درک می کنند. ابتدا کسی که کمی از منطق قصه پردازی و شخصیت پردازی های داستان ها و فیلم سر در می آورد، یک موقعیت اولیه می گذارد. مثلا می گوید این اولین باری است که به خانه فرهاد و همسرش آمده ایم و می خواهیم سر دربیاوریم چقدر پول و پله در دست و بالشان است.

هر کسی نقشی را به عهده می گیرد و بازی را با دیالوگ هایی که به پیشبرد قصه کمک می کند، پیش می برد. این بازی می تواند تا ابدا ادامه داشته باشد، فقط باید حواستان را خوب جمع کنید که کار به جاهای خطرناکی مثل لو دادن رازها یا دعوا بر سر پول هایی که اصلا وجود خارجی دارد، نکشد.

بازی پانتومیم

پانتومیم یک بازی دسته جمعی است که می توانید آن را بدون هیچ گونه امکانات و تنها با کمی خلاقیت، در جمع دوستان انجام دهید.

1- ابتدا به دو گروه تقسیم شوید.

2- بعد از یارکشی، یکی از گروه ها، یک نفر از تیم حریف را انتخاب و کلمه مورد نظرش را به او می گوید تا او به اعضای گروه خودش بفهماند.

3- با یاری یک تایمر می توانید به هر گروه فرصت معینی برای حدس زدن بدهید و هیجان بازی را بیشتر کنید.

4- می توانید در انتخاب کلمات خلاقیت به خرج داده و کلماتی را انتخاب کنید که به راحتی قابل حدس زدن نباشند.

5- حتی می توانید به جای کلمات از یک جمله کامل بهره ببرید تا هیجان و نشاط بازی بیشتر شود.

خالی بازی

زرنگ ها اینجا معلوم می شوند؛ در بازی هایی که باید زیر و رو کشید و از همه ابتکارات و جرزنی هایی که از دوران کودکی یاد گرفته اید می شود استفاده کرد. البته کمی هم باید از حافظه و توانایی های ذاتی تان استفاده کنید.

بازی حدس بزن چه ضرب المثلیه؟

در این بازی به دو گروه تقسیم می شوید، از قبل بر روی کاغذ تعدادی ضرب المثل می نویسید و آنها را تا کرده و در یه ظرف قرار می دهید. هر تیم به نوبت یکی از کاغذها را برمی دارد. بعد از آن باید بدون اشاره مستقیم به متن داخل کاغذ، نقاشی آن را روی کاغذ یا تخته بکشد، هم تیمی های او بر اساس نقاشی باید حدس بزنند که ضرب المثل چیست؟ هر تیمی که بیشترین حدس های درست را داشته باشد برنده است.

نکته: کسی که در حال نقاشی کشیدن است به هیچ وجه اجازه صحبت با هم تیمی هایش را ندارد (درست مانند بازی پانتومیم) و اگر آنها حدسی بزنند فقط اجازه دارد تایید یا رد کند.

مافیا (یا آدمکش)

دو گروه داریم؛ مافیا (دزد) و پلیس. اول بازی با رأی گیری یک نفر که می تواند زبان به دهان بگیرد و با ایما و اشاره به رفقایش آمار ندهد، به عنوان حاکم یا کداخدا انتخاب می شود. بعد روی کارت هایی می نویسد پلیس و به ازای هر 3 کارت یک مافیا هم می نویسد و می دهد دست اعضای بازی.

حواستان باشد که اگر شما مافیا شدید، تابلو بازی درنیاورید که پلیس ها شما را بکشند. کداخدا اعلام می کندن که شب شده، همه می خوابند و چشم هایشان را می بندند. کدخدا اعلام می کند مافیا چشمش را باز کند. جناب مافیا بیدار می شود و به کدخدا حالی می کند که فلانی را بکش.

بعد از بسته شدن چشم مافیا، کداخدا اعلام می کندن صبح شده، همه بیدار می شوند و با توجه به اینکه چه کسی مافیاست و او را می کشیند. دوباره شب می شود. این فرآیند شب و روز آنقدر تکرار می شود تا یکی از گروه ها ببازد. اگر همه مافیاها مردند، پلیس ها برده اند و اگر تعداد پلیس ها با مافیاها یکی شد، مافیاها برده اند. نمک بازی هم به دعوا و درگیری پلیس ها در انتخاب مافیاهاست.

بازی شاه، دزد، وزیر

بازی شاه، دزد، وزیر یکی از بازی های گروهی خنده دار است که معمولا به صورت چهار نفره انجام می شود.

1- برای انجام این بازی ابتدا تکه های همشکل و کوچکی از کاغذ تهیه می شود و روی هر کدام کلمات شاه، وزیر، جلاد و دزد نوشته می شود.

2- کاغذها به شکل یکسان تا می شود تا کسی نتواند داخل آن را ببیند. هر یک از بازیکنان کاغذی را برمی دارند.

3- وقتی همه کاغذها را برداشتند و از سمت خودشان خبردار شدند، شاه رو به دیگران می گوید: وزیر من کیست؟ اینجا وزیر با نشان دادن کاغذ، خودش را به شاه معرفی می کند. شاه می گوید: دزد را از میان این دو پیدا کن. حالا وزیر یک نفر را به عنوان دزد معرفی می کند که دو حالت دارد؛ اگر حدس وزیر درست بود که شاه فرمان شکنجه ای را به جلاد صادر می کند و جلاد هم دزد را شکنجه می کند اما اگر حدس وزیر اشتباه باشد معمولا بلافاصله پس از حدس وزیر و معرفی او، می گوید به جلاد توهین کردی؟! و شاه شکنجه ای را به جلاد می گوید تا جلاد، وزیر را تنبیه کند. شکنجه ها معمولا دردآور است که از مشهورترین هایش سبیل آتشین یا بشین و پاشو است.

گل یا پوچ

سنتی ترین شیوه بازی این است که شیء کوچکی را که معمولا یک تکه کاغذ مچاله شده است، در مشت تان قایم کنید و طرف مقابل حدس بزند گل در کدام دست شماست. اگر درست بگویید گل جابجا می شود و امتیاز به شما می رسد. بازی به همین ترتیب ادامه پیدا می کند تا یک طرف به امتیازی که با هم قرار گذاشته اید، برسد. هیجان بازی وقتی بالاتر می رود که تعداد شرکت کننده ها بیشتر و گروهی باشد.