بگذار خوش باشند

آمریکا به عنوان خالق اصلی داعش، در تمام طول سال های 93 تا 96 به کمک این گروه هولناک و وحشی شتافت؛ همان هنگام که به درخواست کمک بغداد در ژوئن 2014 پاسخ رد داد تا با اتلاف وقت داعش بتواند بغداد را به زیر بکشد و بعدها در نبردهای نزدیک و تن به تن در الضلوعیه، بلد، سامرا، تکریت و موصل بارها از طریق هوا به داعش کمک رسانی کرد، اما ژنرال و یارانش هربار تلاش آمریکا و حامیان منطقه ای آنان را خنثی و تحقیرشان کردند.

آنها همان ها هستند که احساس سرخوردگی و تحقیر دارند، همان ها که وقتی نیروهای الحشدالشعبی برای ورود به فلوجه در خرداد 1395 آماده شده بودند، خود را به زمین و زمان بند کردند تا جلوی آخرین یورش عراقی ها به سنگرهای داعش را در این شهر بگیرند.

روز جمعه، یک گروه از رهبران آمریکا بطور علنی و گروهی دیگر از رهبران منطقه ای حامی تروریسم در خفا جام پیروزی بالای سر گرفتند و به گمان خود نفس راحت کشیدند. این احساس پیروزی ترامپ و پمپئو و دوستان عربش را بخاطر ترور سردار سلیمانی و ابومهدی المهندس و همراهانشان را در سحرگاه جمعه نباید سرزنش کرد؛ راستی چرا باید به آنها حق داد خوشحال باشند؟؛ چرا؟

- "طی این سال ها هربار ویدئویی از حاج قاسم بر فراز خاکریزها و خطوط مقدم نبرد منتشر می شد، ژنرال های آمریکایی سرشان را به زیر انداختند؟ "

- سایه ژنرال سلیمانی در تمام این سال ها، تن حامیان تروریسم بین الملل و منطقه را می لرزاند و آنها برای عقب نماندن از غافله نبرد با تروریسم یک ائتلاف با شرکت 70 کشور تشکیل دادند وحتی برخی حامیان داعش در منطقه در حرکت های نمایشی، از خلبانان زن جنگنده های اف 16 خود رونمایی کردند و تمام توان رسانه ای خود را به میدان آوردند، اما کمی بعد همه این جاروجنجال ها به طنز مردم عراق و منطقه تبدیل شد و گردوغبار رسانه ای که کنار رفت، دوباره حاج قاسم ماند و یارانش.

- قاسم سلیمانی بر روی زمین، نبرد علیه تروریست ها را هدایت می کرد، در نقاطی که کیلومترها دورتر، ژنرال های ارتش آمریکا جرات پیاده شدن از خودروهای زرهی خود را نداشتند.

حاج قاسم محور مقاومت، با همه وحشتی که در دل تروریست ها و حامیان منطقه ای و بین المللی آنان انداخته بود، اما اهالی شهرهایی مانند آمرلی، تلعفر، سهل نینوا، بلد و حتی شهرهای کردنشین شمال عراق با او احساس دوستی و رفاقت داشتند؛ همانها که زیر سایه تروریسم تکفیری داعش، القاعده و النصره تحت ظلم و ستم زندگی می کردند.

- ژنرال سلیمانی با همه مدال هایش، با پرواز عادی وارد بغداد، دمشق و بیروت می شد، بدون تشریفات عمل می کرد و سبک بال به جانب صحنه های نبرد می شتافت و وقتی قرار می شد خود را معرفی کند، خود را سرباز کوچک رهبر و وطنش، می خواند.

- او در سال 2014 در جرف الصخر (جرف النصر) کمر داعش را شکست در روزی که آمریکایی ها در آسمان، برای حفظ پرستیژ خود گفتند روزانه 12 سورتی پرواز بر فراز خاک عراق انجام می دهند. او در حالی در زمین نبرد به نیروهای تحت امرش دستور حمله صادر می کرد که آمریکایی ها برای فرار از حقارت و آبرو ریزی اعلام کردند که عملیات جرف الصخر را پوشش هوایی داده اند.

- زمانی که ژنرال های آمریکایی در خودروهای زرهی در عراق تردد می کردند، قاسم سلیمانی در میان مردم بود، با کودکان مهربانی می کرد و برای مردان و زنان دلگرمی و سایه امنیت بود، میان مردم بود، با آنان می خندید و خوش بود و با آنان گریه می کرد.

به این ترتیب، چرا نباید از نبود او شاد باشند؛ همو که بدون داشتن قدرت رسانه ای، قهرمان جنگ علیه تروریسم شد و محبوب دل های بسیاری در منطقه بود.

بامداد جمعه، گویی وقت انتقام از قهرمان جنگ علیه تروریسم فرا رسیده بود؛ ترامپ به همان ژنرال هایش دستور داد کرکس وار و ناجوانمردانه خودروهای حامل سردار سرتیپ قاسم سلیمانی و ابومهدی المهندس را هدف قرار دهند و وقتی آفتاب بر فراز بغداد تابید، مفتخرانه شروع به توئیت کردند اما این خوشحالی وصف ناپذیر که ناشی از سال ها حقارت در برابر شیر خاورمیانه بود، دیری نپایید و حالا وحشت بر فراز خانه های عنکبوتی شان سایه انداخته است، بطوری که ترامپ از همان نخستین ساعات دربدر دنبال توجیه این جنایت است و اخبار و گزارش ها حکایت از آن دارد که قصابان جمعه بغداد واسطه هایی به سراسر منطقه گسیل کرده اند.

در واکنش به شهادت سرداران قاسم سلیمانی و ابومهدی المهندس، چه خوب گفت عزت الشابندر از سیاستمداران قدیمی عراقی: "وقتی می بینی سگان و کفتارها شادمانی می کنند، بدان که شیری مرده است ".

• بغداد
• تروریسم
• آمریکا
• ابومهدی المهندس
• قاسم سلیمانی
• ترامپ

• محور مقاومت در سوگ فرمانده
• شهادت سردار سلیمانی