حضور دوباره باستان‌شناسان در «قلعه گنج»/ ساخت سد 13 محوطه بلوبین را حذف کرد
مدیر کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان کرمان از آغاز دومین فصل بررسی های باستانشناسی شهرستان قلعه گنج با هدف مستندسازی آثار تاریخی این محوطه خبر داد.
به گزارش ایسنا، به نقل از روابط عمومی اداره کل میراث فرهنگی استان کرمان؛ فریدون فعالی با اشاره به اینکه این بررسی‌ها در راستای اهداف پژوهشکده باستانشناسی کشور نیز انجام می‌شود، افزود: در این بررسی همه‌ی آثار باستانی شناسایی، مستندسازی و ثبت و ضبط می‌شود.
او با بیان اینکه شهرستان قلعه گنج پیش از این در یک فصل مورد بررسی و شناسایی باستانشناسی قرار گرفته، اضافه کرد: بر پایه بررسی های باستانشناسی صورت گرفته، سابقه استقرار در شهرستان قلعه گنج به هزاره پنجم قبل از میلاد می‌رسد.
وی با اشاره به اینکه این شهرستان در بخش‌های پای کوهی و میان کوهی از قابلیت‌های فراوانی در منابع آبی برخوردار است که وجود همین امر سبب شکل گیری استقرارها در دوره مس سنگی و مفرغ ایران و منطقه شده است، ادامه داد: همچنین در عصر مفرغ با توجه به قابلیت‌های یاد شده استقرارهای انسانی گسترش چشمگیری پیدا کرده و با مناطق پیرامون و دوردست در ارتباط و مراوده فرهنگی بوده است که از آن جمله می توان به دشت جیرفت در مناطق همجوار و مناطق دور دستی چون بین النهرین اشاره کرد.
سد بلوبین 13 محوطه تاریخی را از بین برد / بلوبین یک مرکز تولید سفال منطقه‌ای
همچنین به نقل از روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، فاطمه فرشی جلالی - سرپرست هیئت باستانشناسی محدوده سد بلوبین در زنجان - با اشاره به یافته‌های کاوش نجات‌بخشی محوطه روستای بلوبین در محدوده سد بلوبین شهرستان ایجرود زنجان، تاکید کرد: این محوطه را می‌توان یکی از مراکز تولید سفال منطقه‌ای محسوب کرد.
او با اشاره به تصمیم شرکت آب منطقه‌ای استان زنجان مبنی بر ساخت سد مخزنی بلوبین در محدوده شهرستان ایجرود این استان، در سال 1394، افزود: محدوده سد مورد بررسی باستانشناسی قرار گرفت که در نتیجه مشخص شد 13 محوطه در اثر ساخت سد از بین خواهند رفت، همچنین در این میان محوطه روستای بلوبین نیز جز محوطه‌های در خطر و نیازمند کاوش نجات بخشی قرار گرفت.
وی با بیان اینکه این محوطه در ضلع شمالی روستا قرار دارد، اضافه کرد: دو ضلع شرقی و شمالی، با شیب زیادی به باغات اطراف منتهی می‌شود و بر روی دو ضلع غربی و جنوبی، خانه‌های روستا قرار دارد.
این باستان‌شناس همچنینن با بیان اینکه نخستین فصل کاوش این محوطه با تمرکز به لایه‌نگاری و شناخت توالی فرهنگی انجام شد افزود: با توجه به این اهداف، دو ترانشه پلکانی در سمت شرق محوطه ایجاد و حدود 20 متر نهشته فرهنگی کاوش شد و در نهایت ترانشه دو به بستر صخره‌ای رسید.
وی نهشته‌های کاوش شده در این دو ترانشه را شامل انباشت خاک، خاکستر، معماری با دیوارهای سنگی و کف‌های حرارت دیده با جوش‌کوره اعلام کرد و گفت: وجود حرارت دیدگی‌ها و جوش‌کوره، نشان می‌دهد که در این محل کوره‌های پخت سفال وجود داشته است.
فرشی جلالی با اشاره به اینکه سفال‌های به‌دست‌آمده را می‌توان به دوره اسلامی تاریخ‌گذاری کرد و افزود: عموم سفال‌های به‌دست‌آمده دارای خمیره قرمز و نخودی ساده بوده که به‌ندرت به شیوه مرصع با قطعات سفال لعاب‌دار تزیین شده‌اند.
انتهای پیام
