دولت برای تأمین سلامت کارگران چه تدابیری اندیشیده است؟/ راه دشوار بازگشت اقتصاد به دوران پیش از کرونا
روزگار کرونا شاید فرصت خوبی بود تا معاونت فناوری رئیس‌جمهور مطابق با ظرفیت شرکت‌های دانش‌بنیان از گسترش ابزارهای تکنولوژیک برای حفظ جان کارگران و عموم مردم بهره بگیرد.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از مرآت، با شیوع بیماری کرونا بسیاری از کمپانی‌های بزرگ در ایران و سراسر جهان با دشواری‌هایی روبرو شده‌اند. شمار زیادی از کمپانی‌هایی که می‌کوشند خود را با شرایط جدید سازگار کنند، تلاش خود را برای رساندن محصولاتشان به دست مشتریان بیشتر کرده‌اند و بعضا در سیاست‌های قیمت‌گذاری خود نیز تجدیدنظر کرده‌اند؛ بسیاری دیگر هم دست‌کم کاری فراتر از گردش کار معمولی را برای بقای شرکت‌های خود در دستور کار قرار داده‌اند.
کرونا حالا در سراسر جهان می‌تازد. نیمه‌شب گذشته آمار مرگ و میر ناشی از ابتلا به کرونا در سراسر جهان از مرز 150 هزار مورد گذشت. شمار افراد مبتلا به کرونا در ایتالیا هم از 170 هزار نفر فراتر رفت. حتی هند هم که در ابتدا از گزند کرونا مصون مانده بود، حالا در پایتخت، دست به کار درمان نزدیک به هزار و 800 بیمار کرونایی است و شب گذشته، آمار مرگ و میر ناشی از کرونا در پایتخت به 42 مورد رسید. دولت هند از چندی قبل، مقررات سختی را برای آمد و شد وضع کرده و دیشب اعلام کرده که ویزای تمام خارجی‌هایی که در هندوستان به سر می‌برند و به دلیل قرنطینه، امکان بازگشت به کشورهایشان را ندارند، برای مدت 3 ماه تمدید می‌شود؛ برای تفنن می‌توانید تناقضات درباره زمان اجرای طرح ترافیک در تهران را با تصمیمات اتخاذشده در هند مقایسه کنید!
از هند که بگذریم، فاصله‌گذاری به عنوان راه اول مقابله با کرونا در بسیاری از کشورهای جهان همچنان برقرار است. ممنوعیت تجمعات، بستن مرزها، توصیه به مردم برای رعایت فاصله 1.5 متری از یکدیگر و بعضا محصور کردن مردم در خانه‌هایشان از جمله اقداماتی است که کشورها برای مقابله با کرونا انجام می‌دهند اما این شیوه نمی‌تواند ایمنی جمعیت زیادی را تأمین کند و در صورت برداشته شدن کنترل‌ها، ویروس می‌تواند به طور چشمگیری شیوع پیدا کند. با این وجود، فاصله‌گذاری اجتماعی در ایران در حال اجراست و نیروهای مردمی و نظامی هم پای کار کنترل شیوع این بیماری هستند.
اغلب کشورها «ایمنی گله‌ای» را ترجیح نداده‌اند
راه دوم کنترل، «ایمنی گله‌ای» است که بر اساس آن، پس از آن که بخش زیادی از جامعه به بیماری کرونا مبتلا شدند، مقاومتی در بدن آن‌ها در برابر بیماری ایجاد می‌شود و ایمنی جمعیت تأمین می‌شود! اما اغلب کشورها این رویکرد را ترجیح نداده‌اند. استراتژی بیشتر کشورها این است که حرکت‌ها را کند و مدارس و مشاغل را تعطیل کنند. اما دست‌کم مشاغل نمی‌توانند برای مدتی طولانی تعطیل بمانند.
دو سه هفته قبل، برخی تحلیلگران نوشتند که روند تعطیلی کسب و کارها در چین، احتمالا شکلی شبیه به V خواهد داشت! پرسشی که برخی از رسانه‌های خارجی مطرح کرده‌اند این است که آیا در دیگر کشورها نیز همین الگو صادق خواهد بود؟ بنابر اعلام روحانی، رئیس‌جمهور، از روز شنبه فعالیت مشاغل کم‌ریسک در سراسر کشور فعالیت خود را آغاز می‌کنند؛ آیا این اقدام شکل V را برای ایران تغییر نخواهد داد؟
آیا کشورها در ریکاوری اقتصادهایشان موفق خواهند بود؟
حدود سه ماه قبل، دولت چین وضعیتی تقریبا شبیه به قرنطینه کامل را در بسیاری از بخش‌های کشور برقرار کرد. حالا از حدود سه هفته قبل، مشاغل در چین به تدریج به وضع سابق خود نزدیک می‌شوند و شاخص‌ها در حوزه‌هایی همچون برق، فولاد و تولید خودرو به سطح پیش از کرونا بازمی‌گردد. این پرسش اساسی برای بسیاری از کشورها در جهان وجود دارد که آیا این کشورها که اکنون با رنج فراگیری کرونا دست و پنجه نرم می‌کنند، خواهند توانست در مدت باقی‌مانده از سال جاری میلادی، اقتصادهای خود را ریکاوری کنند؟
در شرایطی که اکثر کارشناسان، سراسر سه ماهه دوم سال جاری میلادی را ایامی ناگوار برای اقتصاد کشورها پیش‌بینی کرده‌اند، آیا می‌توان انتظار داشت که بازگشت به وضع سابق در این کشورها، مثل چین، «وی شکل» باشد؟ با توجه به تعطیلی تقریبا کامل برخی از صنایع، از خطوط هوایی گرفته تا رستوران‌ها، آیا اقتصادهای بزرگ اساسا زنده خواهند ماند؟ هم‌ارز با این تعطیلی‌ها، زیان‌های جانبی نیز می‌تواند بنیان‌کن باشد. مثلا مرکز پژوهش‌های مجلس در ایران اعلام کرده که اگر شیوع کرونا سه‌ماهه شود، حدود هزار میلیارد تومان بار مالی به صندوق‌های بازنشستگی تحمیل می‌شود. این فقط یک قلم است!
مسافران نیوزلند و دستبندهای الکترونیکی
شاید در مواجهه با چنین مسائل و پرسش‌هایی که ترامپ، اعلام می‌کند که مشاغل باید به وضع سابق برگردند و مردم هم به سر کارهایشان! در این میان، اقدامات تکنولوژیک مینیاتوری نیز به کمک کمپانی‌ها آمده‌اند، تا کسب‌وکارها دوباره آغاز شود. به عنوان یک عبارت معترضه این چند سطر را بخوانید: کم‌تر از دو هفته قبل بود که یک دانشمند برجسته به نام «نیک ویلسون» تأکید کرد که «دستبندهای الکترونیکی» باید به طور جدی برای مسافرانی که از خارج، به نیوزیلند می‌آیند، درنظر گرفته شود.
جاسیندا آردن، نخست‌وزیر زن نیوزیلند، که یکی از جوان‌ترین مقامات عالی‌رتبه در سطح جهان است پیشتر گفته بود که مسافرانی که به نیوزلند وارد می‌شوند باید دست‌کم دو هفته در قرنطینه بمانند اما پروفسور ویلسون، پزشک سابق و یکی از مسئولان کنونی بخش بهداشت عمومی دانشگاه اوتاگو، گفته که دستبندهای الکترونیکی موسوم به RNZ می‌تواند این اطمینان را به مسئولان بدهد که مسافران قوانین را زیر پا نمی‌گذارند.
استفاده از دستبندهای موردنظر آقای ویلسون در ابعاد گسترده قاعدتا دشوار است اما در ابعاد کوچک‌تر یک راهکار کاملا عملی است. حدود سه هفته قبل، در حالی که قرار بود کارخانه فورد که از اواسط ماه مارس به تعطیلی کشیده شده بود، کار خود را از سر بگیرد، بازگشایی بخش‌های کلیدی این کارخانه در آمریکای شمالی، باز هم به تعویق افتاد.
این تعویق، دو روز پس از آن اعلام شد که رئیس‌جمهور آمریکا، دستورالعمل‌های ملی فاصله‌گذاری اجتماعی برای مقابله با کرونا را در سراسر ماه آوریل تمدید کرد. حالا یکی از غول‌های خودروسازی جهان، برای یک گروه 12 نفره از کارگرانش دستبند الکترونیکی را تجویز کرده! این کار به طور آزمایشی در یکی از کارخانه‌های فورد، در ایالت میشیگان انجام شده و بر اساس آن، اگر کارگران، از فاصله یک متر و 80 سانتی‌متری به هم نزدیک‌تر شوند، دستبند هم مرتعش می‌شود و هم آلارم می‌دهد تا کارگران از هم فاصله بگیرند و به این واسطه احتمال شیوع ویروس کرونا را کاهش دهند.
بازگشت به وضع سابق اقتصادی!
کلی فلکر، سخنگوی شرکت فورد گفته است که این شرکت و اتحادیه کارگران کمپانی‌های ساخت اتومبیل، در تلاش هستند تا شیوه‌های موثری را برای حفظ جان کارگران بیابند. اکنون وقت پرسیدن چند پرسش است. بگذارید از ابتدا شروع کنیم! اول؛ آیا آغاز فعالیت کسب‌وکارهای کم‌ریسک از امروز، شنبه، در سراسر کشور، اجرای طرح فاصله‌گذاری اجتماعی را با چالش‌های جدی مواجه خواهد کرد؟ دوم؛ بازگشت به وضع سابق اقتصادی در ایران چقدر زمان خواهد برد؟ سوم؛ کارخانه‌ای مثل فورد می‌کوشد تا با اهداف سرمایه‌سالارانه، سلامت کارگران خود را تأمین کند؛ دولت ما با اهداف انسانی برای تأمین سلامت کارگران چه تدابیری اندیشیده است؟ چهارم؛ آیا معاونت فناوری رئیس‌جمهور، مطابق با ظرفیت شرکت‌های دانش‌بنیان و استارتاپ‌ها و حسب پتانسیل‌های علمی کشور، کوشیده است تا از ابزارهای تکنولوژیک برای حفظ جان کارگران و عموم مردم بهره‌گیری کند؟
پی‌نوشت: حالا که در گزارش نام میشیگان به میان آمد، بد نیست بدانید 33 درصد از مبتلایان به کرونا و 40 درصد از مرگ‌ومیرهای ناشی از ابتلا به کرونا، مربوط به سیاهپوستان ساکن در این ایالت است؛ در حالی که تنها 14.1 درصد از مردم این ایالت را سیاهپوستان تشکیل می‌دهند. این نابرابری آماری، توجه برخی از رسانه‌های آمریکایی را هم جلب کرده است و البته هستند رسانه‌هایی که بیش از این مسائل، به ابتلای «سحر تبر» به کرونا پرداخته‌اند و می‌پردازند!
انتهای پیام /