دکه - 1401/08/17
احمد مسجدجامعی، در سرمقاله «نوشدارو پس از مرگ سهراب» سازندگی به پیشینه اصل 27 قانون اساسی پرداخته که بر حق اعتراضات مردم تاکید دارد. موضوعی که در برهههای مختلف زمانی مورد بحث و بررسی قرار میگیرد و به نتیجه نمیرسد. همشهری با حمله به مولوی عبدالحمید به نقل از ناصر رفیعی، استاد حوزه علمیه قم نوشته است: «آقای عبدالحمید شما مردم را دعوت به رفراندوم میکنید و با تریبونی که به واسطه جمهوری...
طبق روایت اگر انسان یک کلمهای بگوید که باعث قتل انسان دیگری شود در ریخته شدن خون آن شخص بیگناه شریک است. متاسفانه شاهدیم عدهای در خصوص شهادت طلبهای در زاهدان و پسر بچهای که در شاهچراغ به شهادت رسید سکوت کردهاند.» ایران، با اشاره به حواشی مسابقه فوتبال ساحلی ایران و امارات، نوشته: «برخی از تماشاگران در بیرون از ورزشگاه علیه نظام شعارهای ساختارشکنانه سر دادند، نکته قابل توجه آنکه هر گونه اقدام سیاسی در امارات با محدودیتهای جدی روبهروست با این حال پلیس این کشور هیچ اقدامی علیه شعارهای ساختارشکنانه این افراد انجام نداد. این اقدام دولت امارات در صورت عدم برخورد مناسب این کشور باید تبعات این اقدام ضدایرانی خود را پذیرا باشد و گرنه تبعات این اقدام خصمانه به زودی دامن این کشور را خواهد گرفت.» کیهان نوشت: افرادی که در خیابانها جنایت میکنند، مثل داعش میخواهند ایران را سوریه کنند. اصرار عجیب برای دیدن و شنیده شدن این خشونتها، یکی دیگر از این تفاوتهاست. نقش «رسانه» و «فضای مجازی» در بروز این خشونتهای وحشیانه پررنگ و برجسته است. هممیهن از نگاه کارشناسان سیاسی و «راهکارهای کاهش خشونت» را بررسی کرده است. بر اساس تئوری چرخش در خشونت، ما شاهد تولد خشونت از خشونت خواهیم بود. افراد جامعه که به آرامی اعتراض میکنند، وقتی میبینند فردی مقابل آنها قرار میگیرد و در برابر اعتراض آنها خشونت میکند، آنها هم رو به خشونت میآورند. هادی خانیکی که مبتلا به سرطان است و در حال درمان، در گفتوگو با اعتماد، گفته: «نگران سرطان وطنم». گفتوگودرمانی مشابه شیمیدرمانی است. حس به حاشیه رانده شدن میتواند منشأ اعتراضات اخیر تلقی شود. «زمزمه حکمرانی نو» گزارش شرق است از صحبتهای قالیباف که از انجام تغییرات مشروع و لازم خبر داده و رشیدیکوچی که گفته تصمیم عاقله نظام در ایجاد برخی اصلاحات است. خراسان در «حاشیهنشینی زنان در 6 برنامه توسعه» نگاهی داشته به گزارش مرکز پژوهشهای مجلس و احکام مربوط به زن و خانواده که در 6 برنامه توسعه کشور فاقد چشمانداز، سازوکار و شفافیت بوده و نتیجهاش بروز تناقضات در اجرا، فقدان اجماع گفتمانی و برخورد سلیقهای و شعاری دولتها شده است.
--> اخبار مرتبط