«ذکر در قرآن، روایات و ادبیات عرفانی» منتشر شد

کتاب «ذکر در قرآن، روایات و ادبیات عرفانی» نوشته سیدسلمان صفوی توسط انتشارات سلمان آزاده و آکادمی مطالعات ایرانی لندن منتشر و راهی بازار نشر شد.

به گزارش خبرگزاری مهر، کتاب «ذکر در قرآن، روایات و ادبیات عرفانی» نوشته سیدسلمان صفوی به‌تازگی توسط انتشارات سلمان آزاده و آکادمی مطالعات ایرانی لندن منتشر و راهی بازار نشر شده است.

سید سلمان صفوی، مولف کتاب پیش‌رو تحصیل کرده حوزه علمیه قم، دکترای فلسفه و فوق دکترای فلسفه هنر از دانشگاه لندن؛ برنده جایزه جهانی کتاب سال ایران؛ کاشف ساختار معنایی مثنوی معنوی؛ مؤلف دهها کتاب در حوزه فلسفه، عرفان و قرآن شناسی؛ سردبیر مجله علمی ترانسندنت فیلوسوفی؛ رئیس آکادمی مطالعات ایرانی لندن، خالق «دانشنامه معاصر قرآن کریم»، و از نوادگان شیخ صفی‌الدین اردبیلی است. از مهم‌ترین کتاب‌های عرفانی این‌«ولف می‌توان به «ساختار معنایی مثنوی معنوی»، «عرفان ثقلین: مبانی نظری و عملی عرفان و طریقت صفویه»، «مکتب عرفان اجتماعی شیخ صفی الدین اردبیلی» اشاره کرد که پیش‌تر با مقدمه سید حسین نصر در لندن و تهران منتشر شده است.

مولف در «ذکر در قرآن، روایات و ادبیات عرفانی» با رویکرد تاریخی، سیر تطور و اجمال و تفصیل مفهوم ذکر در ادبیات فرهنگ اسلامی را با روش و رویکرد، جدید بیان کرده است. ذکر از منظر این فیلسوف نوصدرایی، از گفتمان‌های اصلی و مفاهیم کلیدی قرآن، احادیث و ادبیات عرفانی است. ذکر، توسل به اسماً الهی برای تقرب به حضرت محبوب است. ذکر؛ نردبان صعود به لقای حضرت عشق است. ذکر؛ بُراق سالک در مقامات و منازل عروج است. تا کسی به مؤآنست با عالم ذکر واصل نشود، حلاوت ذکر را درنیابد چون ذکر چشیدنی است. ذکر طریق زندگی زیبای معنوی است.

کتاب مورد اشاره، شامل 3 بخش ذکر در قرآن، ذکر در روایات و ذکر در ادبیات عرفانی است. در این کتاب به آیات قرآنی، آرای مفسران حکیمی مانند تستری، سلمی، قشیری، بقلی، ابوالفتوح رازی، طبرسی، شیخ صفی الدین اردبیلی، فیض کاشانی، طباطبایی و روایات منقول در کتب معتبر حدیثی مانند الکافی، الوافی، وسایل الشیعه و ادبیات عرفانی به ترتیب تاریخی از مِصباحُ الشریعَه و مِفتاحُ الحَقیقَه، منسوب به امام صادق (قرن 2) تا رساله سیروسلوک آیت الله العظمی بحرالعلوم (قرن 13) و به شعر عرفانی پنج قله شعر فارسی: سنایی، عطار، مولوی، سعدی و حافظ، استناد شده است.

صفوی در این کتاب تأکید می‌کند «ذکر» زبان حال اهل دل است، زبان معاشقه مُحب با محبوب است. ذکر زبان مؤآنست با مونس است. «ذکر» زبان حال شیدا و «ذکر کمند وصال محبوب است.»

این‌کتاب با 400 صفحه به چاپ رسیده است.