راهکار مبارزه با صید و قاچاق بی رویه پرندگان چیست؟
تهران - ایرنا - عضو کمپین پرواز گفت: در حل مشکل صید بی‌رویه پرندگان مهاجر فریدونکنار خواسته ما فراتر از قانون نیست، نمی‌خواهیم سازمان محیط‌زیست حرکت عجیبی انجام دهد، در این زمینه قانون وجود دارد، فقط می‌گوییم اجرای آن به شکل تار عنکبوتی نباشد که برخی از آن عبور کنند اما عده‌ای گرفتار شوند.
تالاب بین‌المللی میانکاله در شرق مازندران دارای 40 هزار هکتار مساحت آبی است که از دهستان میانکاله در شهرستان بهشهر تا آشوراده در استان گلستان گسترده است. این منطقه به دلیل داشتن پهنه آبی مناسب با ذخایر غذایی غنی و آبزیان همه ساله پذیرای بیش از 30 تا 40 گونه از پرندگان مهاجر زمستان‌گذران و بیش از 100 گونه از پرندگان بومی آبزی و کنارآبزی است.
این تالاب با داشتن پناهگاه حیات وحش به مساحت حدود 28 هزار هکتار و تنوع گیاهی از جمله درختان سازیل و انار وحشی که منبع تغذیه برخی پرندگان را تشکیل می‌دهد توانست بیش از 500 گونه جانوری را در خود جای دهد و به نوعی بهشت پرندگان استان مشهور شود و با این تنوع زیستی به عنوان یکی از ذخیره‌گاه‌های زیست‌کره جهان از سوی سازمان‌های جهانی حفاظت از محیط زیست قرار بگیرد.
درست است که تالاب بین‌المللی میانکاله به بهشت پرندگان معروف شده اما چند سالی است که سایه شوم مرگ، دست از سر پرندگان مهاجر آن بر نمی‌دارد، شکار بی‌رویه و بی‌رحمانه و حرص و طمع به روش‌های مختلف از یک طرف و درست مدیریت نکردن منطقه از طرف دیگر دنیا را بر سر پرندگان مهاجر و بومی منطقه خراب و روزگار را برای این بخت‌برگشته ها سیاه کرده است.
در چند سال اخیر اقدامات زیادی چه از سوی سازمان حفاظت محیط زیست و چه سمن های فعال در منطقه صورت گرفت تا افرادی که اقدام به چنین شکار بی رحمانه ای می کنند را آگاه کنند اما به نظر می رسد فایده ای نداشته و بازار سیاه 40 تخته این پرندگان به طور شبانه روز در نیمه دوم سال همچنان رونق دارد و حتی توسعه هم یافته به طوری که پرندگان استان های مجاور را هم می پذیرد.
محمد علی یکتا نیک عضو کمپین پرواز روز دوشنبه در گفت و گو با خبرنگار محیط زیست ایرنا گفت: در چند سال اخیر بارها و بارها وضعیت شکار پرندگان مهاجر را در تالاب میانکاله اعلام کردیم اما تاکنون راه حل درستی برای رفع این بحران در پیش گرفته نشده در حالی که در این زمینه قانون داریم و خواسته ما چیزی فراتر از اجرای قانون نیست، نمی خواهیم روش جدیدی ابداع کنیم و یک حرکت عجیب از سازمان محیط ز یست انتظار نداریم، اگر قرار است تابع قانون باشیم باید برای همه اجرا شود قانون نباید شبیه تار عنکبوت باشد که مثلا مورچه و پشه را بگیرد اما گاومیش از آن عبور کند.
وی افزود: در خصوص فریدونکنار زیاد صحبت می شود، فکر می کنم هیچ وقت تا فردی از نزدیک فریدونکنار، ارزباران و سرخرود را در مازندران لمس نکند، آن حجم گسترده از تورهای هوایی را مشاهده نکند، بازار پرندگان را از نزدیک نبیند که در 6 ماه دوم سال هر روز چند هزار انواع لاشه پرنده بر روی تخت ها چیده شده اند نمی تواند بفهمد که چه خبر است، حتی دیدن فیلم مستند هم عمق این فاجعه را نشان نمی دهد اینها را بارها و بارها گفته ایم و کم و بیش مردم می دانند که در آن منطقه چه خبر است.
عضو کمپین پرواز درباره راهکار این مشکل گفت: در شهرستان فریدونکنار یک بازار فروش پرنده وجود دارد که علاوه بر اینکه بلای جان پرندگان منطقه است همه استان مازندران را هم به شکارگاه بزرگی تبدیل کرده است، در نیمه دوم سال هر کجا که یک دشت آبگیری یا یک جلگه آبگیری باشد می بینیم که هر شب در آنجا صدای تیراندازی می آید، چه بر سر ما آمده؟ این چه رقابتی است؟ آیا مردم جاهای دیگر دنیا بلد نیستند سلاح دستشان بگیرند و هر شب تیراندازی کنند؟ این چه فرهنگی است؟ چه هنجار و نیازی است؟ چرا استان های دیگر ایران این کار را نمی کنند؟ آیا استان های محروم بلد نیستند این کار را بکنند؟ ریشه همه اینها بر می گردد به آن بازار شوم لاشه فروشی فریدونکنار که مشتری های مختلفی دارد، علاوه بر اینکه مردم عادی یاد گرفتند هر جا هستند شکار کنند و ببرند آنجا بفروشند، برخی صاحبان باغ های پرندگان نیز یاد گرفته اند که از اینها پرنده زنده بخرند بدون اینکه بدانند تبعات این کار چیست.
یکتا نیک تاکید کرد: باغ پرنده درست می کنید که چه پیامی به مردم بدهید؟ این پیام را بدهید که اگر یک حوض در خانه دارید بروید و مثلا یک فلامینگو بخرید و از آن نگهداری کنید، در این میان دست قاچاق هم باز است، چیزی که در باغ پرندگان می بینم حتی شبیه سازی از طبیعت هم نیست، یک ملغمه من درآوری بی خود از انواع پرندگان است که در طبیعت با هم همزیستی هم ندارند و اصلا کنار هم نیستند، همه اینها را جمع می کنیم چند تا درخت و فواره هم درست می کنیم و اسمش را می گذاریم باغ پرندگان اما غافل از اینکه چه پول هنگفتی همین باغ نحس در سیستم قاچاق به ویژه به بازار فریدونکنار تزریق می کند.
وی ادامه داد: از طرف دیگر هم در فریدونکنار، ازباران و سرخرود پنج دامگاه وجود دارد که سالانه بیش از یک میلیون پرنده فقط از طریق همین دامگاه ها صید می شود البته این آمار کف صید است حتی تا دو میلیون هم ممکن است برسد، بستگی به هوای آن سال دارد که چقدر سرد باشد و چه تعداد پرنده بیاید، در بازار فریدونکنار علاوه بر اینکه حاصل صیدگاه های دامگاه های خود را می فروشند از سایر مناطق مازندران به ویژه میانکاله هم پرنده می آورند، متاسفانه استان های مجاور هم یاد گرفته اند که پرنده بگیرند و در این بازار بفروشند، سوال این است که اصلا چه نیازی است که چنین بازار شوم غیر قانونی و غیر انسانی وجود داشته باشد که مال حرام را معامله کنند چون در این بازار پرنده حرام گوشت و حلال گوشت با هم فروخته می شوند که متاسفانه مردم و رستوران داران هم از آن استقبال می کنند.
این فعال محیط زیست افزود: این مسائل را بارها و بارها گفته ایم، مستندهای زیادی ساخته شده، کمپین های زیادی ایجاد شده، نشست خبری های زیادی برگزار شد، رسانه ها گفتند و نوشتند، اما هنوز جای کار زیادی دارد برای اینکه عمق فاجعه را فقط کسی می تواند درک کند که بیاید این بازار را در 6 ماه دوم سال نزدیک ببیند که چطور چند هزار لاشه پرنده از کوچک و بزرگ برای فروش چیده شده اند، آن حجم از دام هوایی که در منطقه فریدونکنار، ارزباران و سرخرود است برق از سر آدم می پراند.
وی اظهار داشت: در این میان عده ای هستند که تهدید می کنند که ایجاد ناامنی خواهند کرد، سابقه هم دارند، در مقابل نیروی انتظامی و سازمان محیط زیست اسلحه می کشند و فحاشی می کنند و با این روش کار خود را پیش می برند چون گردش مالی این بازار بسیار بزرگ است و نمی خواهند آن را به هیچ قیمتی از دست بدهند.
وی گفت: مدیران محیط زیست با همکاری نیروی انتظامی تلاش می کنند اما غیر مستمر و مقطعی است، این معضل بزرگی است و یک شبه نمی توان معضل شکار میلیونی پرندگان در فریدونکنار، ارزباران و سرخرود را جمع کرد پس کارها باید مداوم و پیوسته باشد تا نتیجه بدهد.
یکتا نیک افزود: برای این مساله قانون وجود دارد و انتظار هم چیزی فراتر از اجرای قانون نیست، بر اساس قانون شکار و صید، باید مانع اجرای روش هایی که صید سنتی نیستند و جزو روش های صید گروهی و جرگه ای محسوب می شوند، گرفته شود برای این کار لازم نیست عملیات نمادین جمع کردن تور انجام شود چون آن منطقه آنقدر وسیع است و به صورت گسترده تور گذاشته می شود، هر روستایی هیچی نداشته باشد حداقل 200 تا تور دارد و آنجا دهها روستا وجود دارد، برای همین هزاران تور هوایی در هوا دیده می شود، این تورها را هرگز نمی شود جمع کرد علاوه بر اینکه نصب تورهای هوایی کار یک ساعت است دو تا پایه و قرقره و طناب و یک رشته تور نیاز دارد مانند تور والیبال بنابراین به راحتی نصب می کنند و با اولین صیدی که بکنند پول تور قبلی جبران می شود، در نتیجه جمع کردن این تور جز اینکه اتلاف وقت و انرژی باشد هیچ فایده ای ندارد.
وی تاکید کرد: کاش سازمان محیط زیست به جای جمع کردن تورها تمرکز را بر روی سه مغازه ای که در فریدونکنار علنی این تور را می فروشد، می گذاشت، استفاده از این تورها هم در دریا و هم در خشکی ممنوع است اما این سه مغازه دارند تخصصی این تور را می فروشند اما ماموران می روند و تورها را از دشت ها جمع می کنند، پس یک راهکار این است که دشت را رها کنیم و این مغازه ها تعیین تکلیف شوند، در واقع راه آسان فروش تور را ببندیم.
یکتا نیک افزود: راه دیگر این است که مطالعه شود که در این تالاب یا این دشت تور گذاشته شود برای صید این نوع پرنده، مثلا در آببندان ها در تالاب ها تور می گذارند برای اینکه پرنده چنگر صید کنند، در حالی که تور یک روش ممنوع است برای صید چون وقتی که تور گذاشته می شود فقط چنگر را نمی گیرد بلکه اردک سرسفید، اردک سرحنایی، اردک سیاه کاکل، اردک بلوط و اردک تاجدار را هم می گیرد اینها همه گونه های حمایت شده ملی و بین المللی هستند.
وی ادامه داد: چون این روش گزینش ندارد و گونه های در خطر انقراض را هم می گیرد پس حداقل فروش چنگر در بازار فریدونکنار ممنوع شود، در این حالت بازار را جمع نکردید بلکه برای آن محدودیت گذاشتید، مثلا اگر تور هوایی ویژه صید غاز دارد غاز پیشانی سفید کوچک که امروز یکی از نمادهای حفاظت از تنوع زیستی در جهان محسوب می شود و گونه اه در در خطر انقراض است را هم شکار می کند، پس فردی حق ندارد آنرا در این بازار بفروشد این یعنی محدود کردن فعالیت بازار، به همین راحتی می توان از صید دو گونه پرنده در میان دهها گونه که فروخته می شود جلوگیری کرد.
وی گفت: از طرفی هم کاملا شمال، جنوب، شرق و غرب بازار مشخص است، می توان فروشندگان را شناسایی کرد و به آنها هویت داد و برای هر کدام کارت صادر کرد تا مشخص شود که این فروشندگان حق ندارند از سایر استان ها پرنده بفروشند، حق ندارند از کسانی پرنده بخرند که جز با روش صید سنتی با روش های دیگری صید می کنند، بعد از این دیگر کار نداشته باشید که اینها چقدر می خواهند تور داشته باشند، دیگر دریایی از تور هم بگذارند و بخواهند اقیانوسی از پرنده را شکار کنند، می خواهند کجا بفروشند؟ چقدر می توانند صادر کنند؟ چقدر می توانند به رستوران ها بفروشند؟ وقتی آن بازار نباشد این پرندگان روی دستشان می ماند، چند هزار پرنده که در شبانه روز کشتار می کنند را نمی توانند بفروشند، با این روش بدون اینکه نیرویی تلف شده باشد و حرف ناسزایی شنیده شود یک بازار کنترل شده است.
یکتا نیک اظهار داشت: اما متاسفانه برخی مایل به اجرای قانون نیستند چون سود هنگفتی برایشان دارد، متاسفانه ادعا می کنند این راه معیشتشان است اما چیزی که اسمش را گذاشتیم معیشت چیزی جز قاچاق حیات وحش نیست، روش صید گروهی و جرگه ای حیوانات در همه جای دنیا منع شده است اما با اینحال در این منطقه انجام می شود، ثروت باد آورده ای دارند، به جای اینکه نان بازوی خود را بخورند دارند قانون را دور می زنند و سرمایه های بی بازگشت طبیعی و میراث جهانی را غارت می کنند و این بازار شومشان را به استان های مجاور هم گسترش داده اند.
وی تاکید کرد: راهکار برای مبارزه با صید و قاچاق پرندگان جمع کردن ناگهانی تور و دام نیست بلکه کنترل بازار آنها است که یک بازار علنی، کاملا فعال با بیش از 40 تخت است که در آن هر شبانه روز در نیمه دوم سال مشغول خرید و فروش حیات وحش هستند.
*س_برچسب‌ها_س*