رسم قاسم؛ شهامت و کرامت

به گزارش «تابناک»، پرویز کرمی در یادداشتی نوشت: خون خوبان، خرمن لاله ی تاریخ را سیراب می کند. جان می بخشد و آباد می سازد. آرام می کند و نیرو می دهد. خون خوبان، ضامن استواری هاست. کفیل پایداری هاست. پشتوانه فرداهاست. پیشتیبان دستاوردهاست. خون قاسم سلیمانی، خون خوبان است. اما هنوز هم باورنکردنی ست. دو سال از آن روز شوم گذشته اما نتوانسته ایم بپذیریم که سپهبد قاسم سلیمانی را شهید کرده اند. هر چند که آن شهید والامقام، دو سال است که به آرزوی اش رسیده، اما تصورش برای ما همچنان دشوار است.

این روزها که بیشتر به عملکرد و شیوه زندگی حاج قاسم، فکر می کنم به این سرمشق می رسم که او یک فرمانده خلاق بود و خلاقیت اش را شجاعت اش، وام گرفته بود. شجاعت در کار، هم نتیجه بخش است و هم تاثیرگذار و ماندگار. شجاعت اش سبب می شد که خلاقانه از بن بست ها و دشواری ها، گذر کند و بدخواهان و دشمنان را به حیرت وادارد.

شجاعت، شیوه شهیدان است؛ رفتار رستگاران است؛ مشی ماندگاران است. آنکه با تمام توان، خواسته اش را از مسیر خلاقیت، به نتیجه می رساند، رسم بزرگی را به جا می آورد. حاج قاسم ما نیز، رسم بزرگی را بلد بود. چنین بود که مردم اش را نیز بزرگ می خواست.

تجربه شخصی ام از رفتار و کردار آن شهید والامقام، این بود که به خانواده شهدا احترام ویژه ای می گذاشت و با تمام وجود، به آنان خدمت می کرد. او خوب می دانست که این خانواده های بزرگوار، سرمایه های کشورند، سرچشمه های رود خروشان شهامت و رشادت هستند و بدون توجه به آنان، خشکسالی و فقر به تاریخ ملت ما رخنه خواهد کرد. به همین خاطر بود که او دائما با این خانواده های عزیز، در ارتباط بود و به آنان خدمت می کرد.

در حقیقت، «شهامت و کرامت» دو بال پرواز ژنرال پرقدرت ما بود. شهامت ایستادن در بزرگ ترین بحران ها را داشت و به بازماندگان جانفشانان و شهیدان، نهایت کرامت و احترام را می گذاشت. همین دو راز ماندگاری شهید سلیمانی، برای یک عمر همه ما کفایت می کند. حالا اگر بخواهیم در هر کاری، موفق و سربلند باشیم و به سرمنزل مقصود، راحت تر و سریع برسیم، می باید که از این دو راز زندگی و دو بال پرواز حاج قاسم، بهره بگیریم. در میدان جهاد، در میدان خدمت، در میدان مدیریت، در میدان تحصیل، در میدان پژوهش، در میدان صنعت، در میدان نخبگی، در میدان طلبگی، در میدان فناوری و در همه میدان ها، دلاوری و قدرشناسی، رمز عبور است و نقطه صعود.

یکی از مولفه های مهم امنیت ملی کشورها و برتری های اقتصادی و سیاسی در سطح بین الملل، اقتدار فناوری است. واقعیت این است که اقتدار در عرصه میدان و دیپلماسی بدون اقتدار فناوری، الکن و ناقص باقی می ماند. درس حاج قاسم در عرصه اقتدار، همین است؛ باید اضلاع مثلث اقتدار به کمال برسد تا ما بتوانیم با عزت و کرامت در عرصه های مختلف حاضر و ظاهر شویم و راستی و درستی مان را به اثبات برسانیم. توانمندی ها از فناوری های هسته ای گرفته تا استارتاپ های کوچک اما خلاق، جملگی در زمین اقتدار، تعریف می شود. همانگونه که شهید سلیمانی به کوچک ترین و جزءترین افراد لشگرش بها می داد و برایشان احترام ویژه ای قائل بود، در حوزه های علمی و فناوری هم، صاحب کوچک ترین ایده ها و فعالان خردترین کسب و کارها هم، اهمیت بالایی دارند و برای آنکه زیست بوم نوآوری و خلاق به عنوان یک نیرو اقتداربخش، به سرمنزل مقصود برسد، باید از کوچک و بزرگ، حمایت تمام قد کنیم. جوانان و صاحبان ایده ها و کسب و کارها و استارتاپ ها هم، با سرمشق گرفتن از شجاعت و شهامت حاج قاسم، می توانند به قله های سربلندی، رهسپار شوند.

نکته دیگری که سیره قاسم سلیمانی به ما می آموزاند، توجه جدی به کار گروهی و برحذر بودن از تکروی و حرکت های انفرادی است. همه اطرافیان او، اذعان دارند که اهل مشورت و هم اندیشی بود. این هم، یکی دیگر از رازهای ماندگاری حاج قاسم است. برای ساختن فردای روشن میهن، از این سرمشق بزرگ سردار دل ها، می باید که هر روز و هر ساعت، بهره ببریم. اقتصاد دانش بنیان با همگرایی بازیگران عرصه های مختلف به گل می نشیند و ثمر می دهد. نخبگان و فناوران و پژوهشگران و دانشگاهیان ما با کار تیمی و حرکت های گروهی، می توانند شاهکار خلق کنند. زیست بوم نوآوری و خلاق هم که بر همین اصل کار گروهی، بنا شده است، با چاشنی شهامت و حمایت، کشور را در کارزار توسعه و پیشرفت، سربلند خواهد کرد.

شهید سپهبد حاج قاسم سلیمانی، گر چه ظاهرا در کنار ما نیست و حسرت وجود نازنین اش را بر دل ما گذاشته است، اما در مسیری که پیش روی ما قرار داد، ردپای درخشنده او را می توانیم در مکتب سلیمانی ببینیم و از راه به در نشویم. پیشرفت و توسعه در کشور و ایجاد شرایط عزتمندانه برای مردم شریف ایران، تصویری است که حاج قاسم دائما در پیش چشم اش داشت و با تن و جان و آبرو و ایمان اش، برای واقعیت بخشیدن به آن، حرکت می کرد و دمی آرام و سکون نداشت. امیدوارم که دانشمندان، نخبگان، صنعتگران، پژوهشگران، دانشجویان، کارگران، کارمندان و عموم مردم، قدر و منزلت این خون ها را در قلب های مهربان شان، حفظ کنند و به احترام این خون های همیشه گرم و همیشه جهنده، آینده درخشان ایران را بسازند.