رقابت برند‌های لباس ایرانی با نمونه‌های خارجی

پروانه قاسمیان، طراح لباس و مدرس دانشگاه درمورد وجود خلاقیت در بسیاری از طراحی لباس‌های کشور بیان کرد: خوشبختانه الان، محدودیت‌ها باعث شده اند که تولیدات داخلی در برخی از جا‌ها رونق پیدا کنند؛ به طوری که بنده، چند برند خوب ایرانی می‌شناسم که جایگزین برند‌های خارجی شده و نوجوانان و جوانان از آن‌ها استقبال خوبی کرده اند. چون این برند‌ها و طراحان آن‌ها سعی کرده اند از جنس و دوخت خوب برای تولید محصولات خود استفاده کنند و در این میان، سلیقه نوجوانان و جوانان را هم درنظر گرفته اند؛ چه از نظر فرم و چه از نظر رنگ. به همین دلیل، نمی‌توان گفت که در طراحی لباس‌ها و پوشاک برخی از برند‌های ایرانی خلاقیت وجود ندارد چراکه آن‌ها حتی با بازار پوشاک خارجی رقابت خوبی می‌کنند. هرچند که بعضی از تولیدی‌ها و مزون‌ها در محصولات خود از خلاقیت استفاده نمی‌کنند.

این مدرس دانشگاه تصریح کرد: برند‌های موفق ایرانی متوجه شده اند که باید آثار خود را در سطح خارج از کشور بهبود ببخشند و به همین خاطر، شم بازاریابی و ارتباط با مشتریان خود را پیدا کرده اند. البته همیشه می‌گوییم که محدودیت، خلاقیت را می‌کُشد تا جایی که اگر ما در دانشگاه به دانشجویان بگوییم فقط با منبع الهام و ترکیب‌های رنگی موردنظر ما کار کنید بدون شک، به طرح‌هایی می‌رسیم که در آن‌ها هیچ خلاقیتی وجود ندارد. اما هر قدر دست طراحان و دانشجویان را بازتر بگذاریم خلاقیت را بالاتر می‌بریم. بنابراین، ما به آن‌ها می‌گوییم هر آن چه که به نظرشان می‌آید حتماً ایده خوبی دارد و باید در زمینه‌های مختلف؛ از طراحی پارچه تا لباس کار کنند و این کار باعث بالا رفتن خلاقیتشان می‌شود. هرچند که وقتی وارد بازار کار می‌شوند تولیدی و برند محل کار آن‌ها تا حدی خلاقیت شان را پایین می‌آورند و متأسفانه هنوز اعتماد به طراحان ایرانی ندارد. این در حالی است که در همه جای دنیا، برند‌ها می‌پذیرند تا دانشجویان با آن‌ها دوره کارآموزی بگذرانند و پس از آن، این طراحان و دانشجویان را استخدام می‌کنند.

قاسمیان گفت: متأسفانه، در حوزه طراحی لباس در کشور از همان ابتدا هدف این نیست که خروجی طراح لباس داشته باشند بلکه آن‌ها می‌خواهند فقط یک کارشناس با مدرک این رشته فارغ التحصیل شود و در این میان، افرادی هم بوده اند که با خلاقیت خود در دانشگاه در حال فعالیت در شرکت‌های مربوط به این حوزه هستند.

او با اشاره به نبود خلاقیت در جشنواره‌های مد و لباس به ویژه فجر تصریح کرد: در ابتدای جشنواره‌ها همیشه تعریفی می‌شود که کار افراد باید دارای ویژگی‌ها و شاخصه‌های خاصی باشد و می‌بینیم درصد زیادی از کار‌های راه یافته به جشنواره‌های مد و لباس توسط طراحانی که به صورت آکادمیک در این رشته تحصیل کرده اند از استاندارد‌ها و ویژگی‌های خوبی برخوردار هستند. اما در همین جشنواره‌ها شاهد حضور افرادی هستیم که حتی مزون دار هم، نیستند و صرفاً از طریق خیاطی، اثر خود را به جشنواره ارسال کرده اند. این در حالی است که فیلترینگ اولیه جشنواره به منظور انتخاب و تأیید و راه یابی آثار به چنین رویداد‌هایی به داوران نیز، بستگی دارد.

این مدرس دانشگاه با اشاره به جشنواره مد و لباس فجر سال گذشته یادآور شد: بنده سال گذشته در جشنواره مد و لباس فجر شرکت نکردم. چون به حدی بی برنامه بود که حتی ما با وجود شرکت کردن در جشنواره‌های سال‌های گذشته، در دوره قبلی شرکت نکردیم. زیرا از همان ابتدا، بی برنامگی در چنین مراسمی وجود داشت. بنابراین، اگر آثاری با طراحی و دوخت غیر استاندارد وارد جشنواره شده اند به ضعف مدیریت و داوری‌ها برمی گردد. این در حالی است که در دوره‌های قبلی از هزاران اثر ارسالی که داوری می‌کردیم و شامل پارچه و لباس بودند در همان ابتدا، نیمی از آثار رد می‌شدند و به طور مداوم، داوری‌ها انجام می‌شد تا این که 100دست لباس در جشنواره مد و لباس فجر حضور داشتند. اما تا جایی که اطلاع دارم سال گذشته، تعداد آثار ارسالی به حدی کم بوده است که هر اثری با هر کیفیت و دوختی در جشنواره حضور داشته است و همین موضوع باعث وجود ضعف در موارد مختلف لباس‌ها می‌شود.