رقابت تنگاتنگ برای رسیدن به سمت تاریک ماه

ناسا و «آژانس فضایی اروپا» (ESA) برای فرود آمدن روی نیم‌کره جنوبی ماه که پیشتر کاوش نشده است، رقابت دارند تا به جستجوی آب در آن بپردازند.

به نقل از دیلی میل، در رقابت فضایی امروز، یافتن آب در ماه می‌تواند هزینه‌های مأموریت فضایی را با تامین رطوبت، اکسیژن و سوخت مورد نیاز موشک‌ها کاهش دهد.

ناسا امیدوار است که با پایگاه قمری «دروازه ماه» (Lunar Gateway) به عنوان سکوی پرتاب بین زمین و ماه بتواند یک حضور دائمی و پایدار را در قطب جنوب ماه ایجاد کند. این آژانس فضایی در اواخر سال جاری میلادی قرار است یک ماموریت فضایی را پرتاب کند و برنامه دارد تا سال 2026 در قطب جنوب ماه فرود بیاید.

آژانس فضایی اروپا قصد دارد موشک «ایرلاین 6» (Airline 6) خود را در اواسط سال 2024 به ماه پرتاب کند.

روسیه، چین، هند و ژاپن نیز در حال برنامه‌ریزی برای اعزام کردن فضانوردان به قطب جنوب ماه در سال 2026 هستند.

هنگامی که فضانوردان در سال 1969 برای شکست دادن اتحاد جماهیر شوروی در طول جنگ سرد روی ماه فرود آمدند، هیچ راهی وجود نداشت که نشان دهد ماه میلیارد‌ها گالن آب دارد، اما ناسا در سال 2009 پس از برخورد عمدی یک موشک به یکی از دهانه‌های ماه، به کشف شگفت‌آوری رسید که نشان داد ممکن است آب در ماه وجود داشته باشد. پس از برخورد، ستونی از ماده‌ای به نام «هیدروکسیل» منتشر شد که نشانگر اصلی آب است.

ستاره‌شناسان، نشانه‌های گویای آب را از دست داده‌اند، زیرا خدمه در طول تاریخ در خط استوای ماه فرود آمده‌اند که دمای روز آن به 120 درجه سلسیوس می‌رسد، اما دما در قطب شمال و جنوب تا منفی 230 درجه سلسیوس کاهش می‌یابد و آن قدر پایین است که مولکول‌های آب در طول میلیارد‌ها سال به صورت یخ درآمده‌اند.

احتمال وجود آب روی سطح ماه می‌تواند برای برنامه‌های بلندمدت ایجاد حضور انسان در ماه بسیار سودمند باشد. اگر روی ماه آب وجود داشته باشد، می‌تواند مزایای ارزشمندی مانند تامین اکسیژن با تقسیم مولکول‌های H 2 O را برای فضانوردان فراهم کند که می‌توان از آن به عنوان سوخت موشک نیز استفاده کرد. آب می‌تواند رطوبت مورد نیاز را برای فضانوردان فراهم کند و هزینه اکتشاف ماه را به طور موثر کاهش دهد. هزینه انتقال یک لیتر آب از زمین به ماه در حال حاضر 1.2 میلیون دلار است.

اگر ناسا امسال در فرستادن فضانوردان به قطب جنوب ماه موفق شود، آمریکا کشور‌های دیگر از جمله ژاپن و هند را که در حال برنامه‌ریزی برای پرتاب یک ماموریت مشترک در سال 2026 هستند، شکست خواهد داد. براساس گزارش‌ها، چین برنامه‌هایی را برای فرود آمدن در قطب جنوب ماه در همان سال دارد و همچنین می‌خواهد تا سال 2030 یک ایستگاه تحقیقاتی را روی سطح ماه بسازد.

همه این طرح‌ها علاوه بر برنامه‌ریزی ناسا برای پرتاب دومین فرودگر قمری خود با نام مستعار «اودیسیوس» (Odysseus) بر فراز موشک «فالکون 9» (Falcon 9) شرکت «اسپیس‌ایکس» (SpaceX) هستند که تنها یک ماه پس از پرتاب ناموفق فرودگر پرگرین (Peregrine) انجام می‌شود.

اگر تلاش دوم موفقیت‌آمیز باشد، اولین باری خواهد بود که یک موشک آمریکا در بیش از پنج دهه گذشته روی ماه فرود می‌آید. موشک فالکون 9 به یک مدار 380 هزار کیلومتری به دور زمین خواهد رسید و زمانی که اودیسیوس در مدار قرار بگیرد از موشک جدا خواهد شد و سفر خود را به سطح جنوبی ماه آغاز خواهد کرد.

ناسا انتظار دارد که اودیسیوس به مدت یک هفته در فضا سفر کند و پیش‌بینی می‌شود که در 22 فوریه روی ماه فرود بیاید.

یک گام تا فرود «اودیسیوس» روی ماه

«استفن آلتموس» (Stephen Altemus) مدیرعامل شرکت «اینتوئتیو مشینز» (Intuitive Machines) سازنده این فرودگر قمری باور دارد که احتمال فرود موفقیت‌آمیز اودیسه روی ماه حدود 80 درصد است.

آلتموس گفت: ما روی شانه‌های همه کسانی ایستاده‌ایم که پیش از ما تلاش کرده‌اند. این عملیات به هیچ وجه یک بار برای همیشه نیست. ما یک برنامه را برای پرواز منظم به ماه داریم.

منبع: ایسنا