رمزگشایی از طلسمی که آشپز مخصوص پوتین شکست
یوگنی پریگوژین در جوانی به دلیل سرقت و کلاهبرداری به مدت نه سال در زندان بود. پس از آزادی، ادعا کرد که تا زمانی که سرمایه و ارتباطات لازم برای ورود به صنعت رستوران‌داری را به دست آورد، به فروش هات‌داگ مشغول بود.
در سال 1997، او به همراه یکی از شرکایش یک رستوران در سن‌پترزبورگ افتتاح کرد که یکی از مشتریان خاص آن ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه، بود؛ البته در آن بازه زمانی پوتین در قامت نخست وزیر فعالیت داشت. این رابطه ویژه باعث شد که پریگوژین وارد دنیای پرسود قراردادهای دولتی شود. شرکت‌های او وظیفه تأمین غذای مدارس روسیه و ارتش این کشور را بر عهده گرفتند.
این متن برگرفته از کتاب «مرگ، کسب‌وکار ماست: مزدوران روس و عصر جدید جنگ‌های خصوصی» نوشته جان لکنر است. این عبارات بخشی از یادداشت فارین پالسی است که اقتصادنیوز آن را در دو بخش ترجمه کرده که بخش نخست با عنوان «پریگوژین؛ هات داگ فروشی که میدان دار جنگ شد / چگونه کلید شام به دست مردان آهنین پوتین افتاد؟»منتشر شد و در ادامه بخش دوم و نهایی آمده است.
قربانیان خاموش کرملین
در تابستان 2014، نگرانی‌ها درباره شام بالا گرفت. ایالات متحده عملیات «عزم راسخ» را آغاز کرد و مواضع داعش در عراق و سوریه را بمباران کرد. دولت آمریکا همچنین برنامه‌ای را برای مسلح کردن مخالفان میانه‌رو به منظور مبارزه با داعش اعلام کرد و وارد همکاری با نیروهای دفاعی مردمی کردستان (YPG) شد.
با افزایش بازیگران در جنگ سوریه، کنترل اسد بر قدرت ضعیف‌تر و وابستگی او به نیروهای کمکی بیشتر شد. در سال 2015، روسیه به‌طور رسمی وارد جنگ سوریه شد. کریل سمنوف، کارشناس روسی در امور خاورمیانه و شمال آفریقا، می‌گوید که سوریه فرصتی برای روسیه بود تا پس از وقایع اوکراین، کانال‌های دیپلماتیک خود را با آمریکا باز کند.
غرب پس از الحاق کریمه و مداخله پنهان در دونباس تحریم‌های شدیدی علیه روسیه اعمال کرده بود. مداخله در سوریه روس‌ها را مجبور می‌کرد که با آمریکایی‌ها در باب مسئله‌ای مهم همکاری کنند؛ مراد شکست داعش است. اولین گروه از نیروهای واگنر در سپتامبر به سوریه رسیدند. مشخص نیست چه کسی تصمیم به ارسال این گروه گرفت، اما منبعی فعال در وزارت دفاع روسیه بر این باور است که پریگوژین این ابتکار را از خود نشان داد و تایید پوتین را گرفت.
واگنر عمدتا شامل مربیان و متخصصان تانک بود که به حمص منتقل شدند. مارات گابیدولین که همراه دیگر پیمانکاران به سوریه رسید، به یاد می‌آورد که اولین ماموریت در سوریه، تلاشی برای فروش خدمات واگنر بود. مارات گفت: " همه در وزارت دفاع از فعالیت‌های ما در شرق اوکراین مطلع نبودند."
برای حدود یک ماه، این شرکت گروهس محلی تحت فرمان برادران جابر را آموزش داد. سپس نیروهای واگنر در لاذقیه با دشمن درگیر شدند. اما به‌زودی یک خمپاره هدایت شونده به چادر توپخانه تیپ مارات برخورد کرده و 9 نفر کشته شدند. وزارت دفاع دچار وحشت شد؛ هنوز هیچ برنامه‌ای برای پنهان کردن تلفات وجود نداشت. در اکتبر همان سال، فرماندهان به شرکت دستور دادند که چمدان‌های خود را ببندند. آن‌ها مدت زیادی در روسیه نماندند.
بعد از اکتبر، فرماندهان نظامی روسی و سوری متوجه شدند که نیروهای اسد نمی‌توانند مناطق بیشتری را از شورشیان پس بگیرند. تصمیم گرفته شد که واگنر به‌عنوان یک نیروی مزدور در نظر گرفته شود و تلفات آن‌ها در آمار رسمی لحاظ نشود.
در حقیقت، به‌رغم ادامه غیرقانونی بودن فعالیت مزدوران، این نیروها در دونباس به‌عنوان نیروهایی مفید ظاهر شدند که در صحنه بین‌المللی قابل انکار بودند. در سوریه، مزدوران به نیرویی قابل انکار برای مردم داخل کشور تبدیل شدند. مرگ‌های پیمانکاران، بی سر و صداتر از جنگ‌های آمریکا در عراق و افغانستان بود.
واگذاری جنگ به پیمانکاران هزینه‌های سیاسی مداخله را کاهش می‌دهد. در ژانویه 2016، مارات و دیگر مزدوران دوباره به سوریه رسیدند. او و 300 نفر از دیگر مزدوران قرار بود با گروه جابر همکاری کنند و حمله‌ای به مناطق تحت تسلط شورشیان در لاذقیه راه بیندازند.
مشروح این گزارش را در اقتصادنیوز با تیتر «رمزگشایی از طلسمی که آشپز مخصوص پوتین شکست / چگونه پریگوژین صاحب میدان‌های نفت سوریه شد؟» بخوانید.
بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.